Како можеме на својата вера да ѝ додадеме добродетел?
„Принесете кон верата своја добродетел“ (2. ПЕТРОВО 1:5).
1, 2. Зошто треба да очекуваме Јеховиниот народ да го прави она што е добродетелно?
ЈЕХОВА секогаш постапува на добродетелен начин. Тој го прави она што е праведно и добро. Затоа, апостолот Павле можел да зборува за Бог како за оној кој ги повикал помазаните христијани ‚преку Неговата слава и добродетел‘. Точното спознание за нивниот добродетелен небесен Татко им покажало што е потребно за да се тежнее по живот на вистинска оддаденост на Бог (2. Петрово 1:2, 3, NW).
2 Апостолот Петар ги поттикнува христијаните да ‚се угледаат на Бога, како чеда возљубени‘ (Ефесјаните 5:1). Како нивниот небесен Татко, Јеховините обожаватели би требало да го прават она што е добродетелно во која и да е ситуација. Но, што е добродетел?
Што е добродетел
3. Како се дефинира „добродетелта“?
3 Современите речници „добродетелта“ ја дефинираат како „морална извонредност; доброта“. Тоа е „исправна постапка и размислување; доброта на карактерот“. Добродетелната личност е праведна. Добродетелта исто така се дефинира како „прилагоденост на некое мерило за ред“. Се разбира, за христијаните „мерилото за ред“ го одредил Бог и го објаснил во неговата Света Реч, Библијата.
4. Кои особини, споменати во 2. Петрово 1:5-7, христијаните мораат да се трудат да ги развиваат?
4 Вистинските христијани се прилагодуваат на праведните мерила на Јехова Бог и се одѕиваат на неговите драгоцени ветувања така што покажуваат вера. Тие исто така го слушаат советот: „Придонесете според сето ваше сериозно напрегање и додајте ѝ на вашата вера добродетел, на вашата добродетел спознание, на вашето спознание самосовладување, на вашето самосовладување истрајност, на вашата истрајност оддаденост на Бог, на вашата оддаденост на Бог братска наклоност, на вашата братска наклоност љубов“ (2. Петрово 1:5-7, NW). Христијанинот мора да се напрега за да ги развива овие особини. Тоа не се постигнува за неколку дена или години, туку бара цел живот постојано напрегање. Всушност, да се додаде добродетел на нашата вера, веќе самото по себе претставува предизвик!
5. Што е добродетел од библиска гледна точка?
5 Лексикографот М. Р. Винсент вели дека првобитната класична смисла на грчкиот збор што се преведува со „добродетел“ означува „извонредност од било каков вид“. Петар ја употребил неговата множинска форма кога рекол дека христијаните требало надалеку да ги објавуваат „извонредностите“, односно добродетелите на Бог (1. Петрова 2:9, NW). Од библиска гледна точка, добродетелта се опишува не како пасивна туку како „морална сила, морална енергија, виталност на душата“. Кога ја споменал добродетелта, Петар ја имал на ум храбрата морална извонредност која се очекува Божјите слуги да ја покажуваат и задржат. Но, бидејќи сме несовршени, дали можеме навистина да го правиме она што е добродетелно во Божји очи?
Несовршени, но добродетелни
6. Иако сме несовршени, зошто може да се рече дека можеме да го правиме она што е добродетелно во Божји очи?
6 Ние сме наследиле несовршеност и грев, па би можеле да се прашаме како можеме навистина да го правиме она што е добродетел во Божји очи (Римјаните 5:12). Сигурно дека ни е потребна Јеховина помош ако сакаме да имаме чисти срца од кои излегуваат добродетелни мисли, зборови и постапки. (Спореди Лука 6:45.) Откако згрешил во врска со Вирсавија, покајничкиот псалмист Давид молел: „Создај чисто срце во мене, Боже, и дух вистински [нов, непоколеблив, NW] обнови во мене“ (Псалми 50:10). Давид добил Божје проштевање и помош која му била потребна за да следи добродетелен пат. Затоа, ако сериозно сме згрешиле, но покајнички сме ја прифатиле помошта од Бог и од собраниските старешини, можеме да се вратиме на добродетелен пат и да останеме на него (Псалми 102:1-3, 10-14; Јаков 5:13-15, ДК).
7, 8. а) Ако сакаме да останеме добродетелни, што е неопходно? б) Која помош ја имаат христијаните за да бидат добродетелни?
