Daniel

10 “‘In dai saichen wat in mijn gedanke kåme sin solang as ik im mijn ber lëge däir, häw ik saie mir upe ër aine groote boom, dai wäir sër hoog. 17 Dit is doir dai geboote fon dai wat wachte daue un dai hailige måke bekand dat wat uutsöcht woore is, dat den ale wat leewe, waite dat dai Alehöögster däit dai regirung fone lüür regijre un dat hai dai giwt tau wem hai wil un däit dat oiwergeewe sogår tau air mësch wat mër gewöönlig is as al dai andrer.” 20 Dai boom wat’s duu saie häst, wat groot un stark woore is un dai sop is soo hoog wusse bet ane himel un ale lüür upe ër küüne dat saie, 21 wat fain bläärer har, däir sër feel dråge un däir ale sat måke, woo dai wijltijre uuner wåne däire un dai telge woo dai fågels fom himel up wåne däire, 22 duu büst dës boom, ach köönig, weegen duu büst groot un stark woore. Dijn kraft is soo hoog woore bet ane himel un duu däist regijre bet dai wijdst stel fone Ër. 23 “‘Un dai köönig hät air saie wat wachte däir, air hailig, hai däir ruunerkåme fom himel un säär: “Daut der boom afhooge un daut dai uutrote, åwer låt dai stuwe ståe mit wörtels ine ër, mank dat gras, mit raimen fom ijser un cobre. Dat dai doog em natmökt un dat hai t’hoop blijwe däit mit dai wijltijre, bet soiwen tijd oiwer em forgåe.” 24 Ach köönig, dit is wat dai droom bedüürt un dit is wat dai Alehöögster uutsöcht hät wat mit dij passijre schal. 25 Duu warst mank dai lüür ruuterjågt un warst t’hoop mit dai wijltijre wåne, duu däist gras freete, soo as dai bulen. Dai doog däit dij natmåke, un soiwen tijd daue oiwer dij forgåe, bet’s duu waite däist dat dai Alehöögster däit dai regirung fone lüür regijre un uk dat hai dai giwt tau wem hai wil. 26 “‘Åwer, is sägt woore taum dai stuwe ståe låte mit dai wörtels ine ër, den dij regirung wart dij trööggeewt nådem dat’s duu annimst dat dai im himel regijrt. 29 Nå twölw månate, dai köönig däir båwen up sij huus, im Babilon, gåe. 30 Hai säär: “Is dit ni Babilon, dai groot, wat ik selwst buugt häw taum der köönig sij huus sin, mit mijn aigen macht un kraft taum mij selwst ëre?” 31 Solang as hai dit säge däir, air hät fom himel sägt: “Dës beschaid is tau dij, köönig Nabucodonosor: ‘Dai regirung is wijdaf bleewe fon dij, 32 un duu warst ruuterjågt mank der lüür. Duu warst t’hoop mit dai wijltijre wåne; duu warst gras freete soo as dai bulen; un soiwen tijd daue oiwer dij gåe, bet’s duu anneeme däist dat Jehovaa regijrt oiwer dai ganse lüür un dat hai giwt dës regirung tau wem hai wil.’” 33 Glijk in dai stuun, dat is mit Nabucodonosor passijrt. Hai is ruuterjågt woore mank dai lüür un hät anfånge gras freete soo as dai bulen. Un dai doog hät em sijne körper natmåkt, sijn hår sin lang wusse soo’s dai håwke sijn feerer un sijn fingernågels wäire soo groot as dai fågels sijn. 34 “Nådem dat dai tijd al woore is, ik, Nabucodonosor, häw nam himel keeke un mijn forstand is werer gesund woore. Un häw der Alehöögster låwt. Ik häw Der låwt un ërt wat up ümer leewe däit, weegen sij regirung is up ümer, un weegen dai lüür ware geboore un blijwe dood, åwer sij regirung däit nij ais alware. 35 Ale lüür wat upe Ër wåne sin går nischt foir em, un hai mökt wat hai wil mit dai ängels im himel un mit dai lüür upe ër. Is kair wat em forstööre kan un kair kan em säge: ‘Wat häst duu måkt?’ 36 “Dun, is mijn forstand werer gesund woore, un dai herligkët fon mij regirung, mijn kraft un mijn ëren sin mij trööggeewt woore. Dai wat mij dijne däire un dai bekande lüür däire mij sër suike, mij regirung is mij trööggeewt woore un ik bün grööter woore as airste.