ပညာသတိရှိသောသူမူကား မိမိသွားရာလမ်းကို စေ့စေ့ကြည့်ရှုတတ်၏”

ပညာသတိရှိသူတစ်ဦးသည် လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ပြီး ဉာဏ်ထက်သည်၊ ကောင်းစွာအကဲဖြတ်တတ်၍ အကင်းပါးသည်၊ ချင့်ချိန်နိုင်စွမ်းရှိ၍ ပိုင်းခြားသိမြင်တတ်ကာ ပညာကြွယ်၏။ သူသည် မရိုးမသားပြုသူမဟုတ်၊ ကြိုးကိုင်ခြယ်လှယ်သူလည်းမဟုတ်ပေ။ ‘ပညာသတိရှိသောသူသည် အသိပညာနှင့်ပြုမူတတ်၏’ ဟု နယပုံပြင် ၁၃:၁၆ [သမ္မာ] က ဆိုသည်။ မှန်၏၊ ပညာသတိရှိမှုသည် နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသော ထူးခြားချက်တစ်ရပ်ဖြစ်ပေသည်။

ကျွန်ုပ်တို့၏နေ့စဉ်ဘဝအသက်တာတွင် ပညာသတိရှိကြောင်း မည်သို့တင်ပြနိုင်ကြသနည်း။ ကျွန်ုပ်တို့၏ရွေးချယ်မှုများ၊ သူတစ်ပါးနှင့် ကျွန်ုပ်တို့ဆက်ဆံပုံ၊ အခြေအနေအမျိုးမျိုးအပေါ် ကျွန်ုပ်တို့တုံ့ပြန်ပုံတို့က ဤအရည်အသွေးကို မည်သို့ထင်ရှားစေသနည်း။ ပညာသတိရှိသူသည် အဘယ်အကျိုးများခံစားရသနည်း။ အဘယ်ဘေးဆိုးများကို သူတို့ရှောင်ကြဉ်ကြသနည်း။ နယပုံပြင် ၁၄:၁၂-၂၅ တွင်ဖတ်ရသည့်အတိုင်း ရှေးဣသရေလရှင်ဘုရင် ရှောလမုန်က အဆိုပါမေးခွန်းများကို လက်တွေ့ကျကျအဖြေပေးခဲ့သည်။a

သင်၏လမ်းစဉ်ကို ပညာရှိရှိရွေးချယ်ပါ

ပညာရှိရှိရွေးချယ်ပြုမူပြီး ဘဝတွင်အောင်မြင်မှုရှိရန် အမှားနှင့်အမှန်ကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းရှိဖို့ အမှန်ပင်လိုအပ်လှ၏။ သို့ရာတွင် သမ္မာကျမ်းစာက “လူထင်သည်အတိုင်း မှန်သောလက္ခဏာရှိသော်လည်း အဆုံး၌ သေခြင်းသို့ပို့သော လမ်းတစ်မျိုးရှိ၏” ဟု သတိပေးသည်။ (သု. ၁၄:၁၂) သို့ဖြစ်၍ တကယ်ပင်မှန်ကန်နေသည့်အရာကို မှန်ကန်ပုံပေါက်သည့်အရာနှင့် ခွဲခြားတတ်ရမည်။ “သေခြင်းသို့ပို့သော လမ်း” ဟူသည့် အသုံးအနှုန်းက လှည့်စားတတ်သောလမ်းများစွာရှိကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သတိပြုသင့်၍ ရှောင်ကြဉ်သင့်သည့် ကဏ္ဍတချို့ကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။

