● ჟაილტონი და ნაია. „ჩვენს ორწლინახევრის გოგონას მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკემია აღმოაჩნდა“.

რამდენ ხანს გასტანა მკურნალობამ?

„თითქმის ორწელიწად-ნახევარი ქიმიოთერაპიის კურსს გადიოდა“.

რა გვერდითი მოვლენები ახლდა მკურნალობას?

„მას აღენიშნებოდა პირღებინება და დასცვივდა თმა. გაუმუქდა კბილის ემალი და სამჯერ გადაიტანა ფილტვების ანთება“.

თუ შეიძლება, აღგვიწერეთ თქვენი გრძნობები.

„თავიდან პანიკამ მოგვიცვა. მაგრამ როცა ჯანმრთელობის გაუმჯობესება შევატყვეთ, იმედი მოგვეცა, რომ განიკურნებოდა. ჩვენი გოგონა ახლა ცხრა წლისაა“.

რა დაგეხმარათ ამ მძიმე მდგომარეობაში?

«ჩვენ მინდობილნი ვიყავით იეჰოვა ღმერთზე, რომელიც, როგორც ბიბლიაში, კერძოდ, 2 კორინთელების 1:3, 4-ში წერია, „ყოველგვარ გასაჭირში გვანუგეშებს“. თანაქრისტიანებმაც დიდი მხარდაჭერა აღმოგვიჩინეს. ისინი გამამხნევებელ წერილებს გვწერდნენ, გვირეკავდნენ, ლოცულობდნენ ჩვენთან ერთად და ჩვენთვის; აგრეთვე ფინანსურადაც გვეხმარებოდნენ. როცა ჩვენი ქალიშვილი სხვა შტატის საავადმყოფოში გადავიყვანეთ, მოწმეებმა საცხოვრებელი შემოგვთავაზეს, მათ აგრეთვე რიგრიგობით მივყავდით საავადმყოფოში. შეუძლებელია, სიტყვებით გამოხატო მადლიერება გაწეული დახმარებისთვის».

● ლუიზი და ფაბიანა. „1992 წელს შევიტყვეთ, რომ ჩვენს 11 წლის ქალიშვილს იშვიათი და საშიში ფორმის საკვერცხის კიბო ჰქონდა“.

როგორი იყო თქვენი პირველი რეაქცია?

„ვერ ვიჯერებდით, რომ ჩვენს გოგონას კიბო ჰქონდა“.

როგორი მკურნალობა ჩაუტარდა?

„მას ოპერაციაც გაუკეთეს და ქიმიოთერაპიის კურსიც ჩაუტარეს. ჩვენი პატარის ტანჯვას რომ ვუყურებდით, ფიზიკურად და ემოციურად ვიფიტებოდით. მას ორჯერ დაემართა ფილტვების ანთება. მეორედ რომ დაემართა, კინაღამ მოგვიკვდა. ჩვენს გოგონას თრომბოციტების ნაკლებობის გამო კანიდან და ცხვირიდან სისხლი სდიოდა, მაგრამ მედიკამენტოზურმა მკურნალობამ ნაწილობრივ შეაჩერა ეს პროცესი“.

რამდენ ხანს გაგრძელდა მკურნალობა?

„პირველი ბიოფსიიდან ქიმიოთერაპიის ბოლო კურსამდე დაახლოებით 6 თვე გავიდა“.

რა რეაქცია ჰქონდა თქვენს ქალიშვილს, როცა დიაგნოზი დაუსვეს და მკურნალობა დაუნიშნეს?

«თავიდან მან არ იცოდა, რა ხდებოდა მის თავს. ექიმმა უთხრა, რომ პატარა ბურთის მსგავსი რაღაც უნდა ამოეჭრათ მისი მუცლიდან. ბოლოს ის მიხვდა, რომ საქმე უფრო სერიოზულად იყო. მან მამას ჰკითხა: „მამიკო, კიბო მჭირს?“ არ ვიცოდი, რა მეპასუხა, საშინლად ვგრძნობდი თავს».

როგორ გრძნობდით თავს, როცა თქვენი გოგონას ტანჯვას უყურებდით?

