13 Затоа, вака вели Јехова: „Овој народ ми се приближува со устата и ме слави само со усните,+ а срцето му е далеку од мене,+ и стравот од мене, кој го чувствува, е само научена човечка заповед.+

16 Вака вели Јехова: „Застанете на патиштата и гледајте, и прашајте за старите патишта, прашајте каде е правиот пат,+ и одете по него,+ па ќе најдете мир за своите души!“+ Но народот вели: „Нема да одиме!“+

17 туку ќе правиме според секој збор што излезе од нашите усти:+ ќе ѝ гориме приноси на ‚царицата на небесата‘+ и нејзе ќе ѝ излеваме жртви налевници,+ како што правевме ние+ и нашите татковци,+ нашите цареви+ и нашите кнезови по градовите на Јуда и по улиците на Ерусалим. Тогаш бевме сити со леб и ни беше добро и не доживувавме никакви неволји.+

21 Не секој што ми вели: ‚Господару, Господару‘,* ќе влезе во небесното царство, туку оној што ја врши+ волјата на мојот Татко, кој е на небесата.+

49 А оној што слуша, но не извршува,+ е како човек кој изгради куќа на земја, без темел. На неа удри порој, и куќата веднаш се урна+ и сосема се распадна“.+