Hebreus

13 Dat juuch lijb, soo as bruirer un swesters, wijrerblijwt. 2 Daut juuch ni forgeete andrer gaud upneeme. Dårweegen häwe wek lüür ängels upnåme ån dat sai dat wüste. 3 Denkt an dai wat inspuunt sin, soo as wen jij mit eer t’hoop inspuunt wäire, un denkt an dai wat slecht behanelt ware, soo as wen jij t’hoop mit eer dai slimhët doirsete däire. 4 Ale schåle dat forfrigt leewend ëre un dat ber ërig hule, weegen God gericht dai wat huurerig bedrijwe un dat truug woord breeke. 5 Juuch leewend mut frai sin fon dat lijb oiwer dat gild; blijwt im freere mit dai daile wat jij häwe. Weegen hai hät sägt: “Ik dau dij nij ais besijdlåte un ik dau dij nij ais im stig låte.” 6 Dat wij feel koråsch häwe un säge koine: “Jehovaa is dai wat mij helpe däit, ik dau kain angst häwe. Wat kan mij dai mësch måke?” 7 Daut andenke an dai wat juuch lenke daue, dai wat juuch God sij woord sägt häwe, un, kijkt nå dat wat ruuterkümt fon dat wat sai måke, un måkt eene gloobe nå. 8 Jësus Kristus is dai neemlig, gistern, hüüt un up ümer. 14 weegen wij häwe nog kain stad wat up ümer blijwe däit, åwer wij daue oos anstrenge up dai stad wat nog kümt. 15 Doir em, daue wij ümer God wat anbaire taum låwen, dit bedüürt dat wat fon oos lipe kümt wat oiwer em sijne nåme foir ale fortele daue. 16 Un nog, daut ni forgeete måke wat gaud is un indaile mit andrer dat wat jij häwe, weegen God däit soo’ne anbairen gefale. 17 Daut horge dai wat juuch lenke daue un daut dat anneeme, weegen sai daue nå juuch kijke un ware dåroiwer gericht; dat sai schåle dat måke mit lustigkët, un ni mit klågen, weegen dat kan juuch schåre. 18 Beert wijrer for oos, weegen wij sin oos sicher dat wij aine gaure forstand häwe, dat wij wile reäl sin in al dai daile.