რას ამბობენ მშობლები

ბევრი მშობელი მრავალ სირთულეს აწყდება იმ პერიოდში, როდესაც მათი შვილები მოზარდები არიან. როგორ შეგიძლიათ დაეხმაროთ შვილებს, წარმატებით გაიარონ ეს პერიოდი — პერიოდი, რომელიც თქვენთვისაც და მათთვისაც საკმაოდ რთული და საინტერესოა? მოდი, მოვუსმინოთ მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ მშობლებს და გავიგოთ მათი აზრი.

ცვლილებები

„როცა ჩემი ბიჭი პატარა იყო, უსიტყვოდ მიჯერებდა ხოლმე. რომ წამოიზარდა, თითქოს ჩემმა სიტყვამ ფასი დაკარგა მის თვალში“ (ფრანკი, კანადა).

„ჩემი ბიჭი იმდენს აღარ მელაპარაკება, რამდენსაც ადრე. მე თუ არ შევეკითხე, რას ფიქრობს, რა უდევს გონებაში, თვითონ არაფერს მეუბნება. რომ ვეკითხები, მაშინაც ძნელად მპასუხობს; მაშინვე არ მცემს პასუხს“ (ფრანსისი, ავსტრალია).

„მოთმინება აუცილებელია. ზოგჯერ გიჩნდება სურვილი, რომ ერთი გვარიანად დაუცაცხანო ბავშვებს, მაგრამ ამ დროს ყველაფერს ის ჯობია, რომ დამშვიდდე და წყნარად ესაუბრო პრობლემაზე“ (ფელიშა, შეერთებული შტატები).

ურთიერთობა

„ზოგჯერ ჩემი გოგონა ეგრევე თავდაცვაზე გადადის, ჰგონია, რომ უსამართლოდ ვაძლევ შენიშვნებს. ამიტომ მიწევს ხოლმე იმის შეხსენება, რომ ძალიან მიყვარს, მის მხარეზე ვარ და მისთვის კარგი მინდა“ (ლისა, შეერთებული შტატები).

„როცა ჩემი შვილები პატარები იყვნენ, ყველაფერს გულახდილად მიყვებოდნენ. ადვილად ვხვდებოდი, რას ფიქრობდნენ. ახლა კი სულ იმას ვცდილობ, გავუგო და დავანახვო, რომ პატივს ვცემ და ვაფასებ. სხვაგვარად, ისინი გულს არ გახსნიან ჩემთან“ (ნან-ჰი, კორეა).

„საკმარისი არ არის ბავშვს მხოლოდ აუკრძალო რაღაც-რაღაცები. ჩვენ ვმსჯელობთ მათთან ერთად და აზრიანი საუბრებით მათ გულებს ვეხებით. თუ გვინდა, რომ თავისუფლად თქვან, რას ფიქრობენ სინამდვილეში, მზად უნდა ვიყოთ მოსასმენად მაშინაც კი, თუ ისეთ რამეს ამბობენ, რაც ცოტა არ იყოს, არ მოგვწონს“ (დალილა, ბრაზილია).

„ჩემს გოგონას სხვების წინაშე არ ვაძლევ შენიშვნას. ცალკე ვეუბნები რისი თქმაც მინდა“ (ედნა, ნიგერია).

„ზოგჯერ ისე ხდება, რომ თან ჩემს ბიჭს ველაპარაკები და თან საქმეს ვაკეთებ. ამ დროს მას სათანადო ყურადღებას ვერ ვაქცევ. ის ამას ხვდება და ვიცი, რომ ეს არის ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, თუ რატომ არ მესაუბრება ხოლმე დიდხანს. მეტი ყურადღების გამოვლენა მჭირდება, სხვანაირად ის გულახდილი არ იქნება ჩემთან“ (მირიამი, მექსიკა).