7 Поради наследената грешност, мораме да водиме постојана внатрешна битка да го чиниме она што го бара од нас патот на добродетелта. Ако сакаме да останеме добродетелни, не смееме никогаш да си дозволиме да станеме робови на гревот. Наместо тоа, мораме да бидеме „робови на правдата“ и секогаш да мислиме, говориме и постапуваме на добродетелен начин (Римјаните 6:16-23). Се разбира, нашите телесни желби и грешни склоности се силни, и соочени сме со конфликт меѓу нив и добродетелните работи коишто Бог ги бара од нас. Тогаш, што треба да се прави?
8 Како прво, треба да го следиме водството на Јеховиниот свет дух, односно активна сила. Затоа треба да внимаваме на Павловиот совет: „Живејте по духот, и желбите на телото ваше нема да ги извршувате. Оти, телото сака противни работи на духот, а духот — противни на телото; тие се еден против друг, за да не го правите она, што сакате“ (Галатјаните 5:16, 17). Да, како сила за праведност го имаме Божјиот дух, а како водич за исправно однесување ја имаме неговата Реч. Исто така, ја имаме љубезната помош од Јеховината организација и советите од ‚верниот и разумен роб‘ (Матеј 24:45-47, NW). Затоа, можеме да водиме успешна борба против грешните склоности (Римјаните 7:15-25). Се разбира, кога би ни дошла на ум некоја нечиста мисла, мораме веднаш да ја отфрлиме и да молиме за Божја помош да издржиме секакво искушение да постапуваме на начин на кој му недостига добродетел (Матеј 6:13).
Добродетелта и нашите мисли
9. Каков вид на размислување бара добродетелното однесување?
9 Добродетелта започнува со начинот на кој човек размислува. За да уживаме божествена милост, мораме да размислуваме за праведни, добри, добродетелни работи. Павле рекол: „Браќа мои, на она што е вистинско, што е чесно, што е праведно, што е чисто, што е љубезно, што е достојно за слава, на она што е добродетел, што е за пофалба, само на тоа мислете!“ (Филипјаните 4:8). Нашите мисли треба да ги насочиме на праведни, чесни работи, а сѐ она на кое му недостига добродетел не треба да нѐ привлекува. Павле можел да рече: „И она, што научивте, примивте, чувте и видовте во мене, тоа вршете го“. Ако сме како Павле — добродетелни во мислите, говорот и постапките — ќе бидеме добри другари и извонредни примери во христијанското живеење и ‚Богот на мирот ќе биде со нас!‘ (Филипјаните 4:9).
10. Како личната примена на 1. Коринтјаните 14:20 ќе ни помогне да останеме добродетелни?
10 Ако сакаме да останеме добродетелни во мислите и така да му угодиме на нашиот небесен Татко, неопходно е да го применуваме Павловиот совет: „По умот немојте да бидете како деца; за злото бидете младенци, а по умот зрели“ (1. Коринтјаните 14:20). Тоа значи дека како христијани ние не бараме да го запознаеме или искусиме злото. Наместо да дозволиме нашите мисли да бидат расипани на тој начин, мудро избираме во овој поглед да останеме неискусни и невини како деца. Истовремено, потполно сфаќаме дека неморалноста и престапувањето се грешни во Јеховини очи. Искрената желба од срце да му угодиме со нашата добродетел ќе биде за наша корист, бидејќи ќе нѐ мотивира да избегнуваме нечисти форми на забава и други умствено расипувачки влијанија од овој свет кој лежи во Сатановата моќ (1. Јованово 5:19).
Добродетелта и нашиот говор
11. Каков вид говор се бара за да бидеме добродетелни, и во овој поглед, кои примери ги имаме од Јехова Бог и Исус Христос?
11 Ако нашите мисли се добродетелни, тоа би требало да има длабоко влијание на она што го зборуваме. За да се биде добродетелен, потребен е чист, здрав, вистинит, изградувачки говор (2. Коринтјаните 6:3, 4, 7). Јехова е „Богот на вистината“ (Псалми 30:5). Тој е верен во сите негови постапки, а неговите ветувања се сигурни бидејќи тој не може да лаже (4. Мојсијева 23:19, ДК; 1. Царства 15:29; Тит 1:2). Божјиот Син, Исус Христос, е ‚полн со благодат и вистина‘. Додека бил на Земјата, секогаш ја говорел вистината таква каква што ја примил од неговиот Отец (Јован 1:14; 8:40). Освен тоа, Исус „не направи грев, ниту, пак, во устата Негова се најде измама“ (1. Петрово 2:22). Ако сме вистински Божји и Христови слуги, ќе бидеме вистинити во говорот и исправни во однесувањето, како „опашани со вистината“ (Ефесјаните 5:9; 6:14).
12. Ако сакаме да бидеме добродетелни, кои видови на говор мораме да ги избегнуваме?
