2 Ако некој човек му се заветува+ на Јехова или со заклетва+ ја обврзе својата душа со завет за воздржување,+ не смее да го прекрши својот збор.+ Нека направи сѐ што ќе излезе од неговата уста.+

4 Кога ќе му ветиш нешто на Бог, исполни го без да одложуваш, бидејќи нему безумните не му се мили. Исполни го она што си го ветил.

6 Не дозволувај твојата уста да те наведе на грев, и не вели пред ангелот* дека тоа што си го ветил било грешка. Зошто да го разгневиш вистинскиот Бог со своите зборови, па да го уништи она што си го постигнал со своите раце?

8 „Зар земниот човек ќе краде од Бог? А вие крадете од мене.“

И уште велите: „Што крадеме од тебе?“

„Десеттини и прилози.

33 Сте го чуле уште и тоа дека на старите им било речено: ‚Не заколнувај се+ лажно, туку исполнувај ги своите завети пред Јехова‘.+

11 Но вие велите: ’Човек може да му рече на својот татко или на својата мајка: „Она што го имам, а со кое би можел да ти помогнам, е курбан, односно дар ветен за Бог“‘.