လောကတွင် ချမ်းသာကြွယ်ဝသူနှင့် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသူတို့ကို လေးစားခံထိုက်သူများအဖြစ် ရှုမြင်တတ်ကြ၏။ ၎င်းတို့၏လူမှုရေးအောင်မြင်မှုနှင့် ငွေရေးကြေးရေး အောင်မြင်မှုတို့က သူတို့၏လုပ်ဆောင်ပုံ လုပ်ဆောင်နည်းများကို မှန်ကန်ပုံထွက်စေပေမည်။ သို့သော် ချမ်းသာကြွယ်ဝဖို့၊ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားဖို့ လူအများအသုံးပြုနေကြသည့် နည်းလမ်းများကား အသို့နည်း။ သူတို့၏နည်းလမ်းများသည် အမြဲဖြောင့်မတ်ပြီး ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့်ညီပါသလော။ ၎င်းအပြင် ဘာသာရေးခံယူချက်များအပေါ် ထူးခြားလောက်အောင် စိတ်ထက်သန်မှုပြသူတချို့လည်း ရှိကြပါသေးသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့၏စိတ်ရင်းမှန်မှုက ၎င်းတို့၏ခံယူချက် မှန်ကန်သည်ဟု အမှန်တကယ်ပင် သက်သေထူပါသလော။—ရောမ ၁၀:၂၊ ၃။

ထို့အပြင် မိမိကိုယ်ကိုလှည့်စားမှုကြောင့် အခြေအနေတစ်ခုသည် သမာသမတ်ကျပုံပေါ်ပေမည်။ မှန်ကန်သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ယူမှတ်သည့်အရာပေါ်မူတည်၍ ဆုံးဖြတ်ချက်များချကြသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင်မူ စဉ်းလဲသည့်နှလုံးအပေါ် မှီခိုအားထားနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ (ယေရမိ ၁၇:၉) အသိအမြင်မကြွယ်သည့်အပြင် သွန်သင်လေ့ကျင့်မှုမရှိသည့်သိစိတ်က မှားယွင်းသောလမ်းစဉ်ကို မှန်သည်ဟု ထင်မှတ်စေနိုင်၏။ သို့ဖြစ်လျှင် တော်မှန်သည့်လမ်းစဉ်ကိုရွေးချယ်ဖို့ အဘယ်အရာက ကူညီပေးမည်နည်း။

ကျွန်ုပ်တို့သည် “ကောင်းမကောင်းကို ပိုင်းခြားသိနိုင်” ဖို့ ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက်စကားတော်၏ နက်နဲသောအမှန်တရားများကို ဝီရိယရှိရှိ လေ့လာခြင်းသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်၏။ သည့်အပြင် ကျမ်းစာမူများကိုကျင့်သုံးရာတွင် အဆိုပါအစွမ်းကို “အသုံးပြုတတ်” ရန် လေ့ကျင့်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။ (ဟေဗြဲ ၅:၁၄၊ သမ္မာ) ‘အသက်ရှင်ခြင်းသို့ရောက်သည့် ကျဉ်းမြောင်းသောလမ်း’ မှ သွေဖည်သွားစေနိုင်သည့် မှန်ကန်ပုံရှိသောလမ်းစဉ်ကို ကျွန်ုပ်တို့မလိုက်မိဖို့ ဂရုပြုရမည်။—မဿဲ ၇:၁၃၊ ၁၄။

“ဝမ်းနည်းသောစိတ်သဘောရှိ” ချိန်ဝယ်

စိတ်ငြိမ်သက်မှုမရှိလျှင် ကျွန်ုပ်တို့ပျော်ရွှင်နိုင်ပါမည်လော။ ရယ်မောခြင်းနှင့် ပျော်ရွှင်မြူးထူးခြင်းတို့သည် အမြစ်စွဲနေသည့်နာကျင်မှုကို လျော့ပါးသွားစေပါသလော။ အရက်သောက်ခြင်း၊ မူးယစ်ဆေးဝါးအလွဲသုံးခြင်း၊ တွေ့ကရာလူနှင့် မေထုန်မှီဝဲခြင်းတို့ဖြင့် စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းမှုကို ဖြေဖျောက်ကြည့်ခြင်းက ပညာသတိရှိရာရောက်ပါသလော။ အဖြေမှာ ပညာသတိရှိရာမရောက်ပါ။ ပညာရှိရှင်ဘုရင်က “လူသည် ရယ်စဉ်အခါပင် ဝမ်းနည်းသောစိတ်သဘောရှိ၏” ဟု ဆိုသည်။—သု. ၁၄:၁၃က။