12 Ако сме добродетелни, некои видови на говор ќе ги избегнуваме. Ќе бидеме водени од Павловиот совет: „Секое огорчение и јарост, гнев, викање и хулење нека бидат подалеку од вас заедно со секоја друга злоба“. „Блудство и секаква нечистотија или, пак, користољубивост дури да не се спомнуваат меѓу вас, како што им прилега на светии; ниту, пак, срамни и празни зборови или смешки, што се неприлични, туку само благодарности“ (Ефесјаните 4:31; 5:3, 4). Другите ќе видат дека е освежувачки да бидат во наше друштво затоа што нашето праведно срце нѐ тера да избегнуваме нехристијански говор.
13. Зошто христијаните мораат да го контролираат јазикот?
13 Желбата да му угодиме на Бог и да зборуваме добродетелни работи ќе ни помогне да го контролираме јазикот. Поради нашите грешни склоности, сите ние понекогаш се препнуваме во зборови. Па сепак, ученикот Јаков вели дека ако ‚на коњите им кладеме узда‘, тие послушно ќе одат таму каде што ги управуваме. Затоа, треба да се напрегаме да го зауздуваме јазикот и да се трудиме да го користиме само на добродетелни начини. Неконтролираниот јазик „е свет полн со неправда“ (Јаков 3:1-7). Секој вид злобни особини на овој безбожен свет се поврзува со неприпитомениот јазик. Тој е одговорен за такви штетни работи како што се лажното сведочење, пцуењето и клеветењето (Исаија 5:20; Матеј 15:18-20). И кога некој непокорен јазик изнесува навредливи, зајадливи или клеветнички забелешки, тој е исполнет со смртоносен отров (Псалми 139:3; Римјаните 3:13; Јаков 3:8).
14. Кои двојни мерила во говорот христијаните мораат да ги избегнуваат?
14 Како што покажува Јаков, би било недоследно да „Го благословуваме Отецот“ говорејќи добро за Бога, а потоа да го злоупотребиме јазикот за да „ги колнеме луѓето“, привикувајќи зло врз нив. Колку е грешно да пееме фалби за Бога на состаноците, а потоа да излеземе и да зборуваме лошо за соверниците! Не може од еден ист извор да блика и слатка и горчлива вода. Ако сме Јеховини слуги, другите со право ќе очекуваат од нас да кажуваме добродетелни работи, наместо да кажуваме непријатни зборови. Затоа, да избегнуваме лош говор и да се трудиме да зборуваме работи кои ќе им користат на нашите ближни и кои духовно ќе ги изградуваат (Јаков 3:9-12).
Добродетелта и нашите постапки
15. Зошто е толку важно да се избегнува прибегнувањето кон измамливи постапки?
15 Бидејќи христијанските мисли и говор мораат да бидат добродетелни, како е со нашите постапки? Да се биде добродетелен во однесувањето е единствениот начин да се има Божје одобрување. Ниеден Јеховин слуга не може да ја отфрли добродетелта, прибегнувајќи кон неискреност и измамливост, и со право да мисли дека таквите работи ќе наидат на одобрување кај Бог. Соломоновите изреки 3:32 велат: „На Господа Му е одвратен безбожникот [измамливото лице, NW], а близок е со праведникот“. Ако го цениме нашиот однос со Јехова Бог, овие зборови кои тераат на размислување ќе нѐ одвратат од тоа да создаваме неприлики или да направиме нешто измамливо. Зашто, помеѓу седумте работи кои ѝ се одвратни на Јеховината душа, е „срце кое крои лоши планови“! (Соломонови изреки 6:16-19). Затоа, да избегнуваме такви постапки а да го правиме она што е добродетелно, за корист на нашите ближни и на слава на нашиот небесен Татко.
16. Зошто христијаните не смеат да се ангажираат во никакви лицемерни постапки?
16 Покажувањето на добродетел бара да бидеме чесни (Евреите 13:18, NW). Лицемерното лице, чии постапки не се во склад со неговите зборови, не е добродетелно. Грчкиот збор што се преведува со „лицемер“ (hypokrités), значи „некој кој одговара“ и исто така означува сценски актер. Бидејќи грчките и римските актери носеле маски, овој збор почнал да се употребува во преносна смисла за некој кој се преправа. Лицемерите се „неверните“. (Спореди Лука 12:46 со Матеј 24:50, 51.) Лицемерието (hypókrisis) може исто така да означува злоба и лукавост (Матеј 22:18; Марко 12:15; Лука 20:23). Колку е жално кога некое лице кое имало доверба е измамено со насмевки, ласкање и постапки кои се само преправања! Од друга страна, радосно е кога знаеме дека имаме работа со доверливи христијани. А Бог нѐ благословува затоа што сме добродетелни и нелицемерни. Неговото одобрување го имаат оние кои покажуваат „нелицемерно братољубие“ и кои имаат „нелицемерна вера“ (1. Петрово 1:22; 1. Тимотеј 1:5).
