1. Samuel

3 Dai kërl däir Nabal haite un em sijn fruug, Abigail. Dai fruug wäir forständig un fain, åwer dai kërl, wat fon Calebe afstame däir, wäir grof un slecht. 18 Dun, Abigail hät rasch 200 bröir nåme, 2 groot kan wijn, 5 afgeslacht schåpe, 5 körf dröög köörn, 100 rosine kuchen un 200 fijge kuchen wat fast drükt woore sin un hät dat ales upm eesel dår. 24 ... “Ik neem dai gans schuld up mij, mij her. Låt ik, dijn dainstmääke, säge, un horg dai wöör fon dijn dainstmääke. 27 Nuu geew dit geschenk tau dai kërls wat mit dij sin, wat ik, dijn dainer, bröcht häw tau dij, mij her. 28 Forgeew dijn dainer wen ik dij wat schårt häw, weegen gans sicher Jehovaa däit dij aine regirung geewe wat up ümer blijwt. Weegen duu, mij her, däist Jehovaa sijn krijgs måke un is nischt slechtes fuune woore in dij gans leewend lang, mij her. 29 Wen sich air hijner dij måke däit un wil dij doodmåke, dij leewend, mij her, wart forwårt sin in dai tasch fom leewend t’hoop an Jehovaa, dij God. Åwer dijn fainde eer leewend wart wijd wegsmeete, soo’s stain smeete ware mitm flitsbåge. 30 Un wen Jehovaa al dai gaure daile tau dij, mij her, mökt soo as hai forspråke hät un dij anstelt taum Israel lenke, 31 duu warst dij ni schuldig forneeme un wart dij ni lëd daue in dij härts dat’s duu lüür doodmåkt häst ån dat dai dat wërd wäire urer dat’s duu tröögtålt häst mit dijne aigen häin. Dau andenke an mij, dijn dainer, wen Jehovaa måke däit tau dij, mij her, al gaure daile.” 32 Dun hät Davi tau Abigail sägt: “Låwt mut ware Jehovaa, dai God fon Israel, wat dij hüüt schikt hät taum mij intgëgen kåme! 33 Dat’s duu låwt warst weegen dijn klaukhët! Dat’s duu seegent warst, dat’s duu mij in dësem dag trööghule häst taum ni in schulden blaud kåme un mit mijne aigen hand gerichte. 35 ... “Gåe im freere na dij huus. Ik häw hörgt wat’s duu sägt häst un ik dau måke wat’s duu foordret häst.” 38 Ain 10 dåg nå, hät Jehovaa måkt dat Nabal doodbleewe is.