Provérbios

3 Wee forständig is süüt wat gefärlig is un däit sich forsteeke, åwer dai wat ni forständig sin gåe foirwärts un krijge dai stråf. 4 Dai gewöönligkët un dai angst taum Jehovaa ni gefale giwt ruuter rijkhët, ërligkët un leewend. 6 Dau dat kind belëre upm weeg woo dat gåe mut. Nog wen dat uld wart, däit sich ni fon dem aflenke. 9 Dai fraigeewig mësch wart seegent weegen däit sij eeten indaile mit dai arm. 13 Dai fuul sägt: “Is air lööw dår buuten! Hai däit mij upm plats doodmåke! 15 Dai dumhët is in dai kiner sijn härts, åwer dai stok fone formånung bringt dai dumhët wijdaf fon eer. 17 Dau gaud uppasse un horg der klauke eer wöör, taum dij härts sich anhule an dat wat ik inlëre dau. 24 Gå ni t’hoop mit dai wat licht wüütend wart, un uk ni mit dai wat ine moor hät wuut wijse, 25 dat’s duu nij ais lëre däist soo sin as dai un aine sleng tau dij upstele däist. 29 Däist duu aine kene wat gaud sijne arbëd mökt? Dau waite dat dai beeter is as dai mëste un is wërd t’hoop sin mit dai köönigs.