მამაჩემი უმუშევარი იყო და ამიტომ 1905 წელს შეერთებულ შტატებში გაემგზავრა. სამი წლის შემდეგ დაბრუნდა ჩემოდნით, რომელიც სავსე იყო საინტერესო საჩუქრებით ჩვენთვის, ბავშვებისთვის, და აბრეშუმის ქსოვილითა და სხვა ნივთებით დედისთვის. მაგრამ მისი ყველაზე ძვირფასი საკუთრება იყო ჩარლზ ტეიზ რასელის ტომები, სახელწოდებით „წერილების გამოკვლევა“.

მამა მეგობრებსა და ნათესავებს უყვებოდა, რასაც იმ წიგნებიდან გებულობდა. შეხვედრებზე ადგილობრივ სამლოცველოში ბიბლიიდან უჩვენებდა, რომ ცეცხლოვანი ჯოჯოხეთი არ არსებობს (ეკლესიასტე 9:5, 10). ერთი წლის შემდეგ, რაც მამა შეერთებული შტატებიდან დაბრუნდა, 1909 წელს ძმა რასელი ჩამოვიდა ნორვეგიაში და წარმოთქვა მოხსენებები ბერგენსა და ქრისტიანიაში (ამჟამად ოსლო). მამა ბერგენში წავიდა მის მოსასმენად.

— მოდი აქ, ოტილიე, — დამიძახა მან, — და ნახე, ბიბლია რას ამბობს.

მან ბიბლიიდან მუხლები ამომიკითხა. შედეგად, ჩემი რწმენა მისი სწავლებისა და მის მიმართ გაძლიერდა. მამამ მითხრა, წამეკითხა „წერილების გამოკვლევა“, ასე რომ 1914 წელს მთელი ზაფხული მე ხშირად ვიჯექი გორაკზე, რომელიც ქალაქს გადაჰყურებდა, და ვკითხულობდი.

აგვისტოში, 1914 წელს, ხალხი შეიკრიბა ადგილობრივი გაზეთის საგამომცემლო შენობასთან და კითხულობდა ცნობას პირველი მსოფლიო ომის დაწყების შესახებ. როცა მამა მოვიდა და დაინახა, თუ რა ხდებოდა. „მადლობა ღმერთს!“ — წამოიძახა მან. ომის დაწყებაში მან ამოიცნო იმ ბიბლიური წინასწარმეტყველების შესრულება, რომლის შესახებაც ქადაგებდა (მათე 24:7). მაშინ მრავალ ბიბლიის მკვლევარს სწამდა, რომ მალე ცაში აიტაცებდნენ. როცა ეს არ მოხდა, ზოგს გული აუცრუვდა.

ბიბლიური ჭეშმარიტების მხარეს ვიკავებ

რვა კლასი 1915 წელს დავამთავრე, 17 წლის ასაკში, და დავიწყე მუშაობა ქვეყნიურ სამუშაოზე, სამმართველოში. შემდეგ „საგუშაგო კოშკის“ სისტემატური კითხვა დავიწყე. მაგრამ რეგულარული შეხვედრები კოპერვიკში 1918 წლამდე არ ტარდებოდა. თავიდან ხუთნი ვესწრებოდით. ჩვენ ვკითხულობდით საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ პუბლიკაციებს, ერთ-ერთი იყო „წერილების გამოკვლევა“, და მასალას კითხვა-პასუხების საშუალებით განვიხილავდით. მიუხედავად იმისა, რომ დედას კარგი შთაბეჭდილება ჰქონდა ბიბლიის მკვლევარებზე და ამას სხვებთანაც ამბობდა, თვითონ არასოდეს შემოგვერთებია.