Mateus

6 “Daut ni wat gaures måke bloos taum juuch tau dai andrer wijse. Wen jij dat måke juuch Fåter, wat im himel is, däit juuch ni beloone. 2 Den wen’s duu dem arme wat geewe däist, dau ni dai trompët blåse taum dat bekandmåke, soo’s dai falsche lüür dat måke wen sai sich t’hoopforsamle un uk wen sai upe ruu sin. Sai daue dat måke dat dai andrer eer låwe schåle. Gewiss ik säg juuch: Dai häwe al gans un går kreege wat sai wërd sin 3 Åwer, wen’s duu dem arme wat geewe däist, måk dat ni bekand. 4 Låt haimlig dat gaures wat’s duu mökst. Soo dij Fåter, wat ales saie däit, beloont dij. 5 “Un wen jij beere, måkt dat ni soo as dai falsche lüür, weegen wen sai sich t’hoopforsamle un uk wen sai upe ruu sin, sai daue gërn bijm ståen beere dat dai andrer eer saie schåle. Gewiss ik säg juuch: Dai häwe al gans un går kreege wat sai wërd sin. 6 Åwer, wen’s duu beere däist, gå in dijn slåpkåmer, måk dai doir tau un beer tau dijm Fåter. Kair kan em saie, åwer hai däit ales saie un beloont dij. 7 Wen’s duu beere däist, säg ni ümer dai neemlige wöör mål for mål nå, soo’s dai lüür fon andrer folker dat måke, weegen sai denke wen sai dat soo måke, God däit eer hööre. 8 Jij döre ni soo sin as dai, weegen juuch Fåter wät wat jij bruuke airer as jij em wat forlange. 9 “Den, daut soo beere: “‘Oos Fåter im himel, dij nåme schal hailig måkt ware. 10 Duu schast anfänge regijre. Dij wile schal måkt ware, soo as im himel uk upe ër. 11 Geew oos hüüt dat brood tau dësem dag 12 un forgeew oos schulden, soo as wij der andrer eer schulden forgeewe. 13 Dau oos helpe wen wij forsöcht ware un måk oos frai fon dem Düüwel.’ 14 “Weegen, wen jij dai andrer forgeewe, juuch Fåter im himel däit juuch uk forgeewe. 15 Åwer, wen jij ni dai andrer forgeewe, juuch Fåter im himel däit juuch uk ni forgeewe. 16 “Wen jij ån wat eeten blijwe, wijst kair traurig gesicht soo as dai lüür dat måke wat sich anstele gerecht sin, bloos dat dai andrer saie schåle dat sai dat måke. Gewiss ik säg juuch: Dai häwe al gans un går kreege wat sai wërd sin. 17 Åwer duu, wen’s duu ån wat eeten bliwst, wasch dij gesicht un smeer dijn hår mit ööl in, 18 dat dai andrer ni saie dat’s duu ån wat eeten büst. Soo dij Fåter, wat ales saie däit, beloont dij. 19 “Hult an rijkhët upwåre tau juuch upe ër, woo dai wörm un rust dat foråse, un woo dai spitsbuube dat inbreeke un steele. 20 Laiwer, daut upwåre tau juuch rijkhët im himel, woo dai wörm un rust dat ni foråse, un woo dai spitsbuube ni dat inbreeke un steele. 21 Weegen woo dijn rijkhët is, dår is uk dijn härts. 22 “Dai lamp fon dem körper is dat oog. Den, wen dij oog an dat wat richtig is nip kijkt, dij gans körper wart schijne. 23 Åwer, wen dij oog an wat slechtes kijkt, dij gans körper is düüster. Wen’s duu denkst duu büst inwarts klår, åwer büst düüster, woo düüster büst duu den! 24 “Kair kan tau twai here arbëre, weegen wen dai aine hasst, lijbt de ande. Un wen sich dai hült an aim, däit de ande besijdlåte. Jij koine ni tau God arbëre un up dai neemlig tijd tau dai Rijkhët. 25 “Dårweegen, ik säg juuch: Daut anhule juuch sofeel kopbreeken måke mit juuch leewend, oiwer dat eeten, oiwer dat drinken, un mit juuch körper, oiwer dat antreken. Juuch leewend hät feel mër wërd as dat eeten un juuch körper hät feel mër wërd as dat tüüg wat jij antreke. 26 Kijkt genau nå dai fågels. Sai plante nischt, ernte nischt un daue nischt im schupe forwåre. Nog soo juuch Fåter, wat im himel is, däit eer eeten geewe. Häwe jij ni feel mër wërd as dai? 27 Wen jij unruig ware, koine jij ain stuun länger leewe? 28 Woweegen häwe jij sofeel kopbreeken weegen dat tüüg? Daut lëre mit dai blaume upm land. Sai daue ni arbëre uk ni tüüg näige, lijkerst soo sai daue grootwasse. 29 Ik säg juuch dat nijmåls dai köönig Salomão, wat sër rijk un fain wäir, däir sich soo antreke as dai blaume. 30 Den, wen God soo dai plante upm land uutsmükt, wat hüüt hijr wasse un morgen ware ine åwe smeete, däit hai ni mër tau juuch måke, lijkerst dat juuch gloobe swak is? 31 Den, wart nij ais unruig un sägt: ‘Wat daue wij eete?’, ‘Wat daue wij drinke?’ urer: ‘Wat daue wij antreke?’ 32 Weegen dit ales sin daile woo dai lüür, wat God ni kene, sich sër tau anstrenge. Juuch Fåter, wat im himel is, wät dat jij al dës daile bruuke. 33 “Den, daut bijblijwe God sijne Regirung ine airste stel häwe un em ümer horge, un God wart juuch al dës daile geewe wat jij bruuke. 34 Soo, wart nij ais unruig weegen dem ande dag, weegen dai anerd dag hät sijn aigen kopbreeken. Jërer dag häwe jij al naug kopbreeken.