မူရင်းဘာသာစကားမှာ ဟေဗြဲစကားလုံး ရှီးအိုးလ်နဲ့ အဲဒါနဲ့အဓိပ္ပာယ်တူတဲ့ ဂရိစကားလုံး ဟေးဒီးစ်ကို သမ္မာကျမ်းစာမှာ အကြိမ် ၇၀ ကျော်အသုံးပြုထားတယ်။ အဲဒီစကားလုံး နှစ်ခုစလုံးဟာ သေခြင်းနဲ့ဆက်စပ်တဲ့စကားလုံးတွေ ဖြစ်တယ်။ ဘာသာပြန်ကျမ်းတချို့က အဲဒီစကားလုံးတွေကို “သင်္ချိုင်း၊” “ငရဲ၊” ဒါမှမဟုတ် “မရဏာနိုင်ငံ” လို့ပြန်ဆိုတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာသာစကားအများစုမှာ အဲဒီ ဟေဗြဲနဲ့ ဂရိစကားလုံးတွေရဲ့အဓိပ္ပာယ် အတိအကျကို ဖော်ပြပေးနိုင်တဲ့စကားလုံး မရှိဘူး။ အဲဒီစကားလုံးတွေရဲ့ အဓိပ္ပာယ်အမှန်က ဘာလဲ။ ဒီစကားလုံးတွေကို ကျမ်းချက်တွေမှာ ဘယ်လိုအသုံးပြုထားတယ်ဆိုတာ သုံးသပ်ကြည့်ကြစို့။

ဒေသနာ ၉:၁၀ မှာ ဒီလိုဖော်ပြထားတယ်– “သင်ယခုသွား၍ ရောက်ရလတ္တံ့သော အရပ်တည်းဟူသော မရဏာနိုင်ငံ [ရှီးအိုးလ်] ၌ လုပ်ဆောင်ခြင်းမရှိ၊ ကြံစည်ခြင်းမရှိ၊ သိပ္ပံအတတ်မရှိ၊ ပညာမရှိပါတကား။” ဒီအချက်က ရှီးအိုးလ်ဆိုတာ ကျွန်ုပ်တို့ ချစ်မြတ်နိုးရသူတွေကို မြှုပ်နှံတဲ့ သတ်သတ်မှတ်မှတ် ဒါမှမဟုတ် တစ်ဦးအတွက်သာဖြစ်တဲ့ သင်္ချိုင်းဂူနေရာတစ်ခုကို ရည်ညွှန်းတာလား။ မဟုတ်ပါဘူး။ သမ္မာကျမ်းစာက လူတွေကိုမြှုပ်တဲ့ သတ်သတ်မှတ်မှတ်နေရာတစ်ခုဖြစ်တဲ့ သင်္ချိုင်းအတွက် ရှီးအိုးလ်နဲ့ ဟေးဒီးစ်ဆိုတဲ့စကားလုံးကို အသုံးမပြုဘူး။—ကမ္ဘာဦး ၄၉:၃၀၊ ၃၁။