თავისუფლება

„ყოველთვის მეშინოდა იმის, რომ შვილებისთვის თავისუფლება მიმეცა; ეს ხშირად გამხდარა ჩვენი კამათის მიზეზი. ერთ მშვენიერ დღესაც ამ საკითხზე გულახდილად ვისაუბრეთ. მე ვუთხარი, რისი მეშინოდა, მათ კი მითხრეს, რატომ უნდოდათ უფრო მეტი თავისუფლება. ჩვენ შევთანხმდით, რომ მიიღებდნენ გარკვეულ თავისუფლებას, ოღონდ ჩემ მიერ დადგენილ საზღვრებში“ (ედვინი, განა).

„ჩემს ბიჭს მოტოციკლეტი უნდოდა. მე ამის წინააღმდეგი ვიყავი, ამიტომ სულ ვსაყვედურობდი და ათასნაირი მიზეზი მომყავდა, ოღონდაც მოტოციკლი არ მეყიდა. მას აზრის გამოთქმის საშუალებას არ ვაძლევდი. ეს ძალიან აღიზიანებდა და უფრო მეტად ცდილობდა თავისის გატანას. ბოლოს სხვანაირად მივუდექი. ვთხოვე, რომ ამ საკითხისთვის სხვადასხვა მხრიდან შეეხედა; დაფიქრებულიყო იმ საშიშროებებზე, ხარჯებზე და იმ ათასნაირ მოთხოვნაზე, რაც მოტოციკლეტის ტარებისთვის იყო საჭირო. ისიც ვუთხარი, რომ რჩევა კრებაში მოწიფული ქრისტიანებისთვის ეკითხა. ერთ რამეს მივხვდი: ზედმეტ სიმკაცრეს ჯობია, შვილს თავისუფლად გამოათქმევინო აზრი და გაიგო, რა სურს. დღეს მე და ჩემი ბიჭი კარგი მეგობრები ვართ“ (ჰეი-იანგი, კორეა).

«მართალია, შვილებისთვის რაღაც შეზღუდვები გვქონდა დადგენილი, მაგრამ ასაკის ზრდასთან ერთად გარკვეულ თავისუფლებასაც ვაძლევდით. თუ ჩვენს ნდობას გაამართლებდნენ და „თავისუფლების საზღვრებს“ არ გასცდებოდნენ, შემდგომში უფრო მეტ თავისუფლებას ვაძლევდით. მათ უნდა მოეპოვებინათ თავისუფლება. ისინი ხედავდნენ, რომ ჩვენც გვინდოდა მათთვის თავისუფლების მიცემა, მაგრამ როცა იმედებს არ გვიმართლებდნენ, შესაბამისადაც ისჯებოდნენ» (დოროთი, საფრანგეთი).

„დადგენილ სტანდარტებს არასოდეს ვაუფასურებდი. მაგრამ როცა ვხედავდი, რომ შვილები მემორჩილებოდნენ, გარკვეულ დათმობაზე მივდიოდი. დროდადრო გვიანობამდე გარეთ ყოფნის უფლებასაც ვაძლევდი. მაგრამ თუ ისინი ამას ჩემი ნებართვის გარეშე რამდენჯერმე გააკეთებდნენ, აუცილებლად ვსჯიდი“ (ილ-ჰანი, კორეა).

„სამუშაოზე რაც უფრო მორჩილი ხარ და მეტი პასუხისმგებლობით ეკიდები საქმეს, მით მეტ პატივისცემას იმსახურებ უფროსისგან. ჩვენი შვილიც ხვდება, რომ რაც მეტად ემორჩილება ოჯახში დადგენილ წესებს, მით მეტ თავისუფლებას იღებს. მან ისიც იცის, რომ თუ უპასუხისმგებლოდ მოიქცევა, დაისჯება და დაკარგავს მოპოვებულ თავისუფლებას, ზუსტად ისე, როგორც ის მუშა დაისჯება, რომელიც არ ასრულებს მინდობილ საქმეს“ (რამონი, მექსიკა).

[ჩანართი 22 გვერდზე]

„ისე აღზარდე შვილი, რომ სწორი გზით იაროს; ის სიბერეშიც კი არ გადაუხვევს მას“ (იგავები 22:6).

