Nanafika ny Israely foana i Beni-hadada mpanjakan’i Syria. Tsy nahavoa mihitsy anefa izy. Isaky ny hanafika mantsy izy, dia nampitandreman’i Elisa mpaminany mialoha ny mpanjakan’ny Israely dia afaka nandositra. Te hisambotra an’i Elisa àry i Beni-hadada. Fantany hoe tany Dotana i Elisa, dia nirahiny nankany ny tafika syrianina mba hisambotra azy.

Tonga alina tao Dotana ny Syrianina. Rehefa nifoha maraina ny mpiasan’i Elisa, dia nahita miaramila be dia be nanodidina ny tanàna. Natahotra be izy ka niantsoantso hoe: ‘Elisa a, inona no hataontsika?’ Dia hoy i Elisa: ‘Ao fa betsaka lavitra ny miaraka amintsika noho ny miaraka amin-dry zareo.’ Nataon’i Jehovah hitan’ilay mpiasan’i Elisa tamin’izay fotoana izay hoe feno soavaly sy kalesy afo ny tendrombohitra nanodidina an’ilay tanàna.

Rehefa hisambotra an’i Elisa ny Syrianina, dia nivavaka izy hoe: ‘Jehovah ô, mba ataovy jamba re ry zareo e!’ Dia inona no nitranga? Tsy hoe tena lasa jamba akory ry zareo. Lasa tsy fantatry ry zareo tampoka teo fotsiny ilay toerana nisy azy, na dia mbola nahita aza ny masony. Dia hoy i Elisa: ‘Tsy ity ilay tanàna tokony halehanareo. Andao fa hatoroko anareo ilay olona tadiavinareo.’ Dia nanaraka azy hatrany Samaria, tany amin’ny mpanjakan’ny Israely, ry zareo.

Tonga saina ihany avy eo ny Syrianina, saingy efa tara loatra. Nanontany an’i Elisa ny mpanjakan’ny Israely hoe hovonoiny ve ry zareo. Dia ahoana no navalin’i Elisa? Nanararaotra an’izany ve izy dia namaly faty an’ireo olona nitady hamono azy ireo? An an an ka! Hoy izy: ‘Aza vonoina izany ry zareo, fa omeo sakafo dia asaivo mody.’ Nanaovan’ny mpanjaka fety be àry ry zareo, dia nalefany nody avy eo.

Nanan-janakavavy atao hoe Atalia i Jezebela. Ratsy toetra be hoatran’ny reniny ihany i Atalia. Lasa vadin’ny mpanjakan’ny Joda izy. Rehefa maty ny vadiny, dia ny zanany lahy no lasa mpanjaka. Maty koa anefa io zanany io tatỳ aoriana, dia i Atalia no tonga dia nanjaka. Notadiaviny hovonoina daholo avy eo ny zanaky ny mpanjaka sy ny olona rehetra mety ho lasa mpanjaka, hatramin’ny zafikeliny. Dia natahotra be an’i Atalia daholo ny olona.

Fantatr’i Joiada Mpisoronabe sy Joseba vadiny hoe tena ratsy ny nataon’i Atalia. Nafenin-dry zareo àry i Joasy zafikelin’i Atalia, na dia mety ho novonoina aza ry zareo raha tratra. Tao amin’ny tempoly izy mivady no nitaiza an’ilay zazakely.

Rehefa fito taona i Joasy, dia nantsoin’i Joiada daholo ny mpiadidy sy ny Levita. Dia hoy izy: ‘Ambeno ny varavaran’ny tempoly, ary aza avela hisy hiditra eo.’ Nataon’i Joiada lasa mpanjakan’ny Joda i Joasy avy eo, dia nasiany satroboninahitra ny lohany. Dia hoy ny vahoaka: “Ho ela velona anie ny mpanjaka!”

Henon’i Atalia nihorakoraka be ny vahoaka, dia lasa haingana izy nankany amin’ny tempoly. Rehefa hitany ilay mpanjaka vaovao, dia niantsoantso izy hoe: “Fikomiana! Fikomiana!” Nosamborin’ny mpiadidy io mpanjakavavy ratsy fanahy io, dia nentin-dry zareo tany ivelany ary novonoiny ho faty. Efa nisy vokany ratsy be tamin’ilay firenena anefa ny zavatra nataony. Dia ahoana izany?

Nasain’i Joiada nivoady tamin’i Jehovah ny vahoaka hoe izy irery ihany no hivavahan-dry zareo. Nasain’i Joiada noravan-dry zareo koa ny tempolin’i Bala, ary nasainy nopotipotehina ny sampy. Nanendry mpisorona sy Levita izy mba hiasa ao amin’ny tempoly, amin’izay ny olona afaka mivavaka ao indray. Nasiany mpiambina koa teo amin’ny varavaran’ny tempoly mba tsy hisy olona maloto ho tafiditra ao. Dia nentin’i Joiada sy ny mpiadidy tany an-dapa i Joasy, ary napetrany teo amin’ny seza fiandrianan’ny mpanjaka. Faly be mihitsy ny olona tany Joda. Afaka nivavaka tamin’i Jehovah indray mantsy ry zareo, satria tsy teo intsony i Atalia ary foana ny fivavahana tamin’i Bala. Tsy hitanao avy amin’izany ve fa be dia be no nandray soa rehefa tsy natahotahotra i Joiada?