Јехова дава мир и вистина во изобилство

„Ќе ги исцелам и ќе им откријам изобилие на мир и вистина“ (ЈЕРЕМИЈА 33:6).

1, 2. а) Какво е минатото на народите што се однесува до мирот? б) Каква лекција му дал Јехова на Израел во врска со мирот во 607 година пр. н. е.?

МИР! Колку само е посакуван, а сепак колку редок бил во човечката историја! Особено нашиот XX век не бил век на мир. Напротив, тој ги доживеал двете најразорни војни во човечката историја. По Првата светска војна беше основана Лигата на народите за да го зачува светскиот мир. Таа организација потфрли. По Втората светска војна, со истата цел беше основана Организацијата на обединетите нации. Треба само да ги прочитаме дневните весници за да видиме дека и таа целосно потфрлува.

² Треба ли да бидеме изненадени од тоа што човечките организации не можат да донесат мир? Воопшто не. Пред повеќе од 2.500 години, Божјиот избран народ, Израел, добил една лекција во овој поглед. Во седмиот век пр. н. е., мирот во Израел бил загрозен од доминантната светска сила Вавилон. Израел се обратил кај Египет за мир. Египет потфрлил (Јеремија 37:5-8; Језекиил 17:11-15). Во 607 година пр. н. е., вавилонските војски ги уништиле ѕидовите на Ерусалим и го запалиле Јеховиниот храм. На овој тежок начин, Израел научил дека е залудно да се ослонува на човечки организации. Наместо да ужива мир, нацијата присилно била одвлечена во изгнанство во Вавилон (2. Летописи 36:17-21).

3. Кои историски настани му ја дале на Израел втората битна лекција за мирот, во исполнување на Јеховините зборови преку Јеремија?

³ Меѓутоа, пред падот на Ерусалим, Јехова открил дека не Египет, туку самиот Тој ќе му донесе вистински мир на Израел. Преку Јеремија Тој прорекол: „Ќе ги исцелам и ќе им откријам изобилие на мир и вистина, ќе ги вратам заробените на Јуда и заробените на Израилот и ќе ги зацврстам како порано“ (Јеремија 33:6, 7). Јеховиното ветување почнало да се исполнува во 539 година пр. н. е., кога Вавилон бил освоен, а на израелските изгнаници им била понудена слобода (2. Летописи 36:22, 23). Кон крајот на 537 година пр. н. е., една група Израелци за првпат по 70 години го прославила празникот Сеници на израелска почва! По празникот, започнале повторно да го градат Јеховиниот храм. Како се чувствувале поради ова? Извештајот вели: „[Народот] воскликнуваше громогласно, славејќи Го Господа поради тоа што беа поставени темелите на Господовиот дом“ (1. Ездра 3:11).

4. На кој начин Јехова ги поттикнал Израелците да ја извршат изградбата на храмот, и какво ветување дал за мирот?

⁴ Но, по тој радосен почеток, Израелците биле обесхрабрени од страна на противниците и прекинале со изградбата на храмот. По неколку години, Јехова ги подигнал пророците Агеј и Захарија за да ги поттикнат Израелците да ја довршат работата на повторната изградба. Колку само мора да било возбудливо за нив да го слушаат Агеј како вели за храмот што требало да се гради: „Славата на овој последен храм ќе биде поголема отколку на поранешниот — вели Господ Саваот; и на ова место ќе му дадам мир“! (Агеј 2:9).

Јехова ги исполнува своите ветувања

5. Што е значајно во врска со осмото поглавје на Захарија?

⁵ Во книгата Захарија читаме за бројни инспирирани визии и пророштва кои го зајакнале Божјиот народ во шестиот век пр. н. е. Истите овие пророштва продолжуваат да нѐ уверуваат и нас во Јеховината поддршка. Тие ни даваат секаква причина да веруваме дека Јехова и во наше време ќе му даде мир на својот народ. На пример, во осмото поглавје од книгата што го носи неговото име, пророкот Захарија десет пати ги изговара зборовите: ‚Вака вели Господ [Јехова, НС]‘. Секојпат, изразот воведува некоја божествена изјава која се однесува на мирот на Божјиот народ. Некои од овие ветувања се исполниле уште во Захариино време. Денес сите тие или се исполнети или, пак, се во процес на исполнување.

‚Ревнував за Сион‘

6, 7. На кои начини Јехова бил „ревен за Сион со голем гнев“?