[ჩარჩო⁄სურათები 23 გვერდზე]

ორი ოჯახის მაგალითი

„საოცარი რამეა მოზარდის მშობლობა“

ჯოზეფი: ორი მოზარდი გოგონა მყავს და მიმაჩნია, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია მათი ყურადღებით მოსმენა და მათი აზრების გაგება. შეცდომების გულწრფელად აღიარება და პატივისცემით საუბარი ხელს უწყობს ჩვენს შორის ღია ურთიერთობებს. საბოლოო ჯამში, ვგრძნობ, რომ მართლაც საოცარი რამეა მოზარდის მშობლობა. მადლიერი ვარ იმ ხელმძღვანელობისთვის, რასაც ბიბლიიდან ვიღებთ.

ლისა: შევამჩნიე, რომ ჩვენს უფროს გოგონას მოზარდობის წლებში უფრო მეტი ყურადღება სჭირდებოდა, ვიდრე მანამდე. მახსოვს, როგორ ვუსმენდი ხოლმე საათობით, როგორ ვსაუბრობდით დიდხანს და როგორ ვამშვიდებდი და ვაწყნარებდი. გოგონებმა დაინახეს, რომ ჩვენთან ნებისმიერ საკითხზე შეეძლოთ გულახდილი საუბარი. ყოველთვის ვაფასებდით მათ გრძნობებს და აზრებს. ვცდილობ, ყოველთვის მივყვე იაკობის 1:19-ში ჩაწერილ მითითებას და ვიყო „სწრაფი მოსმენაში და ნელი — სიტყვაში“.

ვიქტორია: დედა ჩემი საუკეთესო მეგობარია. არ მეგულება ქვეყნად მასზე ტკბილი და მზრუნველი ადამიანი. ის მარტო ჩემთან კი არა, ყველასთან ასეთია. სიტყვებით ვერც კი გადმოგცემთ, იმდენად გულწრფელი და უანგაროა როცა სხვებზე ზრუნავს. დედას ვერავინ შემიცვლის.

ოლივია: მამა ძალიან ყურადღებიანი და კეთილია. ის ეხმარება სხვებს ფინანსურად მაშინაც კი, როცა ჩვენს ოჯახს არცთუ ისე ულხინს. როცა საჭიროა, სერიოზულია და როცა საჭიროა, გართობაც იცის და მხიარულებაც. ის განსაკუთრებულია და ბედნიერი ვარ, ასეთი მამა რომ მყავს.

„მოსაწყენად დრო ნამდვილად არა გვაქვს“

სანი: თუ გოგონებს რაიმე პრობლემა გაუჩნდებათ, მთელი ოჯახი ვსხდებით და ვსაუბრობთ ამ საკითხზე. ყოველთვის გულახდილები ვართ ერთმანეთის წინაშე და გადაწყვეტილებებს ბიბლიურ პრინციპებზე დაფუძნებით ვიღებთ. მე და ინესი თვალყურს ვადევნებთ, რომ გოგონებს სულიერად მოწიფულ ადამიანებთან ჰქონდეთ ურთიერთობა. ჩვენი მეგობრები მათი მეგობრები არიან, მათი მეგობრები კი — ჩვენი.

ინესი: ყოველთვის რაღაცით ვართ დაკავებულები და ბევრ რამეს მთელი ოჯახი ერთად ვაკეთებთ. ჩვენ იეჰოვას მოწმეები ვართ და ვქადაგებთ, გვაქვს ბიბლიის პირადი და ოჯახური შესწავლა. ასევე ვმონაწილეობთ სტიქიით დაზარალებულთა დახმარებისა და სამეფო დარბაზების მშენებლობის პროექტებში. ამ ყველაფერს შესანიშნავად ვუთავსებთ კარგ დასვენებას. მოსაწყენად დრო ნამდვილად არა გვაქვს.

