Deuteronômio

2 duu must drai stad apart låte in dat land wat Jehovaa dij God dij geewe däit dat’s duu ärbe däist. 3 Duu must dat land wat Jehovaa dij God dij geewt hät taum ärbe in drai stüke indaile un dai stråt trecht måke dat dai mësch wat air doodmåkt hät nå ain fon dës stad henloope kan. 4 “Dit mut mit dai mësch passijre wat air doodmåkt hät un wat nå ain fon dës stad henloope hät taum wijrer leewig blijwe: wen hai anerd mësch doodmåke däit ån dat im wile häwe un ån dat hai dai mësch hasst hät 5 - soo as: wen hai t’hoop mit anerd mësch dicht an dai wald gåe däit taum hult t’hoopsamle un hai däit dai äx hoogmåke taum dai boom afhooge un dai äx fon dai stel looslåte däit un dai anerd stööte däit un em doodmökt -, den mut dai kërl wat anerd doodmåkt hät nå air fon dës stad henloope taum wijrer leewig blijwe. 6 Süste, kün dai wat dai recht hät taum em doodmåke mit groot wuut hijner em gåe, dicht an em ranerkåme un dai mësch doodmåke wat dai anerd doodmåkt hät, weegen dai stad sër wijdaf blijwe däir. Åwer hai wäir ni wërd doodmåkt ware weegen hai däir ni dai anerd hasse. 7 Dårweegen dau ik ain ordnung geewe: ‘Dau drai stads apart måke.’ 8 Wen Jehovaa dij God dijn land gröter måke däit soo as hai tau dijn früüsche fründe forspråke hät un dij dai gans land geewe däit wat hai dijn früüsche fründe forspråke hät 9 - åwer duu must genau horge dës geboote wat ik hüüt dij geewe dau un Jehovaa dij God lijbe un ümer nå sijne weegs gåe -, den must duu andrer drai stads an dës drai stads tausete. 10 Soo wart kair mësch doodmåkt ån schuld häwe in dat land wat Jehovaa dij God dij geewe däit wat’s duu ärbe däist un duu däist kain schuld dåroiwer häwe. 11 “Åwer wen air kërl wat air mësch hasse däir, dai mësch luurt hät taum em stööte un em stöt hät un dai mësch doodbleewe is un dai kërl nå ain fon dës stad henloope hät, 12 den schåle dai ülster fon sijne stad ain mësch säge taum em håle un em afgeewe tau dai wat dai recht hät taum em doodmåke un dai kërl mut doodmåkt ware. 13 Duu must em ni beduure. Duu must dai schuld fon Israel wegneeme weegen dai mësch wat doodmåkt woore is ån schuld häwe, dat ales gaud gäit mit dij. 20 Dai wat oiwrig blijwe daue hööre un krijge angst, un daue nij mër ais soo’n slechtigkët mank juuch.