Apocalipse

3 “Tau der ängel fon gemaind in Sardes dau srijwe: Dit sägt dai, wat dai soiwen gaisten fon God un dai soiwen stërne hät: ‘Ik ken wat’s duu mökst, duu büst bekand as wen’s duu leewst, åwer duu büst dood. 2 Blijw wåken un stärk wat nog oiwrigbleewe is un wat al taum dood wäir, weegen ik häw saie dat’s duu ni dijne arbëd genau foir mijn God måkt häst. 3 Den, dau bijblijwe andenke wat’s duu kreege un höört häst, dau dij hijr anhule un dau dij lëd. Gewiss, wen’s duu ni upwökst, ik kåm soo’s air spitsbuub, un duu warst ni waite dai stuun wen ik kåm. 14 “Tau dai ängel fone gemaind in Laudiceia, dau srijwe: Dës daile sägt dai Amem, dai reäl un wår Tüüge, dai anfang fon ales wat God måkt hät: 15 ‘Ik ken wat’s duu mökst un wait duu büst ni kuld un ni hait. Ik wul gërn dat’s duu kuld urer hait wäirst. 16 Soo dat’s duu lauwarm büst, ni hait un ni kuld, ik dau dij uutkotse. 17 Weegen duu sägst: “Ik bün rijk, häw rijkhët kreege un bruuk nischt”, åwer duu wätst ni dat’s duu must beduurt ware, büst jämerlig, arm, blind un nåkt,