ဒါဆိုရင် “ရှီးအိုးလ်” က ဘယ်လိုနေရာကို ရည်ညွှန်းတာလဲ။ သမ္မာကျမ်းစာက “ရှီးအိုးလ်” ဒါမှမဟုတ် “ဟေးဒီးစ်” ဟာ ဂူတွေအများကြီးရှိတဲ့ သင်္ချိုင်းကြီးတစ်ခုထက်မကကို ရည်ညွှန်းကြောင်း ဖော်ပြတယ်။ ဥပမာ၊ ဟေရှာယ ၅:၁၄ မှာ “မရဏာနိုင်ငံ [ရှီးအိုးလ်] သည် မိမိလောဘကိုကျယ်စေ၍ မိမိပါးစပ်ကို အတိုင်းအရှည်မရှိဘဲ ဖွင့်ဟ” တယ်လို့ ဖော်ပြထားတယ်။ ရှီးအိုးလ်မှာ မရေမတွက်နိုင်တဲ့လူသေများစွာကို မြှုပ်နှံထားပြီးဖြစ်ပေမဲ့ ဆန္ဒမပြည့်ဝနိုင်တဲ့ပုံ တွေ့ရတယ်။ (သုတ္တံ ၃၀:၁၅၊ ၁၆) လူသေအရေအတွက်အနည်းငယ်သာ မြှုပ်နှံနိုင်တဲ့ ပကတိမြေနေရာနဲ့မတူဘဲ ‘မရဏာနိုင်ငံ [ရှီးအိုးလ်] ဟာ အလိုမပြည့်စုံတတ်’ ဘူး။ (သုတ္တံ ၂၇:၂၀) ရှီးအိုးလ်မှာ ပြည့်သွားပြီဆိုတာမရှိဘူး။ အရေအတွက် အကန့်အသတ်မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ရှီးအိုးလ်၊ ဒါမှမဟုတ် ဟေးဒီးစ်ဟာ သတ်သတ်မှတ်မှတ်နေရာတစ်ခု မဟုတ်ဘူး၊ ပုံဆောင်နေရာတစ်ခုသာဖြစ်တယ်။ သေခြင်းမှာအိပ်ပျော်နေတဲ့လူတွေ ရောက်ရှိနေတဲ့ ပုံဆောင်နေရာတစ်ခုဖြစ်တယ်။

ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကျမ်းစာသွန်သင်ချက်က “ရှီးအိုးလ်” နဲ့ “ဟေးဒီးစ်” တို့ရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို ပိုနားလည်ဖို့ ကူညီပေးတယ်။ သမ္မာကျမ်းစာက ရှီးအိုးလ်နဲ့ ဟေးဒီးစ်တို့ကို ရှင်ပြန်ထမြောက်ကြမယ့်သူတွေရဲ့ သေခြင်းနဲ့ ဆက်စပ်ဖော်ပြတယ်။a (ယောဘ ၁၄:၁၃; တမန်တော် ၂:၃၁; ဗျာဒိတ် ၂၀:၁၃) ရှီးအိုးလ် ဒါမှမဟုတ် ဟေးဒီးစ်မှာရှိသူတွေထဲမှာ ယေဟောဝါကိုဝတ်ပြုသူတွေသာမက ကိုယ်တော့်ကို ဝတ်မပြုသူများစွာလည်းပါတယ်ဆိုတာ သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃၇:၃၅; ဆာလံ ၅၅:၁၅) ဒါကြောင့် ကျမ်းစာက “ဖြောင့်မတ်သောသူ၊ မဖြောင့်မတ်သောသူတို့သည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ကြလိမ့်မည်” ဆိုပြီး သွန်သင်ခြင်းဖြစ်တယ်။—တမန်တော် ၂၄:၁၅။

တရားစီရင်ရာနေ့ကို သင် ဘယ်လိုမြင်ယောင်သလဲ။ သန်းထောင်နဲ့ချီတဲ့သူတွေက ဘုရားသခင့်ပလ္လင်ရှေ့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ခေါ်သွင်းခံရပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီ တရားစီရင်ခံရမယ်လို့ လူများစွာက ယူမှတ်ကြတယ်။ တချို့က ကောင်းကင်ဆုကျေးဇူး ရရှိကြမှာဖြစ်ပြီး တချို့ကျတော့ ထာဝစဉ်ညှဉ်းဆဲခံရဖို့ ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခံရမှာဖြစ်တယ်လို့ ယူဆကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သမ္မာကျမ်းစာက အဲဒီအချိန်ကာလနဲ့ပတ်သက်ပြီး အတော်လေး ကွဲကွဲပြားပြား သရုပ်ဖော်ထားတယ်။ သမ္မာကျမ်းစာမှာ အဲဒီအချိန်ကို ကြောက်စရာကောင်းတဲ့အချိန်အဖြစ်မဟုတ်ဘဲ မျှော်လင့်ချက်ပြည့်ဝပြီး ပြန်လည်ထူထောင်တဲ့ကာလအဖြစ် ဖော်ပြထားတယ်။

