2 Моавката Рут ѝ рече на Ноемина: „Те молам, пушти ме да одам на нивите и да собирам класја по жетварите што ќе ми се смилуваат“. Ноемина ѝ рече: „Оди, ќерко“.

3 Но Давид уште се заколна+: „Татко ти сигурно знае дека сум ја стекнал твојата наклоност,+ па вели: ‚Јонатан не треба да знае ништо за тоа, за да не се жалости‘. Но како што е жив Јехова+ и како што е жива твојата душа,+ само чекор ме дели од смртта“.+

8 ако сум нашла милост во очите на царот+ и ако му е по волја на царот да ја услиши мојата молба и да го направи она што го барам, тој и Аман нека дојдат на гозбата што ќе ја приредам за нив утре, и утре ќе постапам според царскиот збор“.+