Gênesis

26 Labão hät dun sägt tau Jacó: “Wat häst duu måkt? Woweegen büst duu hijnerlistig mit mij wääst un häst mijn määkes mitnåme soo as dai lüür im krijg ståle ware? 27 Woweegen büst duu haimlig weggåe, un büst hijnerlistig mit mij wääst un häst mij dat ni sägt?... 31 Jacó hät tau Labão sägt: “Ik bün haimlig weggåe weegen ik har angst. Ik däir denke duu küst dijn määkes mij wegneeme mit gewald. 36 Soo Jacó is wüütend woore un hät anfånge klåge tau Labão. Dun hät hai sägt tau Labão: “Wat fon forkërde daile un süün häw ik gëgen dijn måkt dat’s duu mij mit wüüt nå kåme büst? 37 Nuu dat’s duu ales nåsöcht häst wat ik häw, wat häst duu fuune wat dij hööre däit? Stel dat hijr hen foir dijn bruirers un mijn bruirers un dat sai gerichte tüschen oos bëd. 38 In dës 20 jårelang woo ik bij dij wääst bün, kain fon dijn schåp un seege häwe ais nij afsmeete un häw ais nij dai schåpbük fon dijn fai geete. 39 Ik häw ais nij nå dij air stük fai henbröcht wat wijldtijre beete hare. Ik har dat oiwer mij. Wen air kop fai ståle wäir der dag oiwer urer nacht oiwer, duu sägst ik müst dij dat betåle. 40 Der dag oiwer dai sün däir mij schåre un ine nacht dat kuld un krëg ni slåpe. 41 Sin al 20 jårelang heer dat ik in dijm huus bün. Ik häw 14 jårelang arbët tau dij for dijn 2 määkes un 6 jårelang for dij fai un duu häst mij loon 10 mål üminert. 42 Wen dai God fon mijn papa, dai God fon Abraão, un dai wat Isaque angst hät taum ni gefale ni bij mij wääst wäir, duu hast mij wegschikt ån wat krijge. God hät mijn swårhëte un der groote arbëd wat ik måke dau saie un is dårweegen dat hai dij gistern åwends streng formånt hät.” 43 Dun hät Labão Jacó antwoordet: “Dit sin mijn määkes, dit sin mijn enkelskiner, dit is mij fai un ales wat’s duu süüst höört mij un mijne määkes. Wat kan ik gëgen eer un eer kiner måke? 44 Kåm nuu, wij måke aine akord, ik un duu. Un dai akord wart soo as tüügen tüschen oos sin.” 45 Soo, Jacó hät aine stain nåme un hät der henstelt soo’s aine stijl. 46 Jacó hät dun tau sijn bruirers sägt: “Hålt stain!” Un dai häwe dai stain hålt un häwe dai uppakt. Un nåheer häwe sai dår geete. 47 Labão hät dat nent Jegar-Saaduta, åwer Jacó hät dat Galeede nent. 48 Dun hät Labão sägt: “Dës stain sin tüügen tüschen mij un dij.” Is dårweegen dat dai nent woore is Galeede 49 un Torre de Vigia. Weegen hai hät sägt: “Dat Jehovaa nå mij un nå dij kijke däit wen wij oos ni t’hoop saie daue. 50 Wen’s duu mijn määkes slecht behandle däist un nimst dij andrer fruuges taum frijgen, lijkerst dat dat kair saie däit, dau andenke dat God wart tüügen tüschen mij un dij sin.” 51 Labão hät nog tau Jacó sägt: “Hijr sin dai stain un hijr is dai stijl wat ik upricht hät tüschen mij un dij. 52 Dës stain sin tüügen un dai stijl is air dail wat tüügen giwt, dat ik ni bij dës stain forbij gåe taum dij wat schåre un dat’s duu ni forbij gäist bij dës stain un bij dësem stijl taum mij wat schåre. 53 Dat Abraão sij God un Naor sij God, eer papa sij God, gerichte däit tüschen oos.” Un Jacó hät forspråke doir dai wat sij papa Isaque angst har taum ni gefale. 54 Nå dit, Jacó hät wat anbåre upm barg un hät sijn bruirers nöögt taum brood eete. Un dun häwe sai geete un sin dai nacht oiwer upm barg bleewe. 55 Åwer Labão is morgens upståe un hät sijn enkelskiner un sijn määkes pusst un seegent. Dun Labão is trööggåe na huus.