Политиката — дел од евангелскиот налог?
СПОРЕД Јоаким Мајснер, надбискуп од Келн и поранешен истакнат источногермански свештеник, ”ерес е да се рече дека политиката е валкана работа, со која човек си ги валка рацете“. Во едно интервју од 1989, рекол: ”Политиката е реалност на животот и затоа претставува дел од нашиот евангелски налог. Мораме да му дорастеме на предизвикот. Мораме на позитивен начин да продреме во сите политички институции, од работничките синдикати и здруженија па до политичките партии, создавајќи во овие движења и партии темел на христијанското јадро, од кое ќе произлегуваат поединци кои ќе преземаат водство во унапредувањето на германската и европската политика“.
Следните цитати од Frankfurter Allgemeine Zeitung, водечкиот германски весник, покажуваат дека многу европски свештеници — и католички и протестантски — го делат мислењето на Мајснер.
”Само шест дена по неговиот избор [октомври 1978], тој [попот] најави дека како Источноевропеец нема намера да прифати статус кво во Европа. . . . Некои ова го сметаа за проповед, но тоа беше политичка програма“ (ноември 1989).
”Во некои места [во Чехословачка] црквата стекна висок углед како предводник во превратот. Студентите на семинарот за свештеници во Љутомерице, бискупски град во северна Чешка, . . . минатиот ноември изведоа ненасилна револуција“ (март 1990).
”Неделната молитва за мир во [протестантската] Св. Николај, која веќе десет години привлекуваше мало внимание, годинава одеднаш стана симбол на превратот, на мирната револуција во ГДР [Германската Демократска Република]. . . . Безброј свештеници и лаици од црковните општини редовно учествуваа во демонстрациите што уследија после тоа.“ (декември 1989).
Во своето интервју надбискупот Мајснер исто така забележал: ”Не можеме да чекаме христијанските политичари да ни паднат од небото. . . . И никогаш не ми е досадно да ги охрабрувам младите христијани . . . да се вклучат во политичкиот живот [а] . . . на постарите граѓани да им кажам: Не смеете да дозволите да минат ниту едни избори без да се вклучите“.
Следствено на тоа, 19 членови на источногерманскиот Фолкскамер (парламент) изгласани во март 1990, биле свештеници. Религијата била исто така добро застапена во кабинетот. За еден од овие тројца свештеници, министер на одбраната Рајнер Епелман, инаку признат пацифист, весникот Nassauer Tageblatt пишувал: ”Многумина го сметаат за еден од татковците на мирната револуција“.
Јеховините сведоци во Источна Европа, кои сега бројат стотици илјади, се радуваат на поголемата религиозна слобода што ја имаат сега. Но тие не ја користат за да се вклучат во политичките или социјални препирки. Во согласност со евангелскиот налог кој е изнесен во Матеј 24:14, тие го следат Исусовиот пример да ја избегнуваат човечката политика, а за тоа време ревносно ја проповедаат добрата вест за Божјето Царство како единствена надеж за човештвото. Свештенството на христијанството — сеедно дали во Источна Европа или било каде — би било мудро ако би постапувало така (Јован 6:15; 17:16; 18:36; Јаков 4:4).