ဗျာဒိတ် ၂၀:၁၁၊ ၁၂ မှာ တရားစီရင်ရာနေ့နဲ့ပတ်သက်တဲ့ တမန်တော်ယောဟန်ရဲ့ သရုပ်ဖော်ချက်ကို ဒီလိုဖတ်ရတယ်– “ပလ္လင်ဖြူကြီးနှင့် ၄င်းပေါ်တွင် ထိုင်နေတော်မူသောအရှင်ကို ငါမြင်၏။ မြေကြီးနှင့်ကောင်းကင်သည် ရှေ့တော်မှပျောက်လွင့်၍ ၄င်းတို့အတွက် နေရာမရှိတော့။ ထို့နောက် သေလွန်သူအကြီးအငယ်တို့သည် ပလ္လင်တော်ရှေ့၌ ရပ်နေသည်ကိုလည်းကောင်း၊ စာလိပ်များဖွင့်ထားသည်ကိုလည်းကောင်း ငါမြင်၏။ အခြားစာလိပ်တစ်လိပ်ကိုလည်း ဖွင့်ထား၏။ ၄င်းမှာ အသက်စာလိပ်ဖြစ်၏။ သေလွန်သူတို့သည် စာလိပ်များတွင် ရေးထားချက်များနှင့်အညီ မိမိတို့အကျင့်များအတိုင်း တရားစီရင်ခြင်း ခံရ၏။” ဒီမှာဖော်ပြထားတဲ့ တရားသူကြီးက ဘယ်သူလဲ။

ယေဟောဝါဘုရားသခင်ဟာ လူသားတို့ရဲ့တရားသူကြီးချုပ်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တော်က တကယ့်တရားစီရင်တဲ့အလုပ်ကိုတော့ လွှဲအပ်ထားတယ်။ တမန်တော် ၁၇:၃၁ မှာ တမန်တော်ပေါလုက ဘုရားသခင်သည် “ခန့်အပ်ထားတော်မူသောသူအားဖြင့် လူနေရာမြေကြီးကို ဖြောင့်မတ်ခြင်းနှင့်အညီ တရားစီရင်မည့်နေ့ရက်ကို သတ်မှတ်တော်မူပြီ” လို့ဖော်ပြတယ်။ ဒီမှာပါတဲ့ ခန့်အပ်ခံတရားသူကြီးက ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးဖြစ်တဲ့ ယေရှုခရစ်ဖြစ်တယ်။ (ယောဟန် ၅:၂၂) ဒါပေမဲ့ တရားစီရင်ရာနေ့ ဘယ်အချိန်မှာ အစပြုသလဲ။ ဘယ်လောက်ကြာမလဲ။

ဗျာဒိတ်ကျမ်းက မြေကြီးပေါ်ရှိ ဖောက်ပြန်ယိုယွင်းနေတဲ့ စာတန့်စနစ်တစ်ခုလုံးကို ဖျက်ဆီးမယ့် အာမဂေဒုန်စစ်ပွဲပြီးနောက်မှာ တရားစီရင်ရာနေ့ စတင်မယ်လို့ ဖော်ပြထားတယ်။a (ဗျာဒိတ် ၁၆:၁၄၊ ၁၆; ၁၉:၁၉-၂၀:၃) အာမဂေဒုန်ပြီးနောက် စာတန်နဲ့ သူ့ရဲ့နတ်ဆိုးတွေဟာ တွင်းနက်ထဲမှာ အနှစ်တစ်ထောင် ချုပ်နှောင်ခံရမယ်။ အဲဒီအချိန်အတွင်း ၁၄၄,၀၀၀ ဟာ ကောင်းကင်မှာ တွဲဖက်အမွေခံများအဖြစ် “ခရစ်တော်နှင့်အတူ အနှစ်တစ်ထောင်အုပ်စိုး” ကြမယ်။ (ဗျာဒိတ် ၁၄:၁-၃; ၂၀:၁-၄; ရောမ ၈:၁၇) တရားစီရင်ရာနေ့က ၂၄ နာရီသာကြာမယ့်၊ အလျင်စလိုလုပ်ဆောင်ရမယ့် ဖြစ်ရပ်မဟုတ်ဘူး။ နှစ်ပေါင်း တစ်ထောင်ကြာမှာဖြစ်တယ်။