⁶ Изразот најпрво се појавува во Захарија 8:2, каде читаме: „Вака вели Господ Саваот: ‚Ревнувам за Ерусалим и за Сион со голема ревност и со голем гнев ревнував за него‘“. Јеховиното ветување дека ќе биде љубоморен, дека ќе има голема ревност, за неговиот народ значело дека Тој ќе биде спремен да го обнови нивниот мир. Обновата на Израел во неговата земја и повторната изградба на храмот биле доказ за таа ревност.

⁷ Но, што е со оние кои му се спротивставувале на Јеховиниот народ? Јеховината ревност за својот народ ќе биде еднаква на неговиот „голем гнев“ врз тие непријатели. Кога верните Евреи практицирале обожавање во обновениот храм, тие биле во можност да размислуваат за пропаста на моќниот Вавилон, кој веќе бил паднат. Исто така, можеле да мислат и на целосниот неуспех на непријателите кои се обидувале да ја спречат повторната изградба на храмот (1. Ездра 4:1-6; 6:3). Исто така, можеле да му благодарат на Јехова што го исполнил своето ветување. Неговата ревност им донела триумф!

„Град на вистината“

8. На кој начин Ерусалим требало да стане град на вистинитоста во времето на Захарија, за разлика од поранешните времиња?

⁸ Захарија по втор пат пишува: „Така вели Господ“. Кои се Јеховините зборови во оваа прилика? „Ќе се обрнам кон Сион и ќе живеам во Ерусалим, и Ерусалим ќе се вика град на вистината [вистинитоста, НС], и гората на Господа Саваот ќе се вика — Света Гора“ (Захарија 8:3). Пред 607 година пр. н. е., Ерусалим воопшто не бил град на вистинитоста. Неговите свештеници и пророци биле расипани, а неговите луѓе неверни (Јеремија 6:13; 7:29-34; 13:23-27). Сега Божјиот народ повторно го градел храмот, покажувајќи ја својата приврзаност кон чистото обожавање. Духовно, Јехова повторно престојувал во Ерусалим. Во него повторно биле кажувани вистините за чистото обожавање, така што Ерусалим можел да се нарече „град на вистината“. Неговата возвишена локација можела да биде наречена ‚гора на Господ [Јехова, НС]‘.

9. Каква значајна промена на состојбата доживеал ‚Божјиот Израил‘ во 1919 година?

⁹ Иако овие две изјави биле значајни за древниот Израел, тие имаат големо значење и за нас додека овој XX век се ближи кон крај. Скоро пред 80 години, за време на Првата светска војна, неколку илјади помазаници кои тогаш го претставувале ‚Божјиот Израил‘, отишле во духовно заробеништво, исто како што древниот Израел отишол во заробеништво во Вавилон (Галатјаните 6:16). Пророчки, тие биле опишани како трупови кои лежат на улица. Сепак, имале искрена желба да го обожаваат Јехова „со дух и вистина“ (Јован 4:24). Затоа, во 1919 година, Јехова ги ослободил од нивното заробеништво, подигнувајќи ги од нивната духовно мртва состојба (Откровение 11:7-13). На тој начин, Јехова одговорил со едно громогласно Да на Исаииното пророчко прашање: „Никне ли од земјата [Се раѓа ли земја со породилни болки, НС] во еден ден? Се раѓа ли народ наеднаш?“ (Исаија 66:8). Во 1919 година, Јеховиниот народ повторно постоел како духовна нација во нивната сопствена „земја“, односно во духовниот имот на Земјата.

10. На какви благослови се радувале помазаните христијани во својата „земја“ од 1919 година наваму?

¹⁰ Безбедни во таа земја, помазаните христијани служеле во Јеховиниот голем духовен храм. Тие биле означени како „верен и разумен роб“ и ја прифатиле одговорноста да се грижат за Исусовиот земен имот — предност која тие сѐ уште ја уживаат додека XX век се ближи кон својот крај (Матеј 24:45-47, НС). Тие добро ја научиле лекцијата дека Јехова е ‚Самиот Бог на мирот‘ (1. Солунјаните 5:22).

11. На кој начин верските водачи на т. н. христијанство се покажале како непријатели на Божјиот народ?

¹¹ Но, што е со непријателите на Божјиот Израел? Јеховината ревност за својот народ е исто толкава колку и неговиот гнев спрема противниците. За време на Првата светска војна, религиозните водачи на т. н. христијанство извршиле огромен притисок во обидот да ја истребат оваа мала група од христијани кои ја зборувале вистината, но не успеале во тоа. За време на Втората светска војна, слугите на т. н. христијанство биле обединети само во една работа: На обете страни од конфликтот, тие ги поттикнувале владите да ги малтретираат Јеховините сведоци. Дури и денес, во многу земји, верските водачи ги подбуцнуваат владите да го ограничат или забранат христијанското проповедничко дело на Јеховините сведоци.