ရယ်မောခြင်းက နာကျင်မှုကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သော်လည်း မဖယ်ရှားပေးနိုင်ချေ။ “ခပ်သိမ်းသောအမှုအရာတို့သည် မိမိတို့အချိန်ရှိ၏” ဟုသမ္မာကျမ်းစာက ဖော်ပြသည်။ မှန်ပါသည်၊ “ငိုရသောအချိန်နှင့် ရယ်ရသောအချိန်လည်းရှိ၏။ ညည်းတွားရသောအချိန်နှင့် ကခုန်ရသောအချိန်လည်းရှိ၏။” (ဒေ. ၃:၁၊ ၄) ကျွန်ုပ်တို့သည် ဆက်၍စိတ်ဓာတ်ကျနေမည်ဆိုလျှင် လိုအပ်ပါက “ကျွမ်းကျင်သောလမ်းညွှန်မှု” ကိုရှာဖွေကာ ယင်းကို အနိုင်ယူကျော်လွှားရမည်။ (သု. ၂၄:၆၊ ကဘ)b ရယ်မောခြင်းနှင့် ပျော်ရွှင်မြူးထူးခြင်းတို့သည် အတော်အတန်အကျိုးရှိသော်လည်း နှိုင်းစာကြည့်လျှင် အရေးမပါလှချေ။ မလျောက်ပတ်သည့် အပျော်အပါးနှင့် လွန်ကျူးစွာဖျော်ဖြေခြင်းကိုသတိပေးလို၍ ရှောလမုန်ဤသို့ဆိုသည်– “ရယ်မောရွှင်လန်းခြင်းအဆုံး၌လည်း ညှိုးငယ်ခြင်းရှိတတ်၏။”—သု. ၁၄:၁၃ခ။

မသူတော်နှင့် သူတော်ကောင်း—မည်သို့ရောင့်ရဲကြ

“မသူတော်သည် မိမိအကျင့်ဓလေ့နှင့်လည်းကောင်း၊ သူတော်ကောင်းသည် မိမိအပြုအမူနှင့်လည်းကောင်း ရောင့်ရဲရ၏” ဟု ဣသရေလရှင်ဘုရင်က ဆက်ဆိုလေသည်။ (သု. ၁၄:၁၄၊ သမ္မာ) မသူတော်နှင့် သူတော်ကောင်းတို့သည် မိမိတို့၏အပြုအမူအားဖြင့် မည်သို့ရောင့်ရဲကြသနည်း။

မသူတော်သည် ဘုရားသခင်ထံစာရင်းရှင်းရမည်ကို ဂရုမစိုက်ချေ။ ထို့ကြောင့် ယုံကြည်ခြင်းမရှိသူအတွက် ယေဟောဝါအမြင်၌ မှန်ရာကိုပြုလုပ်ခြင်းသည် အရေးမကြီးချေ။ (၁ ပေတရု ၄:၃-၅) ထိုလူစားမျိုးသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာကိုအဓိကထားသည့် မိမိဘဝပုံစံ၏ အကျိုးဆက်များနှင့်ကျေနပ်နေတတ်သည်။ (ဆာလံ ၁၄၄:၁၁-၁၅က) အခြားတစ်ဖက်တွင် သူတော်ကောင်းသည် ဝိညာဉ်ရေးအကျိုးစီးပွားကို စိတ်ဝင်စား၏။ သူပြုလေသမျှသည် ဘုရားသခင့်ဖြောင့်မတ်သောစံနှုန်းများနှင့်ညီသည်။ ထိုလူစားမျိုးသည် သူ၏ဘုရားသခင် အကြီးမြတ်ဆုံးအရှင် ယေဟောဝါ၏အမှုတော်ဆောင်ခြင်းမှ နှိုင်းယှဉ်၍မရသောရွှင်လန်းမှုကြောင့် ကျေနပ်ရောင့်ရဲနေသည်။—ဆာလံ ၁၄၄:၁၅ခ။

