ასა თავის ჯართან ერთად იუდეის მთიანი მხარიდან ზღვისპირა დაბლობისკენ მიიჩქარის. ის ჩერდება, თვალს ავლებს მის წინ გადაშლილ ვრცელ ველს და სუნთქვა ეკვრება. მეფე ასა ხედავს მტრის ბანაკს — ეთიოპელთა თითქმის მილიონიან ლაშქარს. მისი ჯარი კი დაახლოებით ნახევარ მილიონს შეადგენს.

საინტერესოა, რაზე ფიქრობს ასა ბრძოლის წინ. ბრძანებების გაცემაზე? ჯარის გამხნევებაზე? თუ ოჯახისთვის წერილის მიწერაზე? არა, ამ მძიმე წუთებში ასა ლოცულობს.

ბრძოლის ველზე

ღვთის სიტყვა ასას შესახებ ბევრ რამეს გვამცნობს, ამიტომ სულაც არ არის გასაკვირი, თუ რატომ ილოცა მან, როდესაც ბიბლიაში მოხსენიებული ყველაზე მრავალრიცხოვანი არმია დაუპირისპირდა. მეფე კარგად უწყოდა, რომ ღმერთი აკურთხებდა რწმენით მოქმედებას. ლოცვაში მან იეჰოვას დახმარება სთხოვა. ასა დარწმუნებული იყო, რომ თუ ღმერთს მიენდობოდა, მნიშვნელობა არ ჰქონდა, რამდენად ურიცხვი და ძლიერი იქნებოდა მტერი. ბრძოლის შედეგი იეჰოვას სახელზე იმოქმედებდა, ამიტომ ლოცულობდა ასა: „დაგვეხმარე, იეჰოვა, ჩვენო ღმერთო, რადგან შენზე ვართ მონდობილნი და შენი სახელით გამოვედით ამ ბრბოს წინააღმდეგ! იეჰოვა, შენა ხარ ჩვენი ღმერთი, ნუ იმძლავრებს მოკვდავი კაცი შენზე“ (2 მატ. 14:11). სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მეფე ამბობდა: „იეჰოვა, ეთიოპელები შენ გესხმიან თავს. არ მისცე ნება, რომ ამ ხალხმა გაანადგურონ შენი სახელის მატარებლები და ასე შეურაცხყონ შენი სახელი“. შედეგად, „დაამარცხა იეჰოვამ ეთიოპები ასას და იუდას წინაშე და გაიქცნენ ეთიოპები“ (2 მატ. 14:12).

დღეს იეჰოვას მსახურებს არაერთი ძლიერი მოწინააღმდეგე ჰყავთ. რა თქმა უნდა, ჩვენ მათ არ ვებრძვით პირდაპირი გაგებით ბრძოლის ველზე. თუმცა ეჭვი არ გვეპარება, რომ იეჰოვა გამარჯვებით აკურთხებს ყველა ერთგულს, ვინც მისი სახელის გამო სულიერ ბრძოლაში მონაწილეობს. თითოეულ ჩვენგანს გვიწევს ბრძოლა ქვეყნიერებისთვის დამახასიათებელ უზნეობის სულთან, საკუთარ სისუსტეებთან თუ იმ გამხრწნელ ზეგავლენასთან, რომელიც ჩვენს ოჯახებს ემუქრება. რა წინააღმდეგობასაც არ უნდა შევხვდეთ, ასას ლოცვა ჩვენთვის გამამხნევებელია. მისი გამარჯვება იეჰოვას გამარჯვება იყო. ამ შემთხვევიდან ვხედავთ, რა შედეგები მოაქვს ღმერთზე მინდობას. იეჰოვას ძალას წინ ვერავინ დაუდგება.