Provérbios

2 Mij jong, wen’s duu anneeme däist wat ik säge dau, un mijn geboote in dij härts forwåre däist, 3 Un nog, wen’s duu dul raupe däist for dat forståen un mit luur stim dai forständigkët forlangst, 4 wen’s duu bijblijwe däist dat suike soo as silwen un bijblijwe dat suike soo as forsteeken guld, 5 den däist duu forståe wat bedüüre däit angst häwe taum Jehovaa ni gefale un den fijnst duu dat kenen fon God. 6 Weegen is Jehovaa wat klaukhët giwt, un fon em kümt kenen un forständigkët. 7 Hai däit dai klaukhët tau dai gerechte upwåre. Hai is ain schål tau dai wat in reäligkët gåe. 8 Hai behüütet dai weegs fone gerechtigkët un behüütet dai weeg fon dai wat reäl tau em sin. 10 Wen dai klaukhët in dij härts rijnergåe däit, un wat’s duu lëre däist dijn sël gefült, 11 den onglig denke däit dij uppasse un dai gaur forstand däit dij behüüte, 12 taum dij rere fon dem slechte weeg, fon dai kërls wat forkërde daile säge, 13 fon dai wat dai grår weeg besijdlåte taum in dem düüster weeg gåe, 14 fon dai wat sich frööge im wat slechtes måke, un lust häwe mitm slechtigkët, 15 dai wat upm krum weeg gåe un hijnerlistig sin. 16 Dai klaukhët däit dij rere fon dai huur fruug, fon dai wöör wat dai huur säge däit taum dij inreere, 21 Weegen bloos dai gerechte daue upe ër leewe, un dai wat kain schuld häwe daue up dai wijrerblijwe. 22 Weegen dai slechte ware fon dai ër uutrot un dai wat bedraige daue ware fon dai ër uutreerte.