“ပြောသမျှကို” မ “ယုံ” နှင့်

အတွေ့အကြုံမရှိသူ၏အမူအကျင့်နှင့် ပညာသတိရှိသူတို့၏အမူအကျင့်ကို ရှောလမုန် ဤသို့နှိုင်းယှဉ်ပြသည်– ‘အတွေ့အကြုံမရှိသောသူသည် သူတစ်ပါးပြောသမျှကို ယုံတတ်၏။ ပညာသတိရှိသောသူမူကား မိမိသွားရာလမ်းကို စေ့စေ့ကြည့်ရှုတတ်၏။’ (သု. ၁၄:၁၅) ပညာသတိရှိသူသည် ယုံလွယ်သူမဟုတ်ချေ။ သူကြားသမျှကိုယုံမည့်အစား သို့မဟုတ် မိမိအတွက် သူတစ်ပါးကိုစဉ်းစားဆုံးဖြတ်စေမည့်အစား မိမိသွားရာလမ်းကို ပညာရှိရှိ ဆင်ခြင်တတ်၏။ ရနိုင်သမျှအချက်အလက်တို့ကို ရှာဖွေစုဆောင်းကာ အသိပညာရှိရှိ ပြုမူ၏။

ဥပမာ၊ “ဘုရားသခင်ရှိသလော” ဟူသည့်အမေးကို သုံးသပ်ပါလေ။ အတွေ့အကြုံမရှိသူသည် ရေပန်းစားရာ၊ အထင်ကရပုဂ္ဂိုလ်များ ခံယူထားရာကို လက်ခံတတ်၏။ ပညာသတိရှိသူမှာမူ အချက်အလက်များကို အချိန်ယူဆန်းစစ်ကြည့်တတ်၏။ သူသည် ရောမ ၁:၂၀ နှင့် ဟေဗြဲ ၃:၄ အစရှိသည့်ကျမ်းချက်များကို အလေးအနက်သုံးသပ်သည်။ ဝိညာဉ်ရေးရာများတွင် ပညာသတိရှိသူသည် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များ၏စကားကို ချက်ချင်းလက်ငင်း လက်မခံပေ။ ‘မှုတ်သွင်းခံစကားတို့သည် ဘုရားသခင်နှင့်စပ်ဆိုင်သည်၊ မစပ်ဆိုင်သည်ကို’ သူ ‘စိစစ်’ ကြည့်တတ်၏။—၁ ယောဟန် ၄:၁။

“ပြောသမျှကို” မ “ယုံ” နှင့်ဟူသော အကြံပေးချက်ကို ဂရုပြုခြင်းသည် တကယ်ကိုပညာရှိလိုက်လေခြင်း! ခရစ်ယာန်အသင်းတော်တွင် အခြားသူများကို ဆုံးမရန်တာဝန်ရထားသူတို့သည် ဤကိစ္စကို အထူးသဖြင့် နှလုံးသွင်းထားရမည်။ သွန်သင်ဆုံးမပေးသူသည် ဖြစ်ပျက်သမျှကို လုံးစေ့ပတ်စေ့သိထားရမည်။ သူ၏ဆုံးမစကားသည် မခြေမြစ် သို့မဟုတ် တစ်ဖက်သတ်မဖြစ်စေရန် ဂရုတစိုက်နားထောင်ပြီး အဘက်ဘက်မှ အချက်အလက်များကို စုဆောင်းရမည်။—သု. ၁၈:၁၃; ၂၉:၂၀။

“စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိသူသည် အမုန်းခံရတတ်”

ပညာရှိနှင့် လူမိုက်တို့၏ ကွာခြားချက်နောက်တစ်ခုကို ဣသရေလရှင်ဘုရင် ဤသို့ဖော်ပြသည်– “ပညာရှိသောသူသည် ကြောက်၍ မကောင်းမှုကိုရှောင်တတ်၏။ မိုက်သောသူမူကား မာနကြီး၍ ရဲရင့်တတ်၏။ အမျက်ထွက်လျင်သောသူသည် မိုက်စွာသောအမှုကိုပြုတတ်၏။ စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိသူသည် အမုန်းခံရတတ်၏။”—သု. ၁၄:၁၆၊ ၁၇၊ ကဘ။

