ФЬКЬРЕД ԚИМӘТ ЖЬ ХӘБӘРА ХԜӘДЕ | РʹОМАЙИ 12-14
Чь Те Һʹәсабе Һʹьзкьрьна Мәсиһийа
Һʹьзкьрьна Мәсиһти нә тʹәне әԝ ә, ԝәки сәр хьрабийерʹа ԛәнщийе бькьн. «Һәгәр дьжмьне тә бьр′чи йә, нен бьде у һәгәр т′и йә, аве бьде, чьмки тӧ бь ве йәке пьриске егьр сәр сәре ԝи т′оп дьки» (Рʹм. 12:20). Ԛәнщийа кӧ әм һьндава ԝанда бьдьнә кʹьфше дькарә ԝана һелан кә пʹошман бьн.
Тәйе чь сәр хԝә тʹәхмин кьра, гава мәрьве дьле кʹижани тә ешанд, һʹьзкьрьна хԝә тәрʹа бьда кʹьфше?