အနှစ်တစ်ထောင်အတွင်းမှာ ယေရှုခရစ်ဟာ “အသက်ရှင်သူ၊ သေလွန်သူတို့ကို တရားစီရင်” မှာဖြစ်တယ်။ (၂ တိမောသေ ၄:၁) “အသက်ရှင်သူ” တို့ဆိုတာက အာမဂေဒုန်ကို ကပ်ကျော်မယ့် “လူအုပ်ကြီး” ဖြစ်တယ်။ (ဗျာဒိတ် ၇:၉-၁၇) “သေလွန်သူ . . . တို့သည် ပလ္လင်တော်ရှေ့၌ ရပ်နေသည်ကို” လည်း တမန်တော်ယောဟန် တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ယေရှုကတိပြုခဲ့သလိုပဲ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအားဖြင့် “သင်္ချိုင်းများမှာရှိသောသူအပေါင်းတို့သည် [ခရစ်တော်] ၏စကားသံကိုကြား၍ ထွက်” လာကြမယ်။ (ယောဟန် ၅:၂၈၊ ၂၉; တမန်တော် ၂၄:၁၅) ဒါပေမဲ့ သူတို့အားလုံးကို ဘယ်အရာပေါ်အခြေခံပြီး တရားစီရင်မလဲ။

တမန်တော်ယောဟန်ရဲ့ရူပါရုံအရ “စာလိပ်များဖွင့်ထား” ပြီး “သေလွန်သူတို့သည် စာလိပ်များတွင် ရေးထားချက်များနှင့်အညီ မိမိတို့အကျင့်များအတိုင်း တရားစီရင်ခြင်းခံရ၏။” အဲဒီစာလိပ်တွေက လူတွေရဲ့ အရင်ကအကျင့်တွေကို မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ စာလိပ်တွေလား။ မဟုတ်ပါဘူး။ လူတွေမသေဆုံးခင်က လုပ်ဆောင်ခဲ့ရာတွေအပေါ် အခြေခံပြီး တရားစီရင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်ုပ်တို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိရသလဲ။ သမ္မာကျမ်းစာက “သေသောသူသည် အပြစ်တရား၏လက်မှ ကင်းလွတ်ပြီ” လို့ပြောတယ်။ (ရောမ ၆:၇) ဒါကြောင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်လာကြသူတွေဟာ အပြစ်ကင်းတဲ့အခြေအနေနဲ့ ရှင်ပြန်ထမြောက်လာကြတယ်။ ဒါကြောင့် စာလိပ်တွေဟာ ဘုရားသခင်ရဲ့ နောက်ထပ်ပြဋ္ဌာန်းချက်တွေဖြစ်ရမယ်။ အာမဂေဒုန်ကို ကပ်ကျော်သူတွေရော၊ ရှင်ပြန်ထမြောက်လာကြသူတွေပါ ထာဝစဉ်အသက်ရှင်ဖို့ အနှစ်တစ်ထောင်အတွင်း ယေဟောဝါရဲ့နောက်ထပ်ပြဋ္ဌာန်းချက်အသစ်တွေ အပါအဝင် ဘုရားသခင့်မိန်မှာချက်တွေကို နာခံရမယ်။ ဒါကြောင့် တရားစီရင်ရာနေ့အတွင်းမှာ သူတို့ပြုလုပ်ရာတွေအပေါ် အခြေခံပြီး တစ်ဦးချင်းစီကို တရားစီရင်မှာဖြစ်တယ်။