ပညာရှိသည် မှားယွင်းသောလမ်းစဉ်နောက်လိုက်မိ၍ ဆိုးကျိုးများရမည်ကို စိုးရိမ်တတ်၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် သတိရှိပြီး မကောင်းမှုကိုရှောင်ရှားစေမည့် အဘယ်ဆုံးမစကားကိုမဆို တန်ဖိုးထားတတ်၏။ လူမိုက်မူကား ထိုသို့မစိုးရိမ်တတ်ချေ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယုံကြည်စိတ်ချလွန်း၍ သူတစ်ပါး၏ဆုံးမစကားကို မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် မသိကျိုးကျွန်ပြုတတ်သည်။ စိတ်တိုလွယ်သူဖြစ်ရာ မိုက်မဲစွာ ပြုမူတတ်၏။ သို့သော် စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိသူသည် အများမုန်းတီးစရာ မည်သို့ဖြစ်သွားတတ်သနည်း။

“စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်း” ဟူ၍ ပြန်ဆိုထားသည့် မူရင်းဘာသာစကားအသုံးအနှုန်းတွင် အဓိပ္ပာယ်နှစ်မျိုးရှိ၏။ အပြုသဘောဖြင့်ဆိုလျှင် ယင်းသည် ပိုင်းခြားသိမြင်မှု သို့မဟုတ် တတ်သိလိမ္မာမှုဟူ၍ သဘောသက်ရောက်နိုင်သည်။ (သု. ၁:၄; ၂:၁၁; ၃:၂၁) အပျက်သဘောဖြင့်ဆိုလျှင် အဆိုပါစကားစုသည် အကြံအစည်ဆိုး သို့မဟုတ် မလိုတမာအတွေးကို ရည်ညွှန်းနိုင်၏။—ဆာလံ ၃၇:၇; သု. ၁၂:၂; ၂၄:၈။

“စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိသူ” ဟူသော အသုံးအနှုန်းသည် အငြိုးထားသည့်အကြံသမားတစ်ဦးကို ရည်ညွှန်းသည်ဆိုလျှင် ထိုလူစားမျိုး အဘယ်ကြောင့်မုန်းတီးခံရသည်ကို သိမြင်ဖို့မခက်ချေ။ သို့ရာတွင် ပိုင်းခြားသိမြင်မှုရှိသူတစ်ဦးကို အဆိုပါအရည်အချင်းမရှိသူတို့က မုန်းတီးနိုင်ပေသည်။ ဥပမာ၊ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်စွမ်းကိုအသုံးချပြီး ‘ဤလောကနှင့်မဆက်ဆံ’ ရန် ရွေးချယ်ကြသူတို့သည် လောက၏မုန်းတီးခြင်းကိုခံရကြ၏။ (ယောဟန် ၁၅:၁၉) စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိကြ၍ မလျောက်ပတ်သည့် အပြုအမူတို့ကိုရှောင်ကြဉ်လိုသဖြင့် အကျိုးမပေးသည့် ရွယ်တူချင်းဖိအားကို ကြံ့ကြံ့ခံတွန်းလှန်ကြသော ခရစ်ယာန်လူငယ်များသည် ပြက်ရယ်ပြုခံကြရ၏။ အဖြစ်မှန်မှာ စစ်မှန်သောဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်သူတို့သည် စာတန့်လက်အောက်ရှိ ဤလောက၏မုန်းတီးခြင်းကို ခံရကြခြင်းဖြစ်သည်။—၁ ယောဟန် ၅:၁၉။

‘လူဆိုးတို့သည် . . . ဦးချရလိမ့်မည်’

ပညာသတိရှိသူသည် အတွေ့အကြုံနည်းသူတို့နှင့် အခြားနည်းတစ်နည်းဖြင့်လည်း ကွာခြားပါသေးသည်။ ‘အတွေ့အကြုံနည်းသောသူသည် မိုက်ခြင်းကိုအမွေခံတတ်၏။ ပညာသတိရှိသောသူမူကား သိပ္ပံသရဖူကိုဆောင်းတတ်၏။’ (သု. ၁၄:၁၈) ပိုင်းခြားသိမြင်မှုမရှိသော အတွေ့အကြုံနည်းသူတို့သည် မိုက်မဲသောအရာကို ရွေးချယ်ပြုမူကြလေသည်။ ယင်းက ၎င်းတို့၏ဘဝလမ်းစဉ်ဖြစ်လာ၏။ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ ပညာသတိရှိသူသည် သရဖူကို ရှင်ဘုရင်တစ်ပါးဆောင်းသကဲ့သို့ အသိပညာကိုဆောင်း၏။

