Romanos
2 In dai lei stäit dat dai fruug wat forfrijgt is mut ainig thoop sin mit sij kërl, solang as hai leewe däit. Åwer, wen dai kërl doodblijwt, blijwt sai frai. 21 Ik dau sai soo’n lei tau mij: Wen ik måke wil wat richtig is, is näig bij mij wat slecht is. 22 Dai mësch wat ik inwarts bün, hät wirklig lust an God sijn lei, 23 åwer ik sai in mijn körper ain anerd lei strijren gëgen dai lei fon mijn gedanke un mökt mij fast an dai lei fone süün wat in mij körper is. 24 Woo’n unglüklig mësch bün ik! Wee däit mij fraimåke fon dai körper wat doodblijwe däit? 25 Ik dank God, doir oos Her, Jësus Kristus! Soo, ik selwst mit mijne gedanke bün eskrav fon God sijn lei, åwer mit mijn körper bün ik eskrav fon dai lei fone süün.