2. Samuel

25 As hai na Jerusalem kåme is taum sich trefe mit dem köönig, dai köönig hät em frågt: “Mefibosete, woweegen büst duu ni mit mij mitkåme?” 26 Hai hät antwoordet: “Mij dainer hät mij bedråge, mij her un köönig. Dat ik låm bün ik häw taum em sägt: ‘Ik dau mijne eesel sadle låte taum ik rijre un mit dem köönig mitgåe.’ 27 Åwer hai hät dijne dainer belooge foir mijn her un köönig. Åwer mij her un köönig is soo as ain ängel fon dem wår God. Soo her, måk wat’s duu mainst is beeter. 28 Ale dai im mijn papa sij huus hare küüt doodmåkt ware for mijn her un köönig. Nog soo duu her häst tau dijn dainer plats låte taum eete thoop an dijn disch. Den, wat fon recht häw ik taum nog air dail dem köönig forlange?” 30 Dun Mefibosete hät tau dem Köönig sägt: “Dat hai ales behült, weegen mij her, dai köönig, im freere na huus kåme is.”