კელსი: მამა ყოველთვის ყურადღებით გვისმენს და სანამ რაიმე სერიოზულ გადაწყვეტილებას მიიღებს, ოჯახთან ათანხმებს. დედაზეც იმავეს თქმა შემიძლია — დახმარება მინდა თუ უბრალოდ საუბარი, ის ყოველთვის მზად არის, გვერდში ამომიდგეს.

სამანტა: ზოგჯერ დედა ვერც კი ხვდება, თავისი მოპყრობით როგორ მაგრძნობინებს, რომ მისთვის განსაკუთრებული და ძვირფასი ვარ. ის ზის და მისმენს ხოლმე. ძალიან მზრუნველი დედა მყავს. მასთან ურთიერთობას არაფერზე გავცვლიდი.

[სურათები]

ქამეირების ოჯახი: ჯოზეფი, ლისა, ვიქტორია, ოლივია და იზაბელა

საპატაების ოჯახი: კელსი, ინესი, სანი და სამანტა

რა უნდა იყოს მშობლის მიზანი?

როგორი გინდათ იყოს თქვენი შვილი?

ა. თქვენნაირი.

ბ. თავნება და მშობლების ურჩი.

გ. პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანი, რომელიც გონივრულ გადაწყვეტილებებს იღებს.

ზოგი მშობელი მესამე ვარიანტს ირჩევს, მაგრამ მისი საქციელიდან ჩანს, რომ პირველ ვარიანტს ანიჭებს უპირატესობას. ისინი თავს ახვევენ საკუთარ შეხედულებებს მოზარდს. მაგალითად, კარნახობენ, რომელი პროფესია უნდა აირჩიონ. რა მოყვება ამას შედეგად? როგორც კი ახალგაზრდა გარკვეულ თავისუფლებას მიაღწევს, მაშინვე საპირისპირო გზაზე იწყებს სიარულს. ცოტა უცნაურია, მაგრამ მშობლები, რომლებიც თესავენ ა ვარიანტს, იმკიან ბ-ს.

რატომ მთავრდება კრახით მუდმივი კონტროლის მეთოდი?

ალბათ, გინდათ, რომ თქვენი შვილი პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანად ჩამოყალიბდეს და ცხოვრებაში გონივრული გადაწყვეტილებები მიიღოს. რა უნდა გააკეთოთ ამისთვის? უპირველესად გახსოვდეთ, რომ არავითარ შემთხვევაში არ ამართლებს მუდმივი კონტროლის მეთოდი. განვიხილოთ ამის ორი მიზეზი.

1. მუდმივი კონტროლის მეთოდს ბიბლია მხარს არ უჭერს. იეჰოვამ ადამიანი ნების თავისუფლებით შექმნა. ის მას უტოვებს უფლებას, თვითონ აირჩიოს, რა გზას დაადგეს ცხოვრებაში — ცუდს თუ კარგს. ერთხელ, როცა კაენი თავისი ძმის, აბელის, მოკვლის სურვილით იყო შეპყრობილი, იეჰოვამ მას შემდეგი რამ უთხრა: „თუ კარგს გააკეთებ, განა არ მიგიღებ?! მაგრამ თუ არ გააკეთებ კარგს, ცოდვაა ჩასაფრებული კართან და შენკენ ისწრაფვის. იბატონებ მასზე?!“ (დაბადება 4:7).

დააკვირდით ერთ რამეს: იეჰოვამ კაენს გასაგებად მისცა რჩევა, მაგრამ მისთვის არ დაუძალებია ამ რჩევის გათვალისწინება. კაენს თვითონ უნდა გადაეწყვიტა, იბატონებდა თუ არა საკუთარ ცოდვაზე. რას გვასწავლის ეს შემთხვევა? თუ იეჰოვა არ ახდენს თავის ქმნილებებზე ზეწოლას იმ მიზნით, რომ მათზე სრული კონტროლი მოიპოვოს, მით უმეტეს, თქვენ არ უნდა მოერიდოთ ამას თქვენს მოზარდ შვილებთან?a

2. მუდმივ კონტროლს საპირისპირო შედეგები მოჰყვება. წარმოიდგინეთ, მაღაზიაში გამყიდველი რაღაცის ყიდვას გაძალებთ. რაც მეტს გელაპარაკებათ, მით უფრო გიქრებათ ამ ნივთის ყიდვის სურვილი. შეიძლება ძალიანაც გჭირდებათ ეს ნივთი, მაგრამ არ მოგწონთ მისი შემოთავაზების მანერა. ერთი სული გაქვთ, იქიდან წამოხვიდეთ.

