19 Утробо моја, утробо моја! Тешка ми е болката во срцето.+ Срцето во мене се вознемири.+ Не можам да молчам, зашто мојата душа го чу звукот на рогот, знакот за војна.+

17 А ти кажи им вака: ‚Моите очи нека ронат солзи ноќе и дење и нека не престанат,+ зашто девицата, ќерката на мојот народ, е скршена од голема пропаст,+ од удар што е крајно болен.+