Eclesiastes

5 Dau dijn srid uppasse wen’s duu nå God sijn huus gåe däist. Is beeter ranerkåme taum hööre as wat im füür anbaire soo as dai dume måke daue, weegen sai saie ni dat sai wat forkërdes måke daue. 2 Dau dij ni ijle taum dijn lipe upmåke un dau ni låte dat dijn härts wat säge däit ån denke foir de wår God, weegen de wår God is im himel, åwer duu büst upe ër. Is dårweegen dat dijn wöör muite wënig sin. 4 Ümer wen’s duu wat tau God forspreeke däist, dau dat glijk måke, weegen hai kan ni dai dume lijre. Hul dij woord, un måk wat’s duu uutsöchst. 5 Is beeter nischt forspreeke as wat forspreeke un dat ni måke. 6 Låt ni dat dijn lipe dij nane süün bringe un säg ni foir dai ängel dat’s duu forspråke häst ån grüüwle. Woweegen däist duu dai wår God wüütend låte? Hai däit uutrote wat’s duu måkt häst weegen dat wat’s duu sägt häst. 8 Wen’s duu saie däist woo’s duu wånst, dat dai arm slecht behanelt wart un dat wat gerecht un richtig is ni måkt wart, dau dij ni wunre. Weegen air wat oiwerst is süüt dai wat regijre däit, un oiwer eer sin andrer wat nog grööter sin as sai. 10 Wee silwen lijbe däit, wil ümer mër silwen häwe un wee dai rijkhët lijbe däit dai is nij ais tau freere mit dat wat dai hät. Dat gäit uk drel forbij. 12 Dai eskrav släp gaud wen hai wënig urer feel eet, åwer dai daile wat dai rijk hät låte em ni slåpe 20 Weegen dai mësch däit ni sodul andenke an dai dågs fon sijn leewend wat rasch forbijgåe däit, weegen dai wår God däit em sij härts ful lustigkët måke.