‘လူဆိုးတို့သည် သူတော်ကောင်းရှေ့၌လည်းကောင်း၊ မတရားသောသူတို့သည် ဖြောင့်မတ်သောသူ၏ အိမ်တံခါးဝ၌လည်းကောင်း ဦးချရလိမ့်မည်’ ဟု ပညာရှိရှင်ဘုရင်ကဆို၏။ (သု. ၁၄:၁၉) တစ်နည်းအားဖြင့် အဆုံးစွန်တွင် သူတော်ကောင်းတို့သည် လူဆိုးတို့အပေါ် အောင်ပွဲခံရလိမ့်မည်။ ယနေ့ ဘုရားသခင့်လူမျိုး၏အရေအတွက် တိုးများလာမှုနှင့် သူတို့ခံစားနေကြရသည့် သာလွန်မြင့်မြတ်သည့်ဘဝလမ်းစဉ်တို့ကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ယေဟောဝါ၏ကျေးကျွန်များအပေါ် သွန်းလောင်းလျက်ရှိသည့် အဆိုပါကောင်းချီးများကို တွေ့ မြင်ရခြင်းက အတိုက်အခံပြုသူတချို့အား မြေကြီးပေါ်ရှိ ဝိညာဉ်တော်ဖွား အကြွင်းအကျန် ကိုယ်စားပြုသည့် ယေဟောဝါ၏ ပုံဆောင်ကောင်းကင်မိန်းမရှေ့ “ဦးချ” စေပါလိမ့်မည်။ နောက်ဆုံး အာမဂေဒုန်တွင် ဘုရားသခင့်မြေကြီးဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းသည် ကောင်းကင်ဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းကို အမှန်ပင်ကိုယ်စားပြုကြောင်း အဆိုပါအတိုက်အခံပြုသူတို့ မဖြစ်မနေ အသိအမှတ်ပြုကြရလိမ့်မည်။—ဟေရှာယ ၆၀:၁၊ ၁၄; ဂလာတိ ၆:၁၆; ဗျာ. ၁၆:၁၄၊ ၁၆။

‘ဆင်းရဲသောသူကို သနားခြင်း’

လူ့သဘောသဘာဝနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ရှောလမုန် ဤသို့ဆို၏– “ဆင်းရဲသောသူသည် မိမိအိမ်နီးချင်းမုန်းခြင်းကိုပင် ခံရမည်။ ငွေရတတ်သောသူ၌မူကား များစွာသောအဆွေခင်ပွန်းရှိလိမ့်မည်။” (သု. ၁၄:၂၀) မစုံလင်သူလူသားများနှင့်ပတ်သက်၍ ယင်းသည် မှန်လိုက်လေခြင်း! လူသည် ကိုယ်ကျိုးရှာတတ်သောကြောင့် ဆင်းရဲသားတို့ထက် ချမ်းသာသူတို့ကို မျက်နှာလိုက်တတ်ကြ၏။ ငွေရတတ်သောသူတွင် မိတ်ဆွေများစွာရှိသော်လည်း သူတို့သည် သူ၏ဥစ္စာဓနကဲ့သို့ပင် ခေတ္တယာယီမျှဖြစ်ကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ ငွေကြောင့်မိတ်ဖွဲ့ခြင်း၊ မြှောက်လုံးပင့်လုံးဖြင့် မိတ်ဖွဲ့ခြင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ ရှောင်ကြဉ်သင့်သည်မဟုတ်ပေလော။

ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်ကို ရိုးရိုးသားသား ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်ုပ်တို့သည် ငွေရတတ်သူကို မျက်နှာလိုမျက်နှာရပြုကာ ဆင်းရဲသားတို့ကိုမူ အထင်သေးတတ်ကြောင်း တွေ့ရှိလျှင်ကော။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ယင်းသို့မျက်နှာလိုက်ခြင်းကို ပြစ်တင်ရှုတ်ချထားကြောင်း အသိအမှတ်ပြုရမည်။ ကျမ်းစာက ဤသို့ဆို၏– ‘မိမိအိမ်နီးချင်းကို မထီမဲ့မြင်ပြုသောသူသည် အပြစ်ရှိ၏။ ဆင်းရဲသောသူကို သနားသောသူမူကား ပျော်ရွှင်၏။’—သု. ၁၄:၂၁။

ခက်ခဲသောအခြေအနေတွင်ရှိသူတို့ကို ကျွန်ုပ်တို့ထောက်ထားစာနာသင့်သည်။ (ယာကုပ် ၁:၂၇) မည်သို့ပြုလုပ်နိုင်သနည်း။ ‘လောကစည်းစိမ်ဥစ္စာ’ ထောက်ပံ့ပေးခြင်းအားဖြင့်ဖြစ်သည်၊ ယင်းတွင် ငွေ၊ အစားအစာ၊ နေစရာ၊ ဝတ်စရာနှင့် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးစိတ်ဝင်စားမှုတို့ ပါဝင်နိုင်ပါသည်။ (၁ ယောဟန် ၃:၁၇) ‘ခံယူခြင်းအရာထက် ပေးကမ်းခြင်းအရာသည် သာ၍ပျော်ရွှင်မှုရှိ’ ရာ အခက်အခဲရှိသူတို့ကို သနားသောသူသည် ပျော်ရွှင်ပါလိမ့်မည်။—တမန်တော် ၂၀:၃၅၊ သမ္မာ။

သူတို့၏အခြေအနေ အဘယ်သို့ရှိသနည်း

“လူသည် မျိုးစေ့ကြဲသည်အတိုင်း အသီးအနှံကိုရိတ်ရလိမ့်မည်” ဟူသောမူသည် ပညာသတိရှိသူရော မိုက်မဲသူနှင့်ပါ သက်ဆိုင်ပေသည်။ (ဂလာတိ ၆:၇) ပညာသတိရှိသူသည် ကောင်းမွန်ရာကိုပြုတတ်၏၊ မိုက်မဲသောသူမူကား အဆိုးကိုကြံစည်တတ်သည်။ “မကောင်းသောအကြံကိုကြံတတ်သောသူတို့သည် မှားယွင်းကြလိမ့်မည်” ဟု ပညာရှိရှင်ဘုရင်ဆိုသည်။ မှန်ပေ၏; သူတို့ အမှန်ပင် “မှားယွင်း” ကြ၏။ သို့သော် ‘ကျေးဇူးပြုမည်ဟု ကြံတတ်သောသူတို့မူကား ချစ်ခင်ကြင်နာမှုနှင့် စစ်မှန်မှုအကျိုးကို ခံရကြလိမ့်မည်။’ (သု. ၁၄:၂၂) ကောင်းမှုပြုသူတို့သည် အခြားသူတို့၏ စေတနာထားမှုအပြင် ဘုရားသခင်၏ချစ်ခင်ကြင်နာမှုကိုပါ ခံစားကြရသည်။

အောင်မြင်မှုနှင့် ကြိုးစားလုပ်ဆောင်မှု၊ ရှုံးနိမ့်မှုနှင့် အလုပ်မလုပ်ဘဲ စကားသာများနေမှုတို့ အသီးသီးဒွန်တွဲနေကြောင်းကို ရှောလမုန် ဤသို့ဖော်ပြသည်– “ကြိုးစား၍လုပ်လေရာရာ၌ အကျိုးစီးပွားရှိ၏။ စကားသက်သက်မျှသာမူကား နွမ်းပါးခြင်းအကြောင်းဖြစ်၏။” (သု. ၁၄:၂၃၊ သမ္မာ) ဤမူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေး ကြိုးပမ်းမှုများနှင့်လည်း အမှန်ပင်သက်ဆိုင်ပါသည်။ ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှုတွင် ကျွန်ုပ်တို့ကြိုးစားပါဝင်သည့်အခါ ကျမ်းစာအမှန်တရား၏ ကယ်တင်ခြင်းသတင်းကို လူများစွာအား ကြားသိစေခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးများ ခံစားကြရသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ရရှိနိုင်မည့် မည်သည့်သီအိုကရက်တစ်တာဝန်ကိုမဆို တည်ကြည်စွာ ထမ်းဆောင်မည်ဆိုလျှင် ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်ပြီး အားရကျေနပ်ကြပါလိမ့်မည်။

