Êxodo

8 Jehovaa hät Moisés dun sägt: “Gå nam Farao hen un säg: ‘Soo sägt Jehovaa: “Låt mij folk gåe dat sai mij dijne koine. 2 Wen’s duu nog ni erlaube däist dat sai weggåe daue, ik dau sër feel porche oiwer dijne ganse land bringe. 3 Dai Nilo fluss wart gans ful porche. Sai kåme uutm wåter ruuter un daue in dijne huus un in dijn slåpkåmer rinergåe, sai gåe up dijne ber ruper, daue ine hüüser fon dai wat dij dijne daue rinergåe un up dijn folk un up dijne bakåwe ruper kruupe un daue in dijn schötels rinergåe. 4 Dai porche daue oiwer dij, oiwer dijne folk kåme un uk oiwer ale wat dij dijne daue.”’” 5 Spårer hen Jehovaa hät Moisés sägt: “Dau soo säge tau Arão: ‘Dau dai stok hoogmåke up dai flüss, up dai gråwen wat fon dem Nilo fluss kåme daue un up dai sump. Un måk dat dai porche ruuterkåme daue up dai Egito land.’” 6 Arão hät sijn stok hoogmåkt up dai Egito sijne wåter. Un dai porche häwe anfånge ane kåmen un häwe dai gans Egito land taudekt. 7 Åwer dai hexemësters häwe dat neemlig dail måkt mit sijne hexerig un sai häwe uk måkt dat dai porche ruuterkåme däire up Egito land. 8 Dun hät Farao sägt dat Moisés un Arão na em kåme schule, un hät sägt: “Dau tau Jehovaa bire dat hai mij un mijn folk fraimåke schal fone porche, weegen ik wil der folk fraimåke dat sai dat fai anbaire koine tau Jehovaa.” 9 Moisés hät dun sägt tau Farao: “Kümt up dij an wonair dau ik bire dat’s duu, dai wat dij dijne daue, dijn folk un dijne hüüser fone porche loos ware. Sai daue bloos ine Nilo fluss blijwe.” 10 Un Farao hät sägt: “Morgen”. Dun hät Moisés sägt: “Dat’s duu waiten krijge däist dat kair God is soo as Jehovaa, oos God, däit soo passijre as duu sägt häst. 11 Duu, dijne hüüser, dai wat dij dijne daue un dijn folk ware frai fone porche sin. Sai daue bloos ine Nilo fluss blijwe.” 12 Soo Moisés un Arão sin foir Farao weggåe, un Moisés hät tau Jehovaa birt weegen dai porche wat hai schikt hät oiwer Farao. 13 Dun hät Jehovaa soo måkt as Moisés birt hät un dai porche ine hüüser, ine plats un ine land häwe anfånge an doodblijwe. 14 Sai häwe sër feel porche t’hoopmåkt un dai Ër hät anfånge an stinke. 15 As Farao saie hät dat dat lichter woore is, em sij härts is hard woore un hai wul ni Moisés un Arão horge, soo as Jehovaa foiruutsägt hät. 16 Dun hät Jehovaa Moisés sägt: “Säg tau Arão: ‘Dau dijn stok upe ër slåe un dai stow wart muskite sin ine gans Egito land.’” 17 Un sai häwe soo måkt. Arão hät sijn stok upe ër slåe un dai muskite sin nane lüür un nå der tijre kåme. In dai gans Egito land dai gans stow sin muskite woore. 18 Dai hexemëster wule eer nåmåke, åwer sai häwe kair muskite måkt kreege mit sijne hexerig. Un dai muskite sin kåme nane lüür un nå der tijre. 19 Dun dai hexemëster häwe tau Farao sägt: “Dat is God sij finger!” Åwer Farao is bijbleewe mit sijn groosartigkët. Un hai hät eer ni horgt soo as Jehovaa foiruutsägt hät. 20 Dun hät Jehovaa tau Moisés sägt: Stå morgens tijg up, un gå nam Farao hen. Wen hai nam fluss gäit, sägt em: “Måk mijn folk frai dat sai mij dijne koine. 21 Åwer wen’s duu ni mijn folk fraimökst, ik schik steekflaige oiwer dij, oiwer dai wat dij dijne daue, dijn folk un dijne hüüser. Dai Egito sijne hüüser ware ful steekflaige un dai gans ërborem woo dai lüür henpere, blijwt ful steekflaige. 25 Dun hät Farao sägt dat Moisés un Arão na em kåme müste un hät eer sägt: “Daut gåe un daut dat fai taum juuch God, hijr in dëse land, anbaire.” 26 Åwer Moisés hät sägt: “Is ni gaud dat soo måke, weegen dat wat wij taum oos God, Jehovaa, anbaire wile, däit dai egípcios ni gefale. Wen wij wat foir eer anbaire daue wat eer ni gefale däit, däire sai ni stain na oos smijte? 27 Wij daue drai dåg rëse nam sandland un dår daue wij dat fai anbaire tau oose God, Jehovaa, soo as hai oos sägt hät.”