တရားစီရင်ရာနေ့မှာ သန်းထောင်နဲ့ချီတဲ့လူတွေဟာ ဦးဆုံး ဘုရားသခင့်အလိုတော်အကြောင်းကို သင်ယူပြီး အဲဒါတွေကို လိုက်နာဆောင်ရွက်ဖို့ အခွင့်အရေးရရှိကြမယ်။ အဲဒါက ကျယ်ပြန့်တဲ့ပညာပေးရေးလုပ်ငန်း ရှိမယ်ဆိုတာ ဖော်ပြတယ်။ မှန်ပါတယ်၊ “မြေကြီးပေါ်မှာနေထိုင်သူတွေက ဖြောင့်မတ်ခြင်းကို သင်ယူကြလိမ့်မယ်။” (ဟေရှာယ ၂၆:၉၊ ကဘ) ဒါပေမဲ့ အားလုံးကတော့ ဘုရားသခင့်အလိုတော်ကို လုပ်ဆောင်ချင်ကြမှာမဟုတ်ဘူး။ ဟေရှာယ ၂၆:၁၀ (ကဘ) မှာ ဒီလိုပြောတယ်– “လူဆိုးက မျက်နှာသာခံစားရရင်တောင် ဖြောင့်မတ်ခြင်းကို သင်ယူမှာမဟုတ်ဘူး။ သူက ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့ပြည်မှာ မတရားသဖြင့် ပြုမူလိမ့်မယ်။ ယေဟောဝါရဲ့ကြီးမြတ်မှုကို သူ မြင်တွေ့ရမှာမဟုတ်ဘူး။” အဲဒီလူဆိုးတွေက တရားစီရင်ရာနေ့အတွင်းမှာ ထာဝရသေဆုံးသွားကြမှာဖြစ်တယ်။—ဟေရှာယ ၆၅:၂၀။

တရားစီရင်ရာနေ့မှာ လွတ်မြောက်ကပ်ကျော်သူတွေဟာ အဲဒီနေ့ကုန်ဆုံးချိန်မှာ လုံးဝ စုံလင်တဲ့လူသားတွေအဖြစ် ‘အသက်ရှင်’ လွတ်မြောက်ကြမယ်။ (ဗျာဒိတ် ၂၀:၅) ဒါကြောင့် တရားစီရင်ရာနေ့က လူသားတွေကို မူလစုံလင်တဲ့အခြေအနေကို ပြန်ရောက်ရှိစေမယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၅:၂၄-၂၈) အဲဒီနောက် နောက်ဆုံး စမ်းသပ်မှုရှိမှာဖြစ်တယ်။ စာတန်ဟာ ချုပ်နှောင်မှုကနေလွတ်လာပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လူသားတွေကို လှည့်ဖြားခွင့်ရရှိမယ်။ (ဗျာဒိတ် ၂၀:၃၊ ၇-၁၀) စာတန်ကို ဆန့်ကျင်တွန်းလှန်တဲ့သူတွေဟာ “ဖြောင့်မတ်သူတွေက မြေကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ရပြီး အဲဒီမှာ ထာဝစဉ်နေထိုင်ရလိမ့်မယ်” ဆိုတဲ့ ကျမ်းစာကတိ လုံးဝပြည့်စုံတာကို တွေ့မြင်ခံစားကြရမယ်။ (ဆာလံ ၃၇:၂၉၊ ကဘ) တရားစီရင်ရာနေ့ဟာ သစ္စာရှိလူသားအားလုံးအတွက် ကောင်းချီးတစ်ခုဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။