24 И кога се движеа, го чув шумот на нивните крилја, кој звучеше како татнеж од големи води,+ како гласот на Семоќниот, како бучава,+ како врева во логор.+ Кога ќе застанеа, ги спуштаа крилјата.

29 Тогаш народот, кој стоеше таму и го чу тоа, рече дека загрмело. А некои рекоа: „Ангел му зборуваше“.