Deuteronômio

2 “Wen in ain fon dai stad wat Jehovaa dij God dij geewe däit, air kërl urer ain fruug wat mank juuch is, wat måke däit wat slecht is foir Jehovaa dij God sijne oogen, un dai akord ni horge. 3 Un dës mësch däit sich aflenke taum andrer godes anbeere un däit sich ruunerbööge foir eer, foir dai sün, dai mån un foir irgends air dail wat im himel is, air dail wat ik ni forordnet häw. 4 Wen air dij dåroiwer säge däit urer wen’s duu ruuterkrijge däist, den must duu genau uunersuike. Un wen dës slecht dail wirklig måkt woore is in Israel, 5 must duu dai kërl urer dai fruug wat dit slecht dail måkt hät buuten henbringe in dai doire fon dai stad un dai kërl urer dai fruug wat dit måkt hät mut mit stain doodsmeete ware. 6 Dai mësch kan bloos doodmåkt ware nå dat wat twai urer drai tüügen sägt häwe. Dört ni doodmåkt ware nå dat wat bloos ain tüügen sägt hät. 7 Dai tüügen muite dai airste sin taum dai mësch doodsmijte un nåheer däit dat gans folk dit måke. Duu must dai slecht dail mank juuch ruuterbringe. 8 “Wen in ain fon juuch stads ain problem upkåme däit wat sër slim is taum gerichte, air dail wat mit sägen hät mit air mësch wat anerd doodmåkt hät, air dail wat mit dai lei mit sägen hät, urer wen air der anerd slåe hät, urer irgends air anerd dail, den must duu in dai stel hengåe wat Jehovaa dij God uutsuike däit. 9 Gå nam dai praisters hen wat levitas sin un nå dai juijs wat in dere dåg gerichte däit, un dau oiwer dijn problem fortele un sai daue dij säge wat uutsöcht woore is.