„Ударите од пријателот“

АПОСТОЛ Павле ја увидел потребата да им даде исправка на христијаните во Галатија во првиот век. Веројатно за да спречи каква и да било огорченост, тој прашал: „Па тогаш, дали ви станав непријател затоа што ви ја зборувам вистината?“ (Галатите 4:16).

Со тоа што ‚им ја зборувал вистината‘, Павле не им станал непријател. Тој, всушност, постапувал во согласност со библиското начело: „Ударите од пријателот се искрени“ (Пословици 27:6). Тој знаел дека може да биде повредена гордоста на оние што грешат. Сепак, бил свесен дека ако застане меѓу еден грешник и дисциплината што му е потребна, последицата би била на таквиот да му се ускрати еден израз на љубовта на Јехова Бог (Евреите 12:5-7). Затоа, како верен пријател, кој ги имал на срце долгорочните интереси на собранието, Павле не се воздржал да даде совет за исправање.

Денес, Јеховините сведоци го исполнуваат својот налог ‚да прават ученици од луѓето од сите нации . . . учејќи ги да држат сѐ што [Исус Христос] им заповедал‘. Притоа, овие искрени христијани не ги компромитираат библиските вистини што разоткриваат и осудуваат некоја доктринална грешка и нехристијанско однесување (Матеј 15:9; 23:9; 28:19, 20; 1. Коринќаните 6:9, 10). Наместо да станат непријатели што треба да се отфрлат, тие покажуваат интерес својствен на вистински пријатели.

Со божествено инспириран увид, псалмистот напишал: „Нека ме удри само праведниот — љубов е што ме укорува, тоа е масло на мојата глава [кое мојата глава не сака да го одбие, NW]“ (Псалм 141:5).