12, 13. На кој начин е изразен Јеховиниот гнев против т. н. христијанство?

¹² Тоа не поминало незабележано кај Јехова. По Првата светска војна, т. н. христијанство, заедно со преостанатиот дел од Големиот Вавилон, доживеало пад (Откровение 14:8). Реалноста за падот на христијанството станала јавно позната кога, почнувајќи од 1922 година, била истурена една серија од симболични неволји, кои јавно ја разобличиле неговата духовно мртва состојба и предупредиле на неговото претстојно уништување (Откровение 8:7-9:21). Како доказ дека истурањето на овие неволји продолжува, на 23 април 1995 година ширум светот беше одржано предавањето „Близу е падот на лажната религија“, после кое следеше дистрибуцијата на стотици милиони примероци од едно посебно издание на Веста за Царството.

¹³ Денес, христијанството се наоѓа во една јадна состојба. Низ целиот XX век, неговите членови се убивале едни со други во злобни војни што биле благословувани од страна на неговите свештеници и слуги. Во некои земји, неговото влијание практично е рамно на нула. Тоа е одредено за уништување заедно со остатокот од Големиот Вавилон (Откровение 18:21).

Мир за Јеховиниот народ

14. Каков сликовит опис пророчки е даден за еден народ кој е во мир?

¹⁴ Од друга страна, во оваа 1996 година, Јеховиниот народ ужива изобилен мир во својата обновена земја, како што е опишана во Јеховината трета изјава: „Така вели Господ Саваот — ‚И пак старци и старички ќе седат по улиците на Ерусалим, секој со стапчето свое поради напреднатата возраст своја. А и улиците на тој град ќе се исполнат со момчиња и девојки, кои ќе си играат по улиците негови‘“ (Захарија 8:4, 5).

15. Каков мир уживаат Јеховините слуги и покрај војните на народите?

¹⁵ Оваа прекрасна слика од зборови опишува нешто единствено во овој завојуван свет — народ во мир. Од 1919 година наваму, се исполниле Исаиините пророчки зборови: „Мир на далечен и на ближен, вели Господ, и ќе го излекувам. А . . . Мир нема за нечестивите [злобните, НС], вели Господ Бог“ (Исаија 57:19-21). Се разбира, иако не е дел од светот, Јеховиниот народ не може да избегне да биде зафатен од метежот на народите (Јован 17:15, 16). Во некои земји, тие поднесуваат големи тешкотии, а некои од нив дури биле и убиени. Па сепак, вистинските христијани доживуваат мир главно на два начина. Прво, тие ‚имаат мир со Бога, преку [нивниот] Господ, Исуса Христа‘ (Римјаните 5:1). Второ, имаат мир меѓу себе. Ја негуваат „мудроста, што иде одозгора“, која е „најнапред чиста, а потоа мирна“ (Јаков 3:17; Галатјаните 5:22-24). Освен тоа, тие очекуваат да уживаат мир во најпотполна смисла на зборот кога „кротките ќе ја наследат земјата и ќе се насладуваат во изобилен мир“ (Псалм 36:11).

16, 17. а) На кој начин ‚старците и старичките‘, како и ‚момчињата и девојките‘, ја зајакнале Јеховината организација? б) По што се гледа мирот на Јеховиниот народ?

¹⁶ Меѓу Јеховиниот народ сѐ уште има „старци и старички“, помазаници кои ги паметат раните триумфи на Јеховината организација. Нивната верност и истрајност многу се ценети. Помладите помазаници презеле водство во текот на огнените денови во 1930-тите години и за време на II светска војна како и во возбудливите години на пораст кој уследил. Понатаму, се појавило и ‚големото мноштво‘ од „други овци“, особено од 1935 година (Откровение 7:9; Јован 10:16). Како што помазаниците старееле и нивниот број се намалувал, другите овци го презеле делото на проповедање и го рашириле низ Земјата. Во последниве години, другите овци ја преплавиле земјата на Божјиот народ. Па, само минатата година, 338.491 од нив беа крстени во знак на нивното предание на Јехова! Таквите нови, духовно речено, се навистина многу млади. Нивната свежина и одушевеност се драгоцени додека тие ги зголемуваат редовите на оние кои му пеат благодарни фалби „на нашиот Бог, Кој седи на престолот, и на Агнецот“ (Откровение 7:10).

