ကမ္ဘောဒီးယားသို့ အလည်တစ်ခေါက်

ရေပေါ်ရွာတွေ၊ လူစည်ကားတဲ့ဈေးတွေ၊ ကြက်အရှင်ကောင်ကအစ ရေခဲသေတ္တာအဆုံး ဘယ်ပစ္စည်းကိုမဆို မော်တော်ဆိုင်ကယ်တွေပေါ်တင်ပြီး တဝီဝီနဲ့ လမ်းပေါ်မှာသွားလာနေတာတွေ၊ ဒါတွေဟာ ကမ္ဘောဒီးယားနိုင်ငံမှာ တွေ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတချို့၊ ကြားရတဲ့ အသံတချို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။

ကမ္ဘောဒီးယား ပြည်သူပြည်သားတွေဟာ ဖော်ရွေပျူငှာပြီး အလွန်စည်းလုံး ကြတယ်လို့ လူသိများတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံလိုပါပဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားပြောဆိုတဲ့အခါ အစ်ကို၊ အစ်မ၊ အဒေါ်၊ ဦးလေး၊ အဘိုး၊ အဘွားဆိုပြီး ခေါ်ဆိုကြတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ဆုံချိန်ကတည်းက အဲဒီလိုပဲ ခေါ်ဆိုကြတယ်။

ကမ္ဘောဒီးယားတွေရဲ့ အစားအစာမှာ ထမင်းက အဓိကပါပဲ။ ဟင်းသုံးလေးမျိုးနဲ့စားလေ့ရှိပြီး များသောအားဖြင့် ဟင်းချိုလည်းပါတယ်။ ငါးကတော့ အကြိုက်ဆုံးအစားအစာတစ်ခုပါ။ ထမင်းပွဲမှာ အချို၊ အချဉ်နဲ့ အငန်အရသာ အမြဲပါလေ့ရှိတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်လောက်က တရုတ်ပြည်ကို သွားကြတဲ့ အိန္ဒိယ ကုန်သည်တွေနဲ့ ခရီးသွားဧည့်သည်တွေဟာ ကမ္ဘောဒီးယားကမ်းခြေမှာ ခရီးတစ်ထောက်နားပြီး ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်၊ သစ်မွှေး၊ ဆင်စွယ်နဲ့ ရွှေတွေကို ပိုးထည်၊ သတ္တုထည်တွေနဲ့ လှဲလှယ်ခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ကမ္ဘောဒီးယားပြည်သူပြည်သားတွေဟာ အိန္ဒိယနဲ့ တရုတ်လူမျိုးတွေရဲ့ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု၊ ယုံကြည်မှုတွေကို လက်ခံခဲ့တဲ့အတွက် ဟိန္ဒူဘာသာနဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ ထွန်းကားလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ မှီတင်းနေထိုင်သူ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းကျော်ဟာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေဖြစ်ပါတယ်။

ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ သမ္မာကျမ်းစာမှာပါတဲ့ သတင်းကောင်းကို ကမ္ဘောဒီးယားမှာ ဝေမျှပေးနေကြပါတယ်။ သမ္မာကျမ်းစာ အမှန်တကယ်သွန်သင်ရာက ဘာလဲ စာအုပ်ကိုသုံးပြီး လူများစွာကို ကူညီပေးနေကြပါတယ်။ အဲဒီစာအုပ်ကို ကမ္ဘောဒီးယားဘာသာစကားအပါအဝင် ဘာသာစကားပေါင်း ၂၅၀ ကျော်နဲ့ ရရှိနိုင်ပါတယ်။