Добродетелта е активна доброта
17, 18. Како ќе постапуваме со другите додека го покажуваме плодот на духот доброта?
17 Ако на нашата вера ѝ додадеме добродетел, ќе се стремиме да се воздржуваме да размислуваме, зборуваме и правиме работи што се неприфатливи за Бог. Меѓутоа, покажувањето на христијанска добродетел бара и да практицираме активна доброта. Фактички, добродетелта се дефинира како доброта. А добротата е плод на Јеховиниот свет дух, а не производ на сушти човечки напори (Галатјаните 5:22, 23). Додека ја покажуваме добротата како плод на духот, ќе бидеме мотивирани да мислиме добро за другите и да ги фалиме за нивните добри особини наспроти нивните несовршености. Дали му служеле верно на Јехова со години? Тогаш треба да им покажуваме респект и да говориме добро за нив и нивната служба за Бог. Нашиот небесен Отец ја забележува љубовта што тие ја покажуваат спрема неговото име и нивните добродетелни дела на вера, а истото треба да го правиме и ние (Неемија 13:31б; Евреите 6:10).
18 Добродетелта нѐ прави стрпливи, полни со разбирање, сочувствителни. Ако некој сообожавател на Јехова поднесува неволја или депресија, ние ќе му зборуваме утешно и ќе гледаме да му пружиме малку утеха, исто како што нашиот љубезен небесен Татко нѐ теши нас (2. Коринтјаните 1:3, 4; 1. Солунјаните 5:14). Сочувствуваме со оние кои тажат, можеби поради смртта на некој близок. Ако можеме да направиме било што за да го ублажиме страдањето, ние ќе го сториме тоа, бидејќи добродетелниот дух нѐ тера на љубезна, добротворна акција.
19. Како останатите веројатно ќе постапуваат со нас ако сме добродетелни во мислите, зборовите и делата?
19 Исто како што ние го благословуваме Јехова говорејќи добро за него, веројатно другите ќе нѐ благословуваат нас ако сме добродетелни во мислите, зборовите и делата (Псалми 145:10, Ст). Една мудра изрека гласи: „Благослов почива врз главата на праведникот, а насилството им ја затвора устата на беззакониците“ (Соломонови изреки 10:6). На злобното и насилно лице му недостига добродетел која го прави омилен во очите на другите. Тој жнее она што сее, бидејќи луѓето не можат искрено да му го дадат својот благослов така што ќе зборуваат добро за него (Галатјаните 6:7). Колку е подобро за таквите да размислуваат, да говорат и да постапуваат на добродетелни начини како Јеховини слуги! Тие ја придобиваат љубовта, довербата и почитувањето на другите кои се поттикнати да ги благословуваат и да говорат добро за нив. Освен тоа, нивната божествена добродетел доведува до бесценетиот Јеховин благослов (Соломонови изреки 10:22).
20. Каков учинок можат да имаат добродетелните мисли, говор и постапки во собранието на Јеховиниот народ?
20 Сигурно дека добродетелните мисли, говор и постапки ќе му бидат од корист на собранието на Јеховиниот народ. Кога соверниците имаат љубезни мисли што се полни со почит еден кон друг, меѓу нив ќе изобилува братска љубов (Јован 13:34, 35). Добродетелниот говор, во кој спаѓа искрената пофалба и охрабрување, ги потхранува срдечните чувства на соработка и единство (Псалми 132:1-3). А сочувствителните, добродетелни постапки ги поттикнуваат другите да одговорат на сличен начин. Над сѐ, практикувањето на христијанска добродетел доведува до одобрение и благослов од нашиот доблесен небесен Татко Јехова. Затоа, да си поставиме за цел да се одѕвиеме на Божјите драгоцени ветувања, покажувајќи вера. И, се разбира, да продолжиме сериозно да се напрегаме на нашата вера да ѝ додадеме добродетел.
Како ќе одговориш?
◻ Како би ја дефинирал „добродетелта“, и зошто несовршените луѓе можат да бидат добродетелни?
◻ Каков вид на мисли изискува добродетелта?
◻ Како би требало добродетелта да влијае на нашиот говор?
◻ Каков учинок би требало добродетелта да има врз нашите постапки?
◻ Кои се некои од користите ако сме добродетелни?
[Слика на страница 21]
Бидејќи од еден ист извор не може да блика слатка и горчлива вода, другите со право очекуваат Јеховините слуги да зборуваат само добродетелни работи