Romanos

12 Den, bruirers un swesters, ik dau juuch bire, doir God sijn gaurigkët, daut juuch körper anbaire tau God, up ain moor wat hai anneeme däit, leewig un hailig, un daut em mit hailigkët dijne mit juuch forstand. 2 Un hult an denke soo as dës wild, åwer wart aners doir juuch gedanke aners måke, taum tau juuch selwst wijse dat God sij wile is gaud un åne fëgel. 3 Ik säg tau jërer ainsig dat jij ni mër denke daue oiwer juuch as nöörg is, åwer dat jërer ainsig denke däit wat gaure forstand wijst, nå dem gloobe wat God dij geewt hät. 4 Weegen, soo as wij feel stüke in ain ainsig körper häwe, åwer dai stüke sin ni oiwerain, 5 soo wij uk, lijkerst dat wij feel sin, wij sin bloos air körper ainig t’hoop mit Kristus, åwer apart, sin wij stüke wat tauhööre air taum ande. 6 Wij forståe forschijdne daile måke doir dai gaurigkët wat wij ni wërd sin wat oos geewt is. Soo, wen wij profesijrs säge forståe, dat wij profesijrs säge nå oosem gloobe. 7 Wen wij dijne forståe, dat wij dijne daue. Dai wat inlëre forstäit, däit inlëre. 8 Dai wat krijgt koråsch geewe, dat dai koråsch giwt. Dai wat uutdailt, måk dat fraigeewig. Dai wat nåfoir gäit, måk dat gans genau. Dai wat barmhärtsigkët wijst, måk dat mit lustigkët. 9 Dat juuch lijb ni falsch is. Daut dat wat slecht is hasse, hult juuch an dat wat gaud is. 10 Mit lijb soo as bruirers un swesters, häwt groot beschöönen air mit dem andrer. Gåt nå foir taum air dem andrer ëre. 11 Wäst flijnksch, ni fuul. Schint im gaist. Daut arbëre soo as eskravos tau Jehovaa. 12 Daut lustig sin ine hofnung. Daut foirwärtsgåe ine nood. Daut foirwärtsgåe im beeren. 13 Daut indaile mit der hailige wat jij häwe, nå dat wat sai bruuke daue. Daut ümer gaud dai andrer upneeme. 14 Seegent dai wat juuch slecht behandle, seegent dai, un ni forflugte. 15 Fröögt juuch mit dai wat sich frööge, hüült mit dai wat hüüle. 16 Daut mit dai andrer soo sin as jij sin mit juuch selwst. Daut juuch ni anhule an groot daile, åwer daut juuch lenke låte doir dai gewöönlig daile. Daut juuch ni selwst klauk reekne. 17 Daut ni slechtigkët mit slechtigkët tröögtåle. Daut juuch ankëre mit dat wat al dai lüür maine daue wat gaud is. 18 Wen hengiwt, wat up juuch up an kümt, blijwt im freere mit ale. 19 Laiwe lüür, daut ni tröögtåle, låt plats tau dem wuut. Weegen stäit sreewe: “‘Dat is mijn taum måken. Ik dau tröögtåle’, sägt Jehovaa.” 20 Åwer, “wen dijn faind hungre däit, geewt dem wat taum eeten. Wen dem döstre däit, geewt dem wat taum drinken, weegen, wen’s duu dat mökst, duu mökst brenig füürkåle up sijne kop.” 21 Dau ni låte dat dat slecht dij gewine däit, åwer dau bijblijwe dat slecht gewine doir dat gaur.