1. Reis

2 Dun, doir Jehovaa sijn ordnung, hai hät gëgen dai altar hoog raupe: “Ach altar, altar! Soo sägt Jehovaa: ‘Im Davi sijn familg wart air kind geboore mit dem nåme Josias. Hai wart up dij dai praisters fon hööger stele doodmåke wat rook up dij måke un forbrent up dij knåken fone lüür.’” 6 Soo, dai köönig hät tau dai kërl fom wår God sägt: “Help mij. Forlang tau Jehovaa, dij God, un beer for mij, dat mijn hand werer gaud ward.” Dun, dai kërl fom wår God hät tau Jehovaa hülp birt, un dai köönig sijn hand is werer gaud woore soo as airste. 7 Dai köönig hät dun tau dem kërl fon dem wår God sägt: “Kåm mit mij nå mijn huus taum wat eete, un ik geew dij air geschenk.” 8 Åwer dai kërl fon dem wår God hät tau dem köönig sägt: “Lijkerst wen’s duu dai hälw fon dij huus mij geewe wust, wöör ik ni mit dij mitgåe un däir nijmåls brood eete un wåter drinke up dëse stel. 9 Weegen ik häw dës ordnung fon Jehovaa kreege: ‘Dau kair brood eete un kair wåter drinke, un gåe ni tröög up dem neemlige weeg woo’s duu kåme büst.’”