ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့သဘော သင့်မှာ ရှိနေသလား

လူတွေက နိုင်ငံမတူတာ၊ လူမျိုးမတူတာ၊ စကားမတူတာကြောင့်ပဲ ခွဲခြားဆက်ဆံကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာသာမတူလို့၊ ယောက်ျား/မိန်းမ ဖြစ်နေလို့၊ လူမှုရေး အဆင့်အတန်း မတူလို့လည်း ခွဲခြားဆက်ဆံတတ်ကြတယ်။ တချို့က တခြားသူတွေရဲ့ အသက်အရွယ်၊ ပညာရေး၊ မစွမ်းဆောင်နိုင်မှု၊ ရုပ်ရည်အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ပြီး မကောင်းမြင်တတ်ကြတယ်။ အဲဒီလိုလူတွေဟာ သူတို့မှာ မလိုမုန်းထား ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့သဘော ရှိနေတယ်ဆိုတာ မသိကြဘူး။

သင့်မှာကော ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့သဘော ရှိနေနိုင်သလား။ အများစုက တခြားသူတွေမှာ ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့သဘော ရှိနေတာကို မြင်တတ်ကြတယ်။ ကိုယ့်မှာ ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့သဘော ရှိနေတာကိုတော့ မမြင်တတ်ကြဘူး။ ကျွန်တော်တို့ အားလုံးဟာ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိတော့ ခွဲခြားဆက်ဆံတတ်ကြတယ်။ လူတွေဟာ အုပ်စုတစ်စုကို မကောင်းမြင်တယ်ဆိုရင် အဲဒီအုပ်စုထဲက လူတစ်ယောက်ကို တွေ့တဲ့အခါ “အဲဒီလူကို ခွဲခြားဆက်ဆံတတ်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွဲခြားဆက်ဆံနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မသိကြဘူး” လို့ လူမှုရေးပညာရှင် ဒေးဗစ် ဝီလျံ ပြောတယ်။

ဥပမာ၊ ဂျိုဗီကာ နေထိုင်တဲ့ ဥရောပ အရှေ့တောင်ပိုင်းက နိုင်ငံတစ်ခုမှာ လူအများစု မကြိုက်တဲ့ လူမျိုးစုတစ်စု ရှိတယ်။ “အဲဒီလူမျိုးစုထဲမှာ လူကောင်း တစ်ယောက်မှ မရှိဘူးလို့ ကျွန်တော် လက်ခံထားတယ်။ ‘ငါ့မှာ မလိုမုန်းထားစိတ် မရှိဘူး။ ဒါအမှန်တရားပဲ’ လို့ ပြောလိုက်သေးတယ်” ဆိုပြီး သူဝန်ခံတယ်။

အစိုးရများစွာက လူမျိုးရေး မခွဲခြားဖို့၊ မလိုမုန်းထားတဲ့ သဘောထား မရှိဖို့ ဥပဒေတွေ ထုတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုတွေ ရှိနေတုန်းပဲ။ အကြောင်းကတော့ အဲဒီဥပဒေတွေက လူတစ်ယောက်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကိုပဲ တားမြစ်နိုင်တယ်။ အတွေးတွေ၊ ခံစားချက်တွေကို မထိန်းချုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ မလိုမုန်းထား ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့ သဘောထားဆိုတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်နှလုံးကနေ စတင်ပေါ်ပေါက်လာတာ။ ဒါဆိုရင် အဲဒီသဘောထားကို မတိုက်ထုတ်နိုင်တော့ဘူးလား။