Jó

5 Ik har al höört oiwer dij, åwer nuu sai ik dij mit mijne aigen oogen. 6 Dårweegen dau dij ni ankëre an dat wat ik sägt häw, ik dau mij lëd im stof un asch weegen dat wat ik forkërd måkt häw. 7 Nå dat Jehovaa dat tau Jó sägt hät, Jehovaa hät tau Elifaz, fon Temã, sägt: “Ik bün wüütend mit dij un mit dijn bëre kompanëros, weegen jij häwe loigen fortelt oiwer mij, un Jó, wat mij dijnt, hät dat ni måkt. 8 ... Un mij dainer Jó däit for juuch beere. Jij häwe ni dai wårhët oiwer mij reert, soo as mij dainer Jó måkt hät, åwer gans sicher, ik dau Jó sij forlangen hööre, un ik dau ni mit juuch måke wat jij wërd sin weegen juuch dumhët. 9 (...) Un Jehovaa hät Jó sij geebed höört. 10 Jehovaa hät Jó sijn nood afnåme un hät em sijn rijkhët trööggeewt nådem as Jó for dai drai kërls beert hät. Jehovaa hät em duwelt geewt fon dat ales wat hai airste har. 17 Tau lätst, nå air gaur un lang leewend, Jó is doodbleewe.