ასეთი რამ შეიძლება მოხდეს, თუ თქვენს მოზარდ შვილს თავს მოახვევთ თქვენს შეხედულებებს, მრწამსს და მიზნებს. როგორ ფიქრობთ, „იყიდის“ ის მათ? საეჭვოა. ფაქტობრივად, თქვენს ასეთ მცდელობას მხოლოდ საპირისპირო შედეგი შეიძლება მოჰყვეს. მოზარდს შეიძლება სიძულვილი განუვითარდეს თქვენი სტანდარტების მიმართ. ძალიან ხშირად მშობლის მცდელობას, მუდმივად აკონტროლოს შვილი, უკუშედეგი მოაქვს — შვილი დაუმორჩილებელი ხდება. რა არის ამ დროს გამოსავალი?

ნაცვლად იმისა, რომ მუდმივად აკონტროლოთ თქვენი მოზარდის ცხოვრება და კარგი გაგებით აიძულოთ, თქვენი ფასეულობები გაითავისოს, როგორც ამას შესაძლოა მაშინ აკეთებდით, როცა ის ჯერ კიდევ პატარა იყო, ეცადეთ, დაანახვოთ, რატომ არის გონივრული იმის კეთება, რაც სწორია. მაგალითად, თუ ქრისტიანი ხართ, დაეხმარეთ შვილს იმის დანახვაში, თუ რა დიდი კმაყოფილება მოაქვს ღვთის პრინციპების გამოყენებას მთელი ცხოვრების მანძილზე (ესაია 48:17, 18).

ამ დროს მნიშვნელოვანია, რომ თვითონ მისცეთ ამის კარგი მაგალითი. თავად უნდა იყოთ ისეთი ადამიანი, როგორიც გინდათ, რომ თქვენი შვილი იყოს (1 კორინთელები 11:1). ნათლად დაანახვეთ მას, თუ რა ფასეულობებით ცხოვრობთ (იგავები 4:11). თუ თქვენი მოზარდი ღვთისა და მისი პრინციპებისადმი სიყვარულს განივითარებს, ის მაშინაც გონივრულ არჩევანს გააკეთებს, როცა მის გვერდით არ იქნებით (ფსალმუნი 119:97; ფილიპელები 2:12).

ჩაუნერგეთ პრაქტიკული უნარ-ჩვევები

როგორც ამ ჟურნალის მე-2 გვერდზე მოვიხსენიეთ, მოვა დრო, როცა თქვენი შვილი „მიატოვებს . . . მამას და დედას“, თანაც ეს დრო შეიძლება იმაზე ადრე დადგეს, ვიდრე თქვენ ფიქრობთ (დაბადება 2:24). როგორც ყველა მშობელს, თქვენც გსურთ, დარწმუნებული იყოთ იმაში, რომ ის შეძლებს დამოუკიდებლად ცხოვრებას. ახლა ვისაუბროთ რამდენიმე პრაქტიკულ უნარ-ჩვევაზე, რომელიც შვილს მანამ უნდა ასწავლოთ, სანამ ერთად ცხოვრობთ.

საოჯახო საქმეები. შეუძლია თქვენს მოზარდს საჭმლის მომზადება? თავისი ტანსაცმლის დარეცხვა და დაუთოება? თავისი ოთახის დალაგება და საკუთარი ნივთების მოწესრიგება? მანქანის შენახვა და მისი გაფუჭების შემთხვევაში ელემენტარული რაღაცის შეკეთება? ასეთი უნარ-ჩვევების წყალობით მომავალში ის წარმატებით გაართმევს თავს ოჯახურ საქმეებს. მოციქულმა პავლემ თქვა: „ვისწავლე, რომ რა ვითარებაშიც არ უნდა აღმოვჩნდე, კმაყოფილი ვიყო“ (ფილიპელები 4:11).