¹⁷ Денес, ‚улиците на тој град се исполнети со момчиња и девојки‘, односно со Сведоци со младешка виталност. Во службената 1995 година, беа добиени извештаи од 232 земји и морски острови. Но, нема меѓународно ривалство, немаше меѓуплеменска омраза ниту неисправна љубомора помеѓу помазаниците и другите овци. Сите растат заедно во духовен поглед, обединети во љубов. Светското братство на Јеховините сведоци навистина е единствено на светската сцена (Колосјаните 3:14; 1. Петрово 2:17).

Претешко за Јехова?

18, 19. На кој начин од 1919 година наваму, Јехова го извршил она што можеби изгледало претешко од човечка гледна точка?

¹⁸ Уште во 1918 година, кога помазаниот остаток се состоел од само неколку илјади обесхрабрени души во духовно заробеништво, никој не можел да предвиди во кој правец ќе се одвиваат настаните. Меѓутоа, Јехова знаел — како што потврдува неговата четврта пророчка изјава: „Вака вели Господ Саваот: ‚Ако во очите на другите им биде чудно во тие дни, зар ќе биде тоа чудно и во очите Мои?‘ — вели Господ Саваот“ (Захарија 8:6).

¹⁹ Во 1919 година, Јеховиниот дух го оживеал неговиот народ за делото што претстоело. Сепак, била потребна вера за да се држат за малата организација од Јеховини обожаватели. Тие биле малку, а толку многу работи не им биле јасни. Но, малку по малку, Јехова ги зајакнал организациски и ги опремил да го вршат христијанското дело на проповедање на добрата вест и на правење ученици (Исаија 60:17, 19; Матеј 24:14; 28:19, 20). Постепено, тој им помогнал да ги распознаат таквите битни спорни прашања како што се неутралноста и универзалната сувереност. Дали за Јехова било претешко да ја изврши својата волја преку таа мала група од Сведоци? Одговорот, секако, е „не“! Тоа е потврдено на страниците 12 до 15 од ова списание, каде што е покажана картата на активност на Јеховините сведоци за 1995 службена година.

„Јас ќе станам нивни Бог“

20. Во склад со она што било проречено, колку било обемно собирањето на Божјиот народ?

²⁰ Петтата изјава понатаму ја покажува среќната состојба на Јеховините сведоци денес: „Вака вели Господ Саваот: ‚Ете, Јас ќе го спасам Својот народ од источната страна и од западната; ќе ги доведам, и тие ќе живеат во Ерусалим и ќе бидат Мој народ, и Јас ќе им бидам нивни Бог, во вистина и во правда‘“ (Захарија 8:7, 8).

21. На кој начин бил зачуван и проширен изобилниот мир на Јеховиниот народ?

²¹ Во 1996 година можеме без колебање да речеме дека добрата вест била проповедана ширум светот, од „источната страна“ до ‚западната страна‘. Направени се ученици од луѓето од сите нации кои го виделе исполнувањето на Јеховиното ветување: „Сите твои синови ќе бидат научени од Господа, и голем мир ќе има меѓу синовите твои“ (Исаија 54:13). Ние имаме мир затоа што сме поучени од Јехова. За оваа цел, се издава литература на преку 300 јазици. Само минатата година беше додаден уште 21 јазик. Списанието Стражарска кула сега се издава симултано на 111 јазици, а Разбудете се! на 54. Националните и меѓународните конгреси даваат јавен доказ за мирот на Божјиот народ. Седмичните состаноци нѐ обединуваат и ни го даваат потребното охрабрување за да останеме цврсти (Евреите 10:23-25). Да, Јехова го подучува својот народ „во вистина и во правда“. Тој му дава мир на својот народ. Колку само сме благословени што имаме удел во тој изобилен мир!

Можеш ли да објасниш?

◻ На кој начин во поново време Јехова бил ‚ревносен со голем гнев‘?

◻ Како Јеховиниот народ ужива мир, па дури и во завојуваните земји?

◻ На кој начин ‚улиците се исполнети со момчиња и девојки‘?

◻ Какви подготовки се направени со цел Јеховиниот народ да може да биде поучен?

[Табела на страници 12-15]

ИЗВЕШТАЈ НА ЈЕХОВИНИТЕ СВЕДОЦИ ОД ЦЕЛИОТ СВЕТ ЗА 1995 СЛУЖБЕНА ГОДИНА

(Види во публикацијата)

[Слика на страници  8 и 9]

Во шестиот век пр. н. е., верните Евреи кои повторно го изградиле храмот, научиле дека Јехова бил единствениот сигурен извор на мир