Apocalipse

2 Hai hät luur raupe: “Sai is ruunerfale! Babilon, dai Groot, is ruunerfale, un sai is ain wånstel tau dai slechte ängels woore un woo forsteeke sich al gaiste wat ni rëgen sin un al hassig fågels wat ni rëgen sin. 4 Ik häw ain anerd stim fom himel kåmen höört wat säär: “Gåt uut eer ruuter, mij folk, wen jij ni schuld t’hoop fon eer süün häwe wile un wen jij ni fon eer kwäälen ärbe wile. 5 Weegen eer süün sin upgepakt betm himel, un God hät andacht an eer ungerecht dauen. 8 Is dårweegen dat eer kwäälen — dood, truuren un hungersnood — bloos in aim dag kåme däit, un sai wart gans un går im füür forbrent, weegen Jehovaa God, wat dai gericht is stark. 20 Fröögt juuch weegen eer, ach himel, un uk jij, dai hailige, dai apostels un dai profëten, weegen God hät dat gerichten gëgen eer uutspråke taum profijt tau juuch. 21 Dun hät ain stark ängel aine stair hoogboirt neemlig as air groot moilstair un hät der ine meer smeete, un hät sägt: “Soo, wart Babilon, dai groot stad, rasch ruunersmeete un nij mër ais wart dai funge. 24 In eer is fuune woore dat blaud fon dai profëten un fon dai hailige un fon ale dai wat doodmåkt woore sin upe ër.”