Гледиште на Библијата

Зошто бракот треба да се смета за света работа?

ПОВЕЌЕТО луѓе денес најверојатно ќе тврдат дека бракот за нив е света работа. Тогаш, зошто толку многу бракови завршуваат со развод? За некои, бракот не е ништо друго освен романтично ветување и законски договор. А штом е ветување, може и да се прекрши. Луѓето што имаат вакво гледиште за бракот многу лесно се откажуваат и од својот брак кога нешто ќе тргне наопаку.

Како гледа Бог на брачното уредување? Одговорот се наоѓа во неговата Реч, Библијата, во Евреите 13:4: „Бракот нека биде чесен меѓу сите“. Грчкиот збор што е преведен со „чесен“ укажува на нешто скапоцено, нешто што многу се цени. Кога цениме нешто, водиме сметка да го зачуваме и да не го загубиме — ни случајно. Така треба да гледаме и на брачното уредување. Христијаните треба да го сметаат бракот за чесен — за нешто скапоцено што сакаат да го заштитат.

Очигледно, Јехова Бог го создал бракот како свето уредување помеѓу мажот и жената. Но, како можеме да покажеме дека и ние така гледаме на бракот?

Љубов и почит

За да покажат почит кон брачното уредување, од брачните партнери се бара да си искажуваат чест еден на друг (Римјаните 12:10). Апостол Павле им го напишал следново на христијаните во првиот век: „Секој од вас поединечно така нека ја љуби својата жена како самиот себе; жената, пак, треба да има длабока почит кон својот маж“ (Ефешаните 5:33).

Точно, ќе има моменти кога брачниот партнер нема баш да постапува со љубов и со почит. Сепак, христијаните мораат да постапуваат на тој начин. Павле напишал: „Поднесувајте се еден со друг и простувајте си спремно еден на друг, ако некој има причина за поплака против друг. Токму како што Јехова доброволно ви прости вам, така правете и вие“ (Колошаните 3:13).

Време и внимание

Брачните партнери што го сметаат својот брак за нешто свето, одвојуваат време да ги задоволат меѓусебните физички и емоционални потреби. Тука спаѓаат и интимните односи. Библијата вели: „Мажот нека ѝ го дава на својата жена она што ѝ е должен, а исто така и жената на мажот“ (1. Коринќаните 7:3).

Меѓутоа, некои брачни двојки мислеле дека има потреба мажот привремено да се пресели за да заработи повеќе пари. Понекогаш, тоа одвојување траело подолго отколку што очекувале. Честопати, таквото одвојување ги затегнало односите во бракот, а понекогаш водело и до прељуба и развод (1. Коринќаните 7:2, 5). Од таа причина, наместо да си го доведуваат во опасност бракот којшто за нив е нешто свето, многу христијански двојки решиле да се откажат од материјалните користи.

Кога ќе дојде до проблеми

Кога ќе се јават тешкотии, христијаните што имаат почит кон својот брак не донесуваат избрзана одлука да се одвојат или да се разведат (Малахија 2:16; 1. Коринќаните 7:10, 11). Исус изјавил: „Секој кој се разведува од својата жена, освен поради блуд, ја изложува на прељуба, и секој кој се жени со разведена жена, врши прељуба“ (Матеј 5:32). Двојката што ќе избере развод или одвојување кога нема библиска основа за тоа, не покажува почит кон бракот.

Нашето гледиште за бракот исто така може да се види и од советите што им ги даваме на оние што имаат сериозни брачни проблеми. Дали брзо препорачуваме да се одвојат или да се разведат? Точно, можеби некогаш постои оправдана причина за одвојување, како во случаи на тешко физичко малтретирање или кога намерно не се дава издршка.a Исто така, како што е забележано погоре, Библијата дозволува развод во случај едниот од брачните партнери да направил прељуба. Сепак, христијаните не треба премногу да влијаат на одлуките на другите во таква ситуација. На крајот на краиштата, лицето што има проблем во бракот — а не оној што дава совет — ќе биде тоа што ќе живее со последиците од таа одлука (Галатите 6:5, 7).

Не гледајте површно на бракот

На некои места станало вообичаено луѓето да стапат во брак само со цел да добијат законско државјанство во друга земја. Обично таквите поединци склучуваат договор да му платат на некој што е државјанин на таа земја да се венча со нив. Иако се венчани, овие двојки честопати живеат одвоено, а можеби не се ни во пријателски односи. Штом ќе добијат државјанство, се разведуваат. За нив бракот е само деловен договор и ништо друго.

Библијата не одобрува такво површно гледиште. Без оглед на нивните мотиви, луѓето што стапуваат во брак влегуваат во едно свето уредување кое Бог го смета за доживотна обврска. Странките во таквите договори остануваат обврзани како маж и жена, и библиските барања за оправдан развод, по кој би можеле да стапат во брак со некој друг, важат и во такви случаи (Матеј 19:5, 6, 9).

Како што е случај со сите важни потфати во животот, и за добар брак се потребни напор и истрајност. Оние што не ја ценат светоста на бракот, полесно се откажуваат од него или можеби се помируваат со тоа дека ќе живеат во несреќен брак. Од друга страна, пак, оние што ја признаваат светоста на бракот знаат дека Бог очекува тие да останат заедно (Битие 2:24). Исто така сфаќаат дека со тоа што се трудат нивниот брак да функционира хармонично, му искажуваат чест на Бог, Основачот на брачното уредување (1. Коринќаните 10:31). Ако имаат вакво гледиште, тоа ќе ги мотивира да истраат и да дадат сѐ од себе за нивниот брак да биде успешен.

[Фуснота]