Salmo

32 Fröölig is dai dem sij fëgel forgeewt is, dat dai süün forgeewt is. 2 Fröölig is dai mësch dem wat Jehovaa kain schuld giwt, dem wat frai fon falschhët is. 3 Solang as ik stil wääst bün, mijn knåken sin forkåme, weegen ik häw der ganse dag stöönt. 4 Weegen der dag un nacht oiwer dijn hand wäir swår up mij. Mijn kraft is uutdampt, soo as wåter in dem haite drööge somer. (Selá) 5 Doch ais ik häw mijn süün tau dij bekent. Häw ni forsteeke wat ik forkërd måkt häw. Ik häw sägt: “Ik dau mijn forkërde daile tau Jehovaa bekene.” Un duu häst mijn fëgels un süün forgeewt. (Selá) 6 Is dårweegen dat jërerainsig wat reäl is däit tau dij beere Solang as nog tijd is taum dij fijne. Soo, ni måls dat groot wåter wat drijwe däit, däit dij angrijpe. 7 Duu büst tau mij ain stel taum forsteeken; Duu däist mij behüüte fon dai unruigkët. Duu däist mij afrike mit lustig juuchen fon fraihët. 8 “Ik dau dij forståen geewe un dau dij inlëre up dem weeg woo’s duu gåe must. Ik dau dij formånen geewe mit mijn oogen nip up dij. 9 Daut ni soo sin as air përd un air stauteesel, wat kair forståen häwe, wat fråm måkt ware muite mit muulkeer un toigels Taum horgen.” 10 Feel sin dai waidåg wat dai slechter häwe; Åwer dai wat sich up Jehovaa forlöt is rund üm mit Sijm reäl lijb. 11 Häwt frööligkët an Jehovaa un wäst lustig, ach gerechte; Daut juuche, jij ale wat reäl sin upm härts.