Deuteronômio

2 Mijn inlëren fült soo as dai reegen, mijn wöör kåme ruuner soo as dai doog, soo as dat snijg oiwer dat gras un soo as feele reegen wat fült oiwer dat gruin wat wasse däit. 3 Ik dau Jehovaa sijne nåme bekandmåke. Fortelt oiwer woo groot oos God is! 4 Dai Felsen - åne fëgel is ales wat hai måke däit. Weegen al sijn weegs sin reäl. God fon reälligkët, wat nij ais ungerecht is. Hai is gerecht un recht. 5 Sai selwst häwe slechte daile måkt, sin nij ais sijn kiner, sai häwe schuld an een sijne fëgels, sin slecht lüür wat ni reäl sin! 6 Is dat soo dat jij Jehovaa behandle muite, ach dum folk wat nischt forståe däit? Is hai ni dijn fåter, wat dij dat leewend geewt hät, hät hai ni for juuch air folk måkt? 7 Denk an dai früüsche tijd, denk an dai wat früür leewt häwe, fråg dijn papa un hai däit dij fortele, fråg dai ülster wat mang juuch sin un sai daue juuch dat säge. 8 As dai Oiwerst jërer folk wat geewt hät taum ärbe, as hai uutananer måkt hät Adam sijn kiner ain for dai andrer, sofeel as Israel sijn kiner wäire, hät Jehovaa afmarkt, woo wijt sai wåne küüne. 9 Weegen Jehovaa sij naig is em sij folk, hai däit Jacó ärbe. 10 Hai hät dij in ain sandland fuune, up ain lerg sandland, woo bloos tijre höören sin. Hät aine rand måkt taum em behüüte un uppasse un hät em behüütet soo as dai swart punkt in sijne oog. 11 Soo as ain groot fågel wijse däit taum sijn klaine woo sai flaige koine, flügt oiwer sijn klaine, un däit eer up dai flügte dråge, 12 bloos Jehovaa däir em lenke, Kair anerd uutlandisch God wäir bij em. 51 weegen jij sin ni reäl tau mij wääst mank dai israeliten, bij Meribá wåter in Cades, in dat sandland fon Zim, weegen jij häwe ni mij hailig måkt foir Israel folk. 52 Duu däist dat land fon wijdaf kijke, åwer däist ni in dat land rinergåe wat ik tau dai israeliten geewe dau.”