„შეუძლებელია, ენით გადმოვცეთ ის ტკივილი, რასაც მთელი ამ დროის მანძილზე ვგრძნობდით. წარმოიდგინეთ, რა საშინელებაა, როცა ექთანს ეხმარებით, თქვენს პატარას ვენა მოუძებნოს ქიმიოთერაპიის გასაკეთებლად. ყველაზე მძიმე წუთებში აბაზანაში შევდიოდი, ვტიროდი და ვლოცულობდი. ერთხელ, ღამით იეჰოვას გამწარებული ვევედრებოდი, რომ ჩემი პატარას ნაცვლად მე მოვმკვდარიყავი“.

როგორ გაუმკლავდით ამ სიტუაციას?

«ყველაზე დიდი მხარდაჭერა აღმოგვიჩინეს თანაქრისტიანებმა. ზოგი მათგანი ქვეყნის სხვადასხვა კუთხიდან გვირეკავდა. ერთმა ძმამ მთხოვა, ხელში ამეღო ჩემი ბიბლია და შემდეგ წიგნ „ფსალმუნებიდან“ თბილი ტონით წამიკითხა ზოგიერთი მუხლი. ეს სწორედ ის მუხლები იყო, რომელთა მოსმენაც იმ წუთებში მე და ჩემს მეუღლეს ძალიან გვჭირდებოდა, რადგან იმ დროს ჩვენი ქალიშვილი მკურნალობის ისეთ კურსს გადიოდა, რომ ძალიან ცუდად გრძნობდა თავს».

● როსიმერი. „ჩემს ქალიშვილს ოთხი წლის ასაკში ლეიკემიის დიაგნოზი დაუსვეს“.

როგორი იყო თქვენი პირველი რეაქცია?

„კარგა ხანს ვერ ვიჯერებდი. დღედაღამ ვტიროდი და ღმერთს დახმარებას ვთხოვდი. ჩემი მეორე ქალიშვილი თავისი დის შემხედვარე ძალიან იტანჯებოდა, რის გამოც დედაჩემთან მომიწია გაგზავნა“.

რა გვერდითი მოვლენები ახლდა თქვენი პატარა გოგონას მკურნალობას?

„მას გარკვეული პერიოდის მანძილზე ყოველდღე უტარებდნენ ქიმიოთერაპიის კურსს, რამაც ძალიან დაასუსტა. ამიტომ, ექიმები მას აძლევდნენ რკინის შემცველ მედიკამენტებს და ერითროპოეტინს სისხლის წითელი უჯრედების აღსადგენად. ჩვენი ძირითადი საფიქრალი იყო, როგორი სისხლის ანალიზი ჰქონდა ჩვენს პატარას. მას აგრეთვე ტოქსიკური შეტევა ემართებოდა“.

რამდენ ხანს გასტანა მკურნალობის კურსმა?

„იგი ორი წელიწადი და ოთხი თვე გადიოდა ქიმიოთერაპიის კურსს. ამ დროის განმავლობაში მას თმა გასცვივდა და წონაში მოიმატა. საბედნიეროდ, ჩვენს გოგონას იუმორის გრძნობა ეხმარებოდა. დაახლოებით ექვსი წლის შემდეგ ექიმებმა მითხრეს, რომ ჩემს ქალიშვილს დაავადების არანაირი ნიშნები აღარ ჰქონდა“.

რა დაგეხმარათ ამ განსაცდელის გადატანაში?

«მე და ჩემი ქალიშვილი ხშირად ვლოცულობდით და ბიბლიაში მოხსენიებულ იმ ღვთის ერთგული მსახურების მაგალითებზე ვფიქრობდით, რომლებმაც არაერთ განსაცდელს გაუძლეს. ჩვენ აგრეთვე ძალიან გვანუგეშა იესოს სიტყვებმა, რომელიც მათეს 6:34-შია ჩაწერილი. იესოს თქმით, არასდროს უნდა დავუმატოთ დღევანდელი დღის საწუხარს ხვალინდელი დღის საწუხარი. დიდი დახმარება გაგვიწიეს ასევე თანაქრისტიანებმა, მათ შორის ადგილობრივმა „საავადმყოფოებთან თანამშრომლობის კომიტეტმა“ და სამედიცინო პერსონალმა».

[სურათი 13 გვერდზე]

ნაია, სტეფანი და ჟაილტონი

[სურათი 13 გვერდზე]

ლუიზი, ალინი და ფაბიანა

[სურათი 13 გვერდზე]

ალინი და როსიმერი