“ပညာရှိသောသူတို့၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာသည် သူတို့ဦးရစ်သရဖူဖြစ်၏။ မိုက်သောသူတို့၏မိုက်ခြင်းမူကား အမိုက်သက်သက်ဖြစ်၏” ဟု နယပုံပြင် ၁၄:၂၄ ကဆိုသည်။ ပညာရှိသူတို့ရရှိရန်ကြိုးစားသည့် ဉာဏ်ပညာကား စည်းစိမ်ဥစ္စာဖြစ်ပြီး ယင်းက သူတို့၏ ဦးရစ်သရဖူဖြစ်ခြင်းကို ဆိုလိုပေမည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် မိုက်မဲသောသူသည် မိုက်မဲမှုကိုသာ ရရှိ၏။ ကိုးကားဖော်ပြချက်တစ်ခုအရ ဤနယပုံပြင်ကျမ်းက “စည်းစိမ်ချမ်းသာကို ပညာရှိစွာအသုံးပြုသူတို့အတွက် ယင်းသည် အဆင်တန်ဆာဖြစ်၏။ . . . လူမိုက်တို့မှာမူ မိုက်မဲမှုကိုသာ ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်” ဟုလည်း ဆိုလိုနိုင်ကြောင်း အကြံပြုထားသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်ပါစေ ပညာရှိသူသည် လူမိုက်ထက် အခြေပိုလှ၏။

“မှန်သောသက်သေသည် သူ့အသက်ကိုကယ်တင်တတ်၏။ မမှန်သောသက်သေမူကား မုသာကိုသုံးတတ်၏” ဟု ဣသရေလရှင်ဘုရင်ကဆိုသည်။ (သု. ၁၄:၂၅) ယင်းသည် တရားရေးကိစ္စတွင် အလွန်မှန်ကန်၏၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှုနှင့်လည်း မည်သို့သက်ဆိုင်ကြောင်း သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းဟောပြောခြင်းနှင့် တပည့်ဖြစ်စေခြင်းလုပ်ငန်းသည် ကျမ်းစာအမှန်တရားကို သက်သေခံခြင်းနှင့်ပတ်သက်နေသည်။ ထိုသက်သေခံခြင်းသည် နှလုံးရိုးဖြောင့်သူတို့ကို မှားယွင်းသောဘာသာတရားမှ လွတ်မြောက်စေပြီး အသက်ကယ်တင်ပေးသည်။ မိမိကိုယ်ကိုနှင့် မိမိသွန်သင်ခြင်းကို အမြဲဂရုစိုက်နေခြင်းအားဖြင့် မိမိကိုယ်ကိုနှင့် မိမိတို့စကား နားထောင်သူတို့အား ကယ်တင်ခြင်းရစေ၏။ (၁ တိမောသေ ၄:၁၆) ကျွန်ုပ်တို့ ဤသို့ဆက်လက်လုပ်ဆောင်စဉ် ဘဝကဏ္ဍအသီးသီးတွင် ပညာသတိရှိကြပါစို့။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်များ]

[စာမျက်နှာ ၁၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

ကျွန်ုပ်တို့သည် အမှားနှင့်အမှန် နှစ်ရပ်စလုံးကို ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်ဖို့ သာ၍နက်နဲသောအမှန်တရားကို ဝီရိယရှိရှိလေ့လာဖို့ မရှိမဖြစ်လိုအပ်

[စာမျက်နှာ ၁၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

စည်းစိမ်ဥစ္စာကိုအဓိကထားသည့် ဘဝပုံစံသည် အမှန်ပင် ကျေနပ်အားရစေပါသလော