Mateus

24 As Jësus uut dem godeshuus ruutergüng, sijn jüngers kaime nå em taum wijsen wosoo as dat godeshuus wäir. 2 Dun hät Jësus sägt: “Saie jij ni dës ganse daile? Ik säg juuch dai wårhët: Gans sicher hijr blijwt kair stair upm stair, wat ni ruunerreete wart.” 3 As hai upm Öölbarg sait, dai jüngers sin nå em hengåe un häwe sägt: “Säg oos: Wonair daue dës daile passijre un wat fon saichen wart sin wen’s duu al regijre däist un fon dat ën fone wild?” 4 Jësus hät antwoort, un hät sägt: “Passt up dat juuch kair forfuire däit, 5 Weegen feel kåme in mijn nåme, un säge: ‘Ik bün dai Kristus’, un daue feel forfuire. 6 Jij daue hööre fortele oiwer krijge un geschichte oiwer krijge. Passt up taum ni mit angst blijwe, weegen dës daile muite passijre, åwer is nog ni dat ën. 7 “Weegen gëgend däit sich stele gëgen anerd gëgend un regirung gëgen regirung eetwår wart knap un ërschütlen in aine stel nåne ande. 8 Al dës daile sin dat anfang for dai waidåg fon unruigkët. 9 Den daue dai lüür juuch up nood bringe un daue juuch doodmåke un jij ware hasst for lüür in al dai gëgende, weegen mijn nåme. 10 Den, daue sich uk feel forhåke un daue air dem andrer forråre un daue air dem andrer hasse. 11 Kåme up feel falsche profëten, wat feel forfuire daue; 12 un, weegen dat oiwerhand nimt wat gëgen dai leis is, der mëste eer lijb wart al. 13 Åwer wee foirwärtsgäit bet am lätste wart rert. 14 Un dës gaure nijges fon [God sij] Regirung ware up dai gans bewånend Ër preegt, taum tüüge geewe tau al gëgende, un den kümt dat ën. 15 “Soo, wen jij dat eeklig un forachtlig dail wat schåren bringt up ain hailig stel ståen saie, woo Daniel, dai profët, oiwer fortelt hät (dat dai wat leest dat genau forstäit), 16 den, dai wat in Judeia sin loopt weg up dai bärg ruuper. 17 Wee up dem terrass is dört ni ruunergåe taum sijn daile uut’m huus ruuterhåle, 18 un dai wat upm land is dört ni trööggåe taum sij tüüg håle. 19 Woo slim wart sin in dai tijd tau dai fruuges wat air kind luure un tau dai wat kiner häwe wat suuge daue! 20 Daut bijm beeren bijblijwe dat jij ni wegloope bruuke ine kuletijd un ni am sunåwend, 21 weegen den wart groot nood sin, soo as nog nij ais wääst is fom anfang fone wild an bet nuu, në, däit ni mër ais passijre. 22 Gewiss, wen ni dai dåg ni körder ware däire, kair ainsig däir rert ware; åwer weegen dai uutgesöchte, dai dåg ware körder. 23 “Den, wen air tau juuch sägt: ‘Kijkt ais! Hijr is dai Kristus!” urer: ‘Dår!’, glööwt dår ni an. 24 Weegen daue falsch kristus un falsch profëten upkåme, un daue groot saichen un bewunrig daile måke, un wen mööglig is sogår dai uutgesöchte aflenke. 25 Passt up! Ik häw juuch al airer beschaid sägt. 26 Soo, wen sai tau juuch säge: ‘Kijkt ais, hai is upm sandland!’, gåt ni ruuter, urer: ‘Kijkt ais, hai is im huus!’, glööwt dår ni an. 27 Weegen soo as dai blits fone leste kümt un schijnt bet dai oeste, soo wart sin wen dat Kind fom Kërl kümt. 28 Woo dai doore is, dår kåme dai håwke t’hoop. 29 “Glijk nå dai nood in dai dåg, dai sün wart düüster, dai mån wart ni schijne un dai stërne daue fom himel affale, un dai kraft fone himels wart angreepe. 30 Den wart dai saichen fon dem Kind fom kërl am himel saien sin, un al dai folker upe ër ware sich mit truuren up dai borst klope, un sai saie dat Kind fom Kërl mit macht un groot herligkët ine wolke fom himel kåmen. 31 Un hai wart sijn ängels mit groot blås speelen schijke un dai ware sijn uutgesöchte fon al wind kande t’hoop forsamle, fon aine ek fone himels bet dai anerd ek. 32 “Lërt mit dës geschicht fon dem fijgeboom: solang as dai gruine frische blääre uutkijne, jij waite dat dai somer tijd näig raner is. 33 Neemlig soo, wen jij al dës daile saie, waite jij dat hai näig upe doir is. 34 Ik dau juuch sicherhët geewe dat dës grup lüür ni doodblijwe däit airer as al dës daile passijre. 35 Himel un ër daue forgåe, åwer mijn wöör daue nij ais forgåe. 36 “Oiwer der dag un dai stuun kair wät, ni dai ängels im himel, ni dat Kind, åwer bloos dai Fåter. 37 Weegen, grår soo as dai dåg in Noé sij tijd wäire, soo wart dat uk sin, wen dat Kind fom Kërl dår is. 38 Weegen soo as dai wäire in dai dåg foir dem groote reege, dai däire eete un drinke, dai kërls däire frijge un dai fruuges wööre taum frijgen geewt, bet dem dag as Noé ine groote kaste rinergåe is, 39 un häwe sich dår ni ankërt, bet dai groot reege kåme is un hät eer ale wegfeegt; soo wart dat sin wen dat Kind fom Kërl dår is. 40 Twai kërls ware upm land sin, air wart mitnåme un dai anerd wart hijnerlåte. 41 Twai fruuges ware mit dai hand moilstair arbëre, ain wart mitnåme un dai anerd wart hijnerlåte. 43 Åwer forståt dit: wen dai Her fone huus wüst in wat fon stuun fon dai nacht dai spitsbuub kaim, däir hai wåk blijwe un däir ni låte dat sij huus upbråke wäir. 44 Dårweegen, wijs dat jij uk trecht sin, weegen dat Kind fom Kërl kümt in air stuun wat jij ni denke. 45 “Wee is wirklig dai reäl un forständig eskrav, wat sij her oiwergeewt hät al dai uppasse wat in sij huus arbëre, taum eer dat eeten geewe ine richtig tijd? 46 Fröölig is dai eskrav, wen sij her kåme däit, un süüt dat dai dit mökt! 47 Ik säg dai wårhët tau juuch: hai däit der oiwergeewe ales wat hai hät.