Gálatas

2 Daut bijblijwe air dem andrer sijn dracht dråge un soo daue jij Kristus sijn lei horge. 3 Wen air maint dat dai wat is, wen dai nischt is, däit sich selwst bedraige. 4 Åwer dat jërer ainsig uunersöcht wat dai mökt, un den hät dai recht taum sich frööge mit sich selwst, un sich ni t’hoopmaine mit anerd mësch. 5 Weegen jërer ainsig däit sijn aigen dracht dråge. 7 Daut juuch ni belaige: fon God spot man ni. Weegen dat wat dai mësch ströögt, däit dai uk ernte. 8 weegen dai wat strööge däit nå sijm flaisch däit ernte for sijm flaisch uutroten, åwer dai wat strööge däit nåm gaist ernt fom gaist leewend up ümer. 9 Soo, dat wij ni nålåte måke wat gaud is, weegen wij daue ernte in dai richtig tijd, wen wij ni forsåge daue. 10 Den, wen wij koine, måke wij wat gaud is tau ale, åwer uphaupt tau dai wat tauhööre tau oose familg im gloobe.