საზოგადოებასთან ურთიერთობა. (იაკობის 3:17) როგორ ეწყობა თქვენი შვილი სხვებს? შეუძლია უთანხმოებების მშვიდად და წყნარად მოგვარება? ასწავლეთ მას, სხვებს პატივისცემით მოექცეს და მშვიდად მოაგვაროს გაუგებრობები? (ეფესოელები 4:29, 31, 32). ბიბლიაში ვკითხულობთ: „პატივი ეცით ყველას“ (1  პეტრე 2:17).

ფულთან ურთიერთობა. (ლუკა 14:28) ურიგო არ იქნება, თუ შვილს რაიმე ხელობას ასწავლით; აგრეთვე იმას, რომ ფული უაზროდ არ ხარჯოს და მოერიდოს ვალების აღებას. ასწავლეთ ისიც, როგორ გადაინახოს ფული საჭირო რაღაცებისთვის, არაფერი იყიდოს ნაჩქარევად და მცირედითაც დაკმაყოფილდეს (იგავები 22:7). მოციქულმა პავლემ დაწერა: „თუ გვაქვს საჭმელი, ტანსაცმელი და თავშესაფარი, ამით დავკმაყოფილდეთ“ (1 ტიმოთე 6:8).

მოზარდები, რომლებსაც მშობლები სწორი ფასეულობებით ზრდიან და პრაქტიკულ უნარ-ჩვევებს უნერგავენ, კარგად იქნებიან მომზადებულნი დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის. ასეთ შემთხვევაში მათ მშობლებზე თამამად შეიძლება ითქვას, რომ მიაღწიეს თავიანთ მიზანს (იგავები 23:24).

[სქოლიო]

გიფიქრიათ?

● რა არის თქვენი, როგორც მშობლის მიზანი? (ებრაელები 5:14)

● რა გზას აირჩევს თქვენი შვილი, როცა გაიზრდება? (იესო ნავეს ძე 24:15)

[სურათები 25 გვერდზე]

თქვენი შვილი როგორი გინდათ, რომ იყოს?

თქვენნაირი . . .

ურჩი . . .

პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანი

როგორი გინდათ იყოს თქვენი შვილი?

ა. თქვენნაირი.

ბ. თავნება და მშობლების ურჩი.

გ. პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანი, რომელიც გონივრულ გადაწყვეტილებებს იღებს.

ზოგი მშობელი მესამე ვარიანტს ირჩევს, მაგრამ მისი საქციელიდან ჩანს, რომ პირველ ვარიანტს ანიჭებს უპირატესობას. ისინი თავს ახვევენ საკუთარ შეხედულებებს მოზარდს. მაგალითად, კარნახობენ, რომელი პროფესია უნდა აირჩიონ. რა მოყვება ამას შედეგად? როგორც კი ახალგაზრდა გარკვეულ თავისუფლებას მიაღწევს, მაშინვე საპირისპირო გზაზე იწყებს სიარულს. ცოტა უცნაურია, მაგრამ მშობლები, რომლებიც თესავენ ა ვარიანტს, იმკიან ბ-ს.

რატომ მთავრდება კრახით მუდმივი კონტროლის მეთოდი?

ალბათ, გინდათ, რომ თქვენი შვილი პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანად ჩამოყალიბდეს და ცხოვრებაში გონივრული გადაწყვეტილებები მიიღოს. რა უნდა გააკეთოთ ამისთვის? უპირველესად გახსოვდეთ, რომ არავითარ შემთხვევაში არ ამართლებს მუდმივი კონტროლის მეთოდი. განვიხილოთ ამის ორი მიზეზი.

