1. Pedro

5 Den, ik wat uk soo’s ülst dijne dau, un häw saie dai slimhët wat dai Kristus doirset hät un tau dai reälligkët mitmåke wat weese wart, dau tau dai ülster mank juuch forlange: 2 daut God sijn schåp uppasse, wat juuch oiwergeewt sin, daut eer gaud uppasse ni soo as jij dat måke muite, åwer måkt dat mit gaure wile foir God, un ni taum dårmit wat fordaine, wat ni reäl is, åwer mit lust, 3 ni komandijre oiwer dai wat God sijn erbschaft sin, åwer sin soo as spëgels tau dai schåp. 4 Un, wen dai oiwerst kåme däit wat God sijn schåp uppasst, krijge jij dai kroon fom herligkët wat nij’s foråst wart. 6 Soo, måkt juuch ruuner uuner God sijn machtig hand, dat hai juuch upricht ine richtige tijd, 7 solang dat jij oiwer em al juuch kopbreeken smijte, weegen hai passt juuch up. 8 Hult juuche forstand, daut wachten blijwe! Juuch faind, dai Düüwel gäit rümer soo as air lööw wat brumt, un söcht aine taum upfreete. 9 Åwer stelt juuch gëgen em, fast im gloobe, waite dat dai bruirers un swesters ine ganse wild dai neemlig nood doirsete daue. 10 Åwer, nådem dat jij up ain kord tijd nood doirset häwe, dai aigen God fon al gaur geschenk, wat juuch raupe hät tau em sijn ëwig herligkët t’hoop mit Kristus, däit juuch gans un går inlëre. Hai mökt juuch stram, hai mökt juuch stark, hai stelt juuch upe ain fast fundament.