Jó

1 Wäir air mësch in Uz land. Sij nåme wäir Jó. Hai wäir fornünftig un gerecht, däir angst häwe taum God ni gefale un däir forstööte wat slecht wäir. 2 Hai har soiwen jonges un drai määkes. 6 Is dai dag kåme woo dai kiner fon dem wår God sich foir Jehovaa stele däire, un Satan wäir dår uk mank eer. 7 Dun hät Jehovaa, Satan frågt: “Fon woo kümst duu heer?” Satan hät Jehovaa antwoordet: “Fon dai ganse ër doirrëse un up eer gåe.” 8 Un Jehovaa hät tau Satan sägt: “Häst duu nå mijn dijner Jó uppasst? Is kair soo as hai upe ër. Hai is air fornünftig un gerecht kërl, wat God gefült un forstöt wat slecht is.” 9 Dun hät Satan, Jehovaa antwoordet: “Is doir nischt dat Jó God gefale däit? 10 Häst duu ni ain behüüten rik üm em rümer stelt, üm sij huus un üm ales wat hai hät? Duu häst sijne arbëd fon sijn häin seegent, un em sij fai däit sich forströöge upe ër. 11 Åwer nuu, måk dijn hand hoog un neem em ales weg wat hai hät, un gewiss däit hai dij forflugte in dij aigen gesicht.” 12 Dun hät Jehovaa tau Satan sägt: “Is gaud, ales wat hai hät is in dijne häin. Åwer lang dijn hand ni gëgen em selwst!” Un soo Satan is foir Jehovaa weggåe. 13 Dun, in dai dag woo Jó sijn jonges un määkes in dem ülster braurer sijn huus eete un wijn drinke däire, 14 is air kåme wat beschaid säär un hät sägt tau Jó: “Dai bulen däire pluige, un dai eesels däire an eene kant freete, 15 as dai sabeus dai greepe un mitnåme häwe. Sai häwe uk dai arbëdslüür mite espada doodmåkt. Bloos ik bün wegkåme taum dij dat säge.” 16 As dai nog fortele däir, is air anerd kåme un säär: “Füür fon God is fom himel ruunerkåme un hät dai schåpe un dai arbëdslüür forbrent. Bloos ik bün wegkåme taum dij dat säge.” 17 As dës nog fortele däir, kaim anerd un säär: “Dai caldeus häwe sich indailt in drai grups un häwe dai camelos greepe un mitnåme. Sai häwe uk dai arbëdslüür mite espada doodmåkt. Bloos ik bün wegkåme taum dij dat säge.” 18 As dës nog fortele däir, is nog air kåme un säär: “Dijn jonges un määkes däire in dem ülster braurer sijn huus eete un wijn drinke. 19 Mit ais, is air groot wind fom sandland kåme un hät dat huus up fair eke anslåe un dat is up dai jonge lüür ruperfale un ale sin doodkåme. Bloos ik bün wegkåme taum dij dat säge.” 20 Dun is Jó upståe, hät sijn tüüg forreete un hät sijn hår upm kop afsneere. Nåheer, hai is upt ër fale, hät sich ruunerböögt 21 un hät sägt: “Nåkend bün ik uut mijn mama sij muterslijf ruuterkåme, un nåkend gåe ik tröög. Jehovaa hät geewt un Jehovaa hät wegnåme. Dat Jehovaa sij nåme wijrer låwt wart.” 22 In dit ales, Jó hät kain süün måkt un hät God kain schuld oiwer irgends air dail geewt.