2 И рече: „Ве молам, господари мои, навратете во куќата на својот слуга за да преноќевате таму и да ви ги измијат нозете!+ Па тогаш станете рано и појдете по својот пат!“+ А тие рекоа: „Не, ќе преноќеваме на плоштадот“.+

5 А на четвртиот ден, кога по обичај станаа рано наутро, тој се готвеше да тргне. Но таткото на младата жена му рече на својот зет: „Поткрепи го своето срце со залак леб,+ па тогаш одете си“.