Provérbios

14 Dai klauk fruug däit sij huus stärke. Åwer dai duum rijt dai üm mit sijn aigen häin. 2 Dai wat richtig leewe, häwe angst taum Jehovaa ni gefale, åwer dai wat up der forkërd weeg gåe, daue em ni ëre. 7 Hul dij tröög fon dem dume mësche, weegen duu fijnst kain klaukhët an dat wat dai sägt. 10 Jërer ainsig wät wat biter is im sijne härts un kair kan sijn frööligkët forneeme. 12 Dat giwt aine weeg wat richtig löt tau dem mësche, åwer tau lätst bringt der dood. 15 Air mësch wat ni forständig is glööwt in irgends air woord, åwer dai forständig denkt gaud airer as dai wat mökt. 16 Dai klauk däit sich uppasse un bliwt wijd af fon dai slechtigkët, Åwer dai dum is ni forständig un upforlöt sich up sich selwst. 23 Jërer swår arbëd bringt beloonen, åwer bloos fortele bringt armhët. 30 Ain ruig härts is gesundhët tau dem körper, åwer ciúme häwe is forfuulen tau dai knåken. 31 Wee der gewöönlig belaige däit, ërt ni der wat dem måkt hät, åwer dai wat der arm mësch beduurt, däit God ëre.