Gênesis

6 As dai lüür anfånge häwe mër ware hijr upe Ër un häwe määkes hat, 2 dem wår God sijm kiner häwe saie, dat der lüür eer määkes sër fain wäire. Un sai häwe sich dai nåme taum eer fruuges sin ale wat sai wule. 3 Dun, hät Jehovaa sägt: “Ik dau ni up ümer uuthule dat wat dai lüür måke, weegen dai sin bloos flaisch. Den, eer dåg ware 120 jåre sin.” 4 Wäire dai nefilins upe Ër, in dai dåg un nåheer. In dai tijd oiwer dem wår God sijm kiner däire bijblijwe sex bedrijwe mit dai määkes fone lüür, un dai häwe kiner hat. Dai wäire dai starke ine früüsche tijd, dai bekand kërls. 5 Soo, hät Jehovaa saie dat dai slechtigkët fone lüür groot wäir upe Ër un dat al dai gedanke fon eer härts dai gans tijd oiwer slecht wäire. 6 Jehovaa is traurig woore dat hai dai lüür upe Ër måkt har un sijn härts däir wai dårweegen. 7 Dun, hät Jehovaa sägt: “Ik dau dai lüür wat ik måkt häw upe Ër uutrote, dai lüür t’hoop mit dai huustijre, dai tijre wat kruupe un dai tijre wat uunerm himel flaige, weegen ik bün traurig dat ik dai måkt häw.” 8 Åwer Noé däir Jehovaa gefale. 9 Dit is Noé sijn geschicht. Noé wäir air gerecht kërl. Hai wäir reäl mank dai lüür in sijn tijd. Noé däir mit dem wår God gåe. 10 Mite tijd, Noé is papa woore fon drai jonges: Sem, Cã un Jafé. 11 Åwer dai Ër is gans un går foråst woore foir dem wår God sijn oogen, un dai Ër wäir ful mit doodmåken un hassen. 12 Jå, God hät tau dai Ër keeke un hät saie dat dai gans un går foråst wäir; al dai lüür upe Ër hare eene weeg foråst. 13 Nåheer, hät God tau Noé sägt: “Ik häw uutsöcht al dai lüür taum ën bringe, weegen dai Ër is ful mit doodmåken un hassen weegen eer, dårweegen dau ik eer mit dai Ër t’hoop uutrote. 14 Måk aine kaste fom teechehuld. Duu däist stuuwe måke in dem kaste, un duu schast der uutwarts un inwarts mit teer taudeke. 15 Soo däist duu der kaste måke: dai kaste mut 133 mëter lang sin, 22 mëter braid un 13 mëter hoog. 16 Duu däist der kaste måke mit ain luuk dat dår licht is, 44 centimëter uunerm dak. Duu must dai doir taum rinergåen måke an aine sijr fon dem kaste, un must der kaste måke mit ain airste stok hoog, twaite stok un drüre stok. 17 “Un ik dau oiwer dai Ër aine groote reege bringe, taum uutroten ales wat leewe däit uunerm himel. Ales upe Ër däit doodblijwe. 18 Un ik dau mijne akord mit dij måke, un duu schast ine kaste rinergåe mit dijn jonges, dijn fruug, un dijn jonges sijn fruuges. 19 Fon dai tijre wat leewe, bring in der kaste twai fon jërer sort, air pår, dat sai leewig blijwe t’hoop mit dij; 20 fon dai tijre wat flaige nå eer sort, fon dai huustijre nå eer sort un fon al dai tijre wat kruupe nå eer sort, twai fon jërer dai kåme nå dij dår riner dat sai leewig blijwe daue. 21 Un duu must al sort eeten un futer t’hoopsamle un forwåre, tau dij un dai tijre.” 22 Un Noé hät ales måkt soo as God em forlangt hät. Genau soo hät hai dat måkt.