2. Coríntios

7 Soo, laiwe lüür, dat wij dit forsprääken kreege häwe, dat wij oos rëgen låte fon al daile wat oos körper un gedanke drekig mökt. Wij muite uk hailiger ware mit groot ëren tau God. 4 Wat ik juuch säg is gans wår. Ik dau mij sër frööge weegen juuch. Ik dau mij trööst forneeme; mank dai gans swårhët wat wij doirsete, bün ik sër lustig. 5 Jå, as wij henkåme sin nå Macedônia, wij häwe kaine freere hat, åwer wij sin bijbleewe unruigkët doirsete fon ale moors - uutwarts wäire kämfe, inwarts angst. 6 Åwer God, wat trööste däit dai wat traurig sin, hät oos trööst dat Tito bij oos wäir. 9 nuu fröög ik mij, ni dat ik juuch traurig låte häw, åwer dat juuch traurigkët hät juuch lërt dår. Weegen jij sin traurig woore nå God sijn wile, un soo häwe wij juuch nischt schårt. 11 Kijk man ais wat jij måkt häwe dat jij traurig bleewe sin nå God sijne wile: ...