7 Таа ме праша: ’Те молам, може ли да доприбирам и да ги собирам ожнеаните класја што ќе останат* зад жетварите?‘ И еве, цело време е на нозе. Откако дојде утринава, дури сега седна под сенка* за да се одмори малку“.

4 Еднаш, жената на еден од пророчките синови*+ викна кон Елисеј: „Мојот маж, твој слуга, умре, а ти добро знаеш дека твојот слуга секогаш се боеше+ од Јехова. Но сега дојде заемодавецот+ да ми ги земе двата сина за робови“.

4 Еве, вика платата+ што им ја скративте на работниците,+ кои ги ожнеаја вашите ниви. Повиците за помош+ од жетварите допреа до ушите+ на Јехова над војските.