1. მუდმივი კონტროლის მეთოდს ბიბლია მხარს არ უჭერს. იეჰოვამ ადამიანი ნების თავისუფლებით შექმნა. ის მას უტოვებს უფლებას, თვითონ აირჩიოს, რა გზას დაადგეს ცხოვრებაში — ცუდს თუ კარგს. ერთხელ, როცა კაენი თავისი ძმის, აბელის, მოკვლის სურვილით იყო შეპყრობილი, იეჰოვამ მას შემდეგი რამ უთხრა: „თუ კარგს გააკეთებ, განა არ მიგიღებ?! მაგრამ თუ არ გააკეთებ კარგს, ცოდვაა ჩასაფრებული კართან და შენკენ ისწრაფვის. იბატონებ მასზე?!“ (დაბადება 4:7).

დააკვირდით ერთ რამეს: იეჰოვამ კაენს გასაგებად მისცა რჩევა, მაგრამ მისთვის არ დაუძალებია ამ რჩევის გათვალისწინება. კაენს თვითონ უნდა გადაეწყვიტა, იბატონებდა თუ არა საკუთარ ცოდვაზე. რას გვასწავლის ეს შემთხვევა? თუ იეჰოვა არ ახდენს თავის ქმნილებებზე ზეწოლას იმ მიზნით, რომ მათზე სრული კონტროლი მოიპოვოს, მით უმეტეს, თქვენ არ უნდა მოერიდოთ ამას თქვენს მოზარდ შვილებთან?a

2. მუდმივ კონტროლს საპირისპირო შედეგები მოჰყვება. წარმოიდგინეთ, მაღაზიაში გამყიდველი რაღაცის ყიდვას გაძალებთ. რაც მეტს გელაპარაკებათ, მით უფრო გიქრებათ ამ ნივთის ყიდვის სურვილი. შეიძლება ძალიანაც გჭირდებათ ეს ნივთი, მაგრამ არ მოგწონთ მისი შემოთავაზების მანერა. ერთი სული გაქვთ, იქიდან წამოხვიდეთ.

ასეთი რამ შეიძლება მოხდეს, თუ თქვენს მოზარდ შვილს თავს მოახვევთ თქვენს შეხედულებებს, მრწამსს და მიზნებს. როგორ ფიქრობთ, „იყიდის“ ის მათ? საეჭვოა. ფაქტობრივად, თქვენს ასეთ მცდელობას მხოლოდ საპირისპირო შედეგი შეიძლება მოჰყვეს. მოზარდს შეიძლება სიძულვილი განუვითარდეს თქვენი სტანდარტების მიმართ. ძალიან ხშირად მშობლის მცდელობას, მუდმივად აკონტროლოს შვილი, უკუშედეგი მოაქვს — შვილი დაუმორჩილებელი ხდება. რა არის ამ დროს გამოსავალი?

ნაცვლად იმისა, რომ მუდმივად აკონტროლოთ თქვენი მოზარდის ცხოვრება და კარგი გაგებით აიძულოთ, თქვენი ფასეულობები გაითავისოს, როგორც ამას შესაძლოა მაშინ აკეთებდით, როცა ის ჯერ კიდევ პატარა იყო, ეცადეთ, დაანახვოთ, რატომ არის გონივრული იმის კეთება, რაც სწორია. მაგალითად, თუ ქრისტიანი ხართ, დაეხმარეთ შვილს იმის დანახვაში, თუ რა დიდი კმაყოფილება მოაქვს ღვთის პრინციპების გამოყენებას მთელი ცხოვრების მანძილზე (ესაია 48:17, 18).

ამ დროს მნიშვნელოვანია, რომ თვითონ მისცეთ ამის კარგი მაგალითი. თავად უნდა იყოთ ისეთი ადამიანი, როგორიც გინდათ, რომ თქვენი შვილი იყოს (1 კორინთელები 11:1). ნათლად დაანახვეთ მას, თუ რა ფასეულობებით ცხოვრობთ (იგავები 4:11). თუ თქვენი მოზარდი ღვთისა და მისი პრინციპებისადმი სიყვარულს განივითარებს, ის მაშინაც გონივრულ არჩევანს გააკეთებს, როცა მის გვერდით არ იქნებით (ფსალმუნი 119:97; ფილიპელები 2:12).

ჩაუნერგეთ პრაქტიკული უნარ-ჩვევები

როგორც ამ ჟურნალის მე-2 გვერდზე მოვიხსენიეთ, მოვა დრო, როცა თქვენი შვილი „მიატოვებს . . . მამას და დედას“, თანაც ეს დრო შეიძლება იმაზე ადრე დადგეს, ვიდრე თქვენ ფიქრობთ (დაბადება 2:24). როგორც ყველა მშობელს, თქვენც გსურთ, დარწმუნებული იყოთ იმაში, რომ ის შეძლებს დამოუკიდებლად ცხოვრებას. ახლა ვისაუბროთ რამდენიმე პრაქტიკულ უნარ-ჩვევაზე, რომელიც შვილს მანამ უნდა ასწავლოთ, სანამ ერთად ცხოვრობთ.

საოჯახო საქმეები. შეუძლია თქვენს მოზარდს საჭმლის მომზადება? თავისი ტანსაცმლის დარეცხვა და დაუთოება? თავისი ოთახის დალაგება და საკუთარი ნივთების მოწესრიგება? მანქანის შენახვა და მისი გაფუჭების შემთხვევაში ელემენტარული რაღაცის შეკეთება? ასეთი უნარ-ჩვევების წყალობით მომავალში ის წარმატებით გაართმევს თავს ოჯახურ საქმეებს. მოციქულმა პავლემ თქვა: „ვისწავლე, რომ რა ვითარებაშიც არ უნდა აღმოვჩნდე, კმაყოფილი ვიყო“ (ფილიპელები 4:11).

საზოგადოებასთან ურთიერთობა. (იაკობის 3:17) როგორ ეწყობა თქვენი შვილი სხვებს? შეუძლია უთანხმოებების მშვიდად და წყნარად მოგვარება? ასწავლეთ მას, სხვებს პატივისცემით მოექცეს და მშვიდად მოაგვაროს გაუგებრობები? (ეფესოელები 4:29, 31, 32). ბიბლიაში ვკითხულობთ: „პატივი ეცით ყველას“ (1  პეტრე 2:17).

ფულთან ურთიერთობა. (ლუკა 14:28) ურიგო არ იქნება, თუ შვილს რაიმე ხელობას ასწავლით; აგრეთვე იმას, რომ ფული უაზროდ არ ხარჯოს და მოერიდოს ვალების აღებას. ასწავლეთ ისიც, როგორ გადაინახოს ფული საჭირო რაღაცებისთვის, არაფერი იყიდოს ნაჩქარევად და მცირედითაც დაკმაყოფილდეს (იგავები 22:7). მოციქულმა პავლემ დაწერა: „თუ გვაქვს საჭმელი, ტანსაცმელი და თავშესაფარი, ამით დავკმაყოფილდეთ“ (1 ტიმოთე 6:8).

მოზარდები, რომლებსაც მშობლები სწორი ფასეულობებით ზრდიან და პრაქტიკულ უნარ-ჩვევებს უნერგავენ, კარგად იქნებიან მომზადებულნი დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის. ასეთ შემთხვევაში მათ მშობლებზე თამამად შეიძლება ითქვას, რომ მიაღწიეს თავიანთ მიზანს (იგავები 23:24).

[სქოლიო]

გიფიქრიათ?

● რა არის თქვენი, როგორც მშობლის მიზანი? (ებრაელები 5:14)

● რა გზას აირჩევს თქვენი შვილი, როცა გაიზრდება? (იესო ნავეს ძე 24:15)

[სურათები 25 გვერდზე]

თქვენი შვილი როგორი გინდათ, რომ იყოს?

თქვენნაირი . . .

ურჩი . . .

პასუხისმგებლობის გრძნობის მქონე ადამიანი