Romanos

20 Weegen ales wat God måkt hät, is unnüte woore, ni doir der aigen wile, åwer doir dem sijne wile wat dat måkt hät, nå dai hofnung 21 dat dai aigen daile wat måkt woore sin uk frai måkt ware fone eskraverig wat tau ën kåme däit un krijgt der ërig fraihët fon God sijn kiner. 32 Dat hai nog ni måls sij aigen Kind tau sich selwst behule hät, åwer hät em for oos ale geewt, däit hai ni oos geewe mit gaurigkët, t’hoop mit em, al dai andrer daile? 35 Wee däit oos aflenke fon Kristus sij lijb? Kan nood sin, urer unruigkët, urer slecht behandlen, urer hungersnood, urer nåkthët, urer gefärligkët, urer espada? 36 Soo as sreewe stäit: “Weegen dij, der ganse dag ware wij afgeewt taum dood. Wij ware reekent soo as schåp taum afslacht ware.” 37 Gans aners, in al dës daile wij häwe gans gewune, doir dem wat oos lijbt hät. 38 Weegen ik bün mij sicher dat ni dai dood, ni dat leewend, kain ängels, kain regirunge, kain daile hüüt, kain daile wat nog kåme, kain macht, 39 kain höögt, kain daiphët, ni irgends air anerd dail kan oos fon God sij lijb aflenke, wat is